บทที่ 147 พี่สี่หวังปิงหนิง

ณ เมืองหลวงของจังหวัด

อยู่ที่นอกสนามบิน

มีผู้หญิงสวยสูงยาวเข่าดียืนอยู่ ผมยาวประบ่าและหน้าที่ไม่ได้แต่งของเธอ แต่ใบหน้าของเธอยังคงสวยและอ่อนโยน เหมือนไข่ที่ปอกเปลือกออก...