บทที่ 207 บ้ากับนายครั้งหนึ่ง

"หยางเฟย พูดจาเกรงใจหน่อย อย่าไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง"

"นายยังเป็นหลานชายของอาจารย์หยางนะไม่มีมีคุณสมบัติที่ดีและความเคารพผู้อาวุโสสักนิด"

"เป็นอันธพาลดีๆ นี่เอง ไม่น่าแปลกใจที่คนที่เติบโตในชนบท"...