บทที่ 2 ล้มเหลวมาก

“ทำไมจมูกนายเลือดไหลล่ะ？”หลินชิงชิงเห็นเลือดกำเดาฉันไหล ถามอย่างตกใจมาก

ฉันกระอักกระอ่วนมาก รีบหาข้ออ้างปกปิดความลำบากใจของตัวเอง ：“คืนนี้ฉันกินบำรุงมากเกินไป อาจจะร้อนใน ทำให้เลือดกำเดาไหล”

“มั่ว คนอย่างนายจะสามารถกินบำรุงเกิน ไปหลอกผีไป” หลินชิงชิงพูดอย่างเหยียดหยาม

ฉันก็ยิ่งกระอักกระอ่วน ดึงกระดาษชำระสองแผ่นมาเช็ดเลือดกำเดาให้สะอาด แล้วพูด：“อย่าพูดพวกนี้เลย เธอรีบนอนบนเตียงสิ”

เผชิญหน้ากับคนสวยอย่างหลินชิงชิง ฉันแทบจะรอไม่ไหว

หลินชิงชิงก็รู้ตัวเองดีว่าคืนนี้ต้องผ่านด่านนี้ ดังนั้นก็นอนลงบนเตียงของฉัน ค่อยๆหลับตาลง ไม่กล้าดูฉันอีก

ฉันก็เริ่มเกรงๆถอดเสื้อผ้าของตัวเอง

หลังจากถอดเสื้อผ้าออกหมด ฉันก็พาตัวเองที่ตื่นเต้นมาก ขึ้นเตียงไป

หลินชิงชิงรู้สึกถึงฉันมาแล้ว ร่างกายของเธอสั่นเทา ขาหนีบเข้ากันแน่นๆ ฉันดูออก เธอเกร็งมาก อาจจะบอกได้ว่าถึงขั้นกลัว

ฉันคิดไม่ถึงเลยผู้หญิงคนหนึ่งที่ดุกับฉันในวันนั้น สุดท้ายตอนนี้อยู่หน้าฉันก็มีวันที่กลัวเหมือนกัน

“พี่ชิงชิง เธอผ่อนคลายหน่อยสิ เธอหนีบขาแน่นขนาดนี้ ฉันจะทำอย่างไง ?” ฉันไม่มีประสบการณ์เลย ไม่รู้จะเริ่มต้นยังไง

“นายจะทำยังไงก็ทำ ถ้าทำฉันเจ็บ นายได้เห็นดีกับฉันแน่！” หลินชิงชิงไม่เพียงไม่ปล่อยขา ยังเตือนฉันด้วยความรุนแรงอีก

“……”เส้นดำเต็มหัวฉัน แม่งเอ๊ย ทำเรื่องอย่างว่าครั้งแรก มีหรือไม่เจ็บ

ได้ยินคำเตือน หลินชิงชิงแบบนี้ ฉันก็ยิ่งไม่รู้จะลงมือยังไงเลย

“นายจะเอ๋อทำไม？ รีบทำให้เสร็จฉันจะได้ไป” หลินชิงชิงทั้งอายทั้งโกรธพูด

“โอ้……ฉันมาแล้ว……”ฉันพูดจบ รวบรวมความกล้า เริ่มปฏิบัติ

ร่างกายของหลินชิงชิงหอมมาก นั้นเป็นกลิ่นหอมเฉพาะกายของหญิงสาว ได้กลิ่นหอมขนาดนี้ ทันใดนั้นเลือดร้อนก็เดือดขึ้น เพราะเหตุผลนี้ ฉันยิ่งอยู่ยิ่งกล้า ทันใดนั้นก็อยู่ติดกับเธอแล้ว

“นายชักช้าทำไมล่ะ รีบทำตามเป้าหมายสิ！” หลินชิงชิงคงจะทนความชักช้าของฉันไม่ไหวแล้ว คิดแต่จะให้เสร็จแล้วจากไป

ฉันไม่กล้าชักช้าแล้ว ได้แต่ทำตามคำสั่ง รีบพุ่งไปยังเป้าหมาย

แต่ว่า เราทั้งสองก็ทำเรื่องอย่างว่าครั้งแรก ไม่มีประสบการณ์เลย อีกทั้งหลินชิงชิงก็ไม่ให้ความร่วมมือเลย เป็นผลให้ฉันทำล้มเหลวมาก

“อื้ม……”แม้จะเป็นแค่ภายนอก หลินชิงชิงก็อดไม่ได้ที่จะครางออกมาสักทีหนึ่ง

รอสักพัก หลินชิงชิงเปิดตาทั้งคู่ ถาม：“แบบนี้ก็เสร็จแล้วหรือ?”

