บทที่ 4 ตกหน้าผา

ฉันแหงนหน้ามอง ที่เห็นคือเฉินจิ่ฉิน คิดถึงคำพูดเมื่อกี้ ในใจไม่วายตึกตักสักพัก

หลินชิงชิงก็รีบลุกขึ้นยืน มองเฉินจิ่ฉินอย่างระมัดระวังถาม："นาย……นายหมายความว่ายังไง"

เฉินจิ่ฉินพูดอย่างหื่น ："เมื่อกี้เธอบอกว่าไม่เคยสัมผัสรสชาติความเป็นผู้หญิงไม่ไหม？อันนี้ฉันช่วยเธอได้"

"ช่วยฉัน？"หลินชิงชิงตกใจ คิดแล้วคิด เข้าใจความหมายของเฉินจิ่ฉิน ตะโกนพูด："ฉันไม่ให้แกช่วยหรอก อยากนอนกับฉัน ไม่มีทาง！"

"ให้ฉันนอนหนึ่งครั้ง ไม่แน่ฉันอาจจะพูดโน้มน้าวลุงฉันได้ ให้ปล่อยเธอ" เฉินจิ่ฉินพูด

"จริงหรือ？"หลินชิงชิงตาเป็นประกาย เห็นได้ชัดว่าเธอไม่อยากตาย

"จริงแน่นอน" ตาเฉินจิ่ฉินมีประกายชั่วร้าย ก้าวทีละก้าวใกล้เข้าไปทางหลินชิงชิง

ใจฉันเพิ่มความเสียดายเป็นเท่าตัว ผู้หญิงสวยขนาดนี้อย่างหลินชิงชิงจะต้องนอนกับเฉินจิ่ฉิน ไม่ต่างจากดอกไม้งามโดนหมูกำไว้เลย ครั้งแรกของเธอ เดิมทีควรเป็นของฉัน ใครจะรู้ว่าฉันไม่ได้มันเฉินจิ่เหวินก็ไม่ได้ กลับกันเฉินจิ่ฉินได้เปรียบ

เฉินจิ่ฉินมองมาทางฉันอย่างเหยียดหยันทีหนึ่ง พูด："ให้มึงดูอะไรคือลูกผู้ชายแท้ๆ"

เขาพูดไปก็จะไปถอดกางเกงของหลินชิงชิง

ทันใดนั้นหลินชิงชิงก็ผลักเฉินจิ่ฉินทิ้งวิ่งออกไปทางประตู

"เชรค！"เฉินจิ่ฉินด่าไปที โดนหลินชิงชิงผลักล้มไปกับพื้น รอให้เขาลุกขึ้นได้ เฉินจิ่ฉินก็วิ่งออกประตูไปแล้ว

"นางบ้านี่ เธอหยุดนะ！" เฉินจิ่ฉินด่าแล้ววิ่งตามออกไป

ฉันเอ๋อสักพัก เห็นประตูไม่มีคน ก็รีบวิ่งออกไปเลย

ใครจะรู้พอถึงประตูก็มีคนเจอเลย

"จางเชี่ยวเป้ยแกออกมายังไง？"คนนั้นถาม

"ฉัน……ฉันจะเข้าห้องน้ำ"ฉันพูดแล้วรีบก้าวเดินไปทางห้องน้ำ

ไปได้ไม่ไกล ก็ได้ยินคนด้านหลังเรียกแล้วพูด："จางเชี่ยวเป้ยแกกลับมา！"

ฉันตกใจมาก รีบก้าวขาวิ่ง

ด้านหลังมีหลายคนวิ่งตามมา

ตอนนี้เป็นช่วงเช้า ในหมู่บ้านมีคนมากมาย ถ้าพวกเขาล้อมฉัน ฉันหนี้ไม่พ้นเลย เห็นคนที่วิ่งตามมายิ่งตามยิ่งเข้าใกล้ ฉันวิ่งตรงไปทางหลังเขา

หลายปีมานี้ฉันเข้าป่าล่าสัตว์ หาเห็ด เก็บผลไม้ป่าบ่อย ไม่มีใครคุ้นเคยหลังเขาเท่าฉันแล้ว ฉันมั่นใจไปถึงