บทที่ 483 ก็แค่ไม่กี่พันล้าน

จางเจิ้นกั๋วยิ้มโต้อย่างโกรธจัด เห็นเพียงเขาโบกมือพลางพูดพึมพำว่า

“ช่างเถอะ เห็นพวกนายก็น่าสงสารพออยู่แล้ว ให้พวกนายดิ้นรนกันต่อไปแล้วกัน ดูท่าทางพวกนายคงไม่รู้ เมื่อกี้เครื่องบินของที่นี่ถูกเศรษฐีมือเติบคนหนึ่งเหมาซื้อไปหมดแล้ว...