“ใช่แล้ว” ฉันทุกข์ทรมานถึงจุดสุด

“รีบเอากระดาษชำระมาเช็ดฉันให้สะอาด！”หลินชิงชิงพูดออกคำสั่ง

ฉันไม่กล้าขัดเธอ ได้แค่เอากระดาษชำระมาช่วยเธอเช็ด

หลังเช็ดเสร็จ หลินชิงชิงเอากระดาษชำระจากมือฉันไปดู ไม่เจอเลือด แล้วจากนั้นนั่งดูผ้าปูที่นอน ก็ยังไม่เจอเลือดแดงบริสุทธิ์ออกมาอย่างที่เล่าขาน แล้วถาม：“ทำไมไม่เห็นสีแดง？”

“เมื่อกี้ฉันเหมือนจะยังทำเธอเสียซิงไม่สำเร็จ”ฉันพูดอย่างไม่กระอักกระอ่วน

“นายทำยังไงอ่ะ ทำตั้งนานยังไม่สำเร็จ” หลินชิงชิงพูดตำหนิ

“ฉันเป็นผู้เปิดซิงครั้งแรก ไม่มีประสบการณ์อ่ะ！เดียวเรามาเริ่มกันใหม่！”ฉันพูดอธิบาย

“เตียงนายกลิ่นเหม็นเน่า ทนไม่ไหวแล้ว ฉันไม่อยากทำกับนายแล้ว เมื่อกี้ทำแล้วครั้งหนึ่งก็นับว่าเสียตัวแล้ว ฉันจะไปแล้ว ” หลินชิงชิงพูดจบ ลงจากเตียงสวมใส่เสื้อผ้าของเธอ

ฉันกลัวหลินชิงชิงมาตลอด เห็นเธอไม่ให้ฉันเริ่มใหม่อีก ฉันก็ไม่กล้าบังคับเธอ ได้แค่บอกเธอ：“เธอไม่ให้ฉันทำ แต่ฉันจะบอกไว้ก่อนนะ ถ้าสามีเธอมีเรื่องอะไรขึ้นมา ไม่ต้องโทษฉันละกันนะ！”

“ถุ้ยๆๆ！หุบปากนกปากกาของนายซะ ห้ามพูดอะไรที่ไม่เป็นมงคลแบบนี้！”

หลินชิงชิงพูดอย่างโมโห

ทันใดฉันไม่กล้าพูดอะไรไปเรื่อยอีกเลย

ต่อจากนั้น หลินชิงชิงเพิ่มให้อีกประโยค ：“นายอายุน้อยๆจะเป็นผู้เปิดซิง ถ้าจะตายนายตายเอง นายก็รอตายละกัน ”

ฉันเหงื่อตก

หลินชิงชิงใส่เสื้อผ้าเสร็จ ทิ้งซองอั่งเปาหนึ่งซอง ก็จากไปเลย

หลังจากที่หลินชิงชิงจากไป ฉันเปิดซองอั่งเปาของเธอ ด้านในมีเงินสองร้อย ก็ถือว่าใจกว้าง

ฉันรู้สึกว่าอาชีพนี้แท้จริงก็ไม่เลว ไม่เพียงแต่จะได้นอนกับสาว ยังมีอั่งเป๋าให้เอาอีก ถึงแม้จะทำให้ชีวิตสั้น แต่อย่างน้อยก็มีชีวิตที่เยี่ยม ถ้าทั้งชีวิตไม่เคยนอนกับสาว มีอายุร้อยปีมีประโยชน์อะไร

ฉันนอนอยู่บนเตียง ดมกลิ่นหอมที่หลินชิงชิงทิ้งไว้บนเตียง คิดถึงเหตุการณ์เมื่อกี้ เลือดร้อนเดือดขึ้นมาอีก

แต่ตอนนี้คนไปแล้วเตียงว่างเปล่า ฉันได้แต่ถอนหายใจเพียงลำพัง เฮ้อ เมื่อกี้ไม่ได้เรื่องเลย ทำไมไม่เอาเข้าไป！ความเค้นในอดีต ก็ยังไม่ได้แก้แค้น

คิดถึงตัวเองเมื่อกี้ทำภารกิจไม่สำเร็จ หลินชิงชิงก็จากไปแล้ว ฉันกังวลจริงๆว่าสามีเธอจะมีเรื่อง ถ้าเกิดมีเรื่องจริงๆ ฉันก็หนีความผิดไม่พ้น

แต่หลินชิงชิงไม่ให้ทำ ฉันก็ไม่มีวิธี ทำได้แค่เพียงตามชะตากรรม

คืนนี้ ฉันดมกลิ่นที่หลินชิงชิงเหลือทิ้งไว้ หลับได้อย่างสนิท

วันที่ 2 เป็นวันแต่งงานของหลินชิงชิงกับเฉินจี้เหวิน จัดเลี้ยงใหญ่โต ดูดีมาก คนใหญ่โตจัดงานมงคล ก็คือแตกต่าง

ฉันเป็นคนที่จะเปิดซิงให้กับเฉินจี้เหวิน แน่นอนว่าก็มีส่วนจะต้องมางานแต่ง และเป็นประเภทที่ไม่ต้องใส่ซองอั่งเปา พูดให้กระจ่าง ก็คือสามารถไปกินข้าวฟรีหนึ่งมื้อ และพวกเขาก็ต้องให้เกียรติฉันเป็นแขกพิเศษ นั่งกินข้าวกับแขกพิเศษ

เริ่มเวลางานเลี้ยงช่วงค่ำ ที่นั่งกินข้าวโต๊ะเดียวกับฉันยังมีพี่สาวที่เป็นลูกพี่ลูกน้องฉันฉู่เสว่เซียงด้วย

พี่สาวฉันฉู่เสว่เซียงก็เป็นหนึ่งในสาวงามของสามหมู่บ้านด้วย เธอรุ่นเดียวกันกับหลินชิงชิง และพวกเธอเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันมากๆ หลินชิงชิงแต่งงาน เธอก็ต้องมาร่วมยินดีอย่างแน่นอน

ถึงแม้ฉู่เสว่เซียงจะเป็นพี่สาวฉัน แต่เขาก็เหมือนกับหลินชิงชิง ดูถูกฉันตั้งแต่เด็ก ช่วงที่พ่อแม่ฉันตายจากไปใหม่ๆ ป้าเคยรับฉันไปอยู่ที่บ้านเธอด้วย แต่พี่สาวฉันเกลียดฉันมาก เอะอะไม่พอใจ อาจจะถึงขั้นตีฉัน

ฉันทนแบบนี้ไม่ได้ ก็ออกจากบ้านป้า ยอมเป็นขอทาน ก็ไม่อยากโดนรังแก

ตอนนี้ฉันกินข้าวโต๊ะเดียวกับฉู่เสว่เซียง ก็ไม่คุยกันสักคำ เหมือนกับศัตรูกัน

ขณะนี้ แม่สื่อป้าหวังพูด ：“เสี่ยวเป่ย เดือนหน้าพี่สาวเธอก็จะแต่งงานล้ว ถึงเวลานั้นเธอก็ช่วยเปิดซิงพี่สาวเธอนะ”

ได้ยินข่าวนี้ ทันใดนั้นฉันรู้สึกเหมือนฟ้าผ่า ตะเกียบในมือแทบจะหล่น แม่งเอ้ย กล้าไหมที่จะไม่แกล้งกันอย่างนี้

เปิดซิงให้พี่สาว เชรคแม่ ให้ความกล้าฉันเป็นร้อยอัน ฉันก็ไม่กล้า！

ฉันแม้แต่คิด ก็ไม่กล้าคิดถึงภาพนั้น

“ป้าหวัง ป้ายังไม่ต้องพูดพวกนี้ คนคนนี้อาจจะอยู่ไม่ถึงเดือนหน้าก็ได้ ！” ฉู่เสว่เซียงหน้าแดงพูด คำพูดเธอร้ายเหมือนกับหลินชิงชิงเลย ช่างเป็นคู่เพื่อนสนิทกันจริงๆ！

“เซียงเซียง งานมงคลแบบนี้ อย่าพูดคำอัปมงคลแบบนี้” ป้าหวังรีบพูด