บทที่ 158 ให้พวกคุณหยุดความคิดนั้น

ยวีหงเหวินสามารถมองเห็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นที่ประตูได้อย่างชัดเจนในตอนนี้ และรู้สึกอารมณ์เสียมากยิ่งขึ้นในทันที

เบื่อมาก เอาแต่พูดว่าอยากไปเจออาจารย์ของฉัน แต่อาจารย์ของฉันยืนอยู่ตรงหน้าแล้ว...