บทที่ 1100 ทำได้เพียงหนีไปเท่านั้น

รออีกแล้ว20นาที เมื่อเวลาก็ได้ผ่านห้านาฬิกาในที่สุดพวกเขามาแล้ว แต่ละคนเปลี่ยนเป็นเสื้อผ้าในเวลาปกติ ตอนที่เดินมาด้วยกันกลายเป็นทิวทัศน์ที่สดใส

หยางเฟยที่แต่เดิมรอมาเกือบชั่วโมงแล้วตอนที่มองไปความหดหู่ใจอย่างอธิบายไม่ถูกในใจหายไปอย่างมาก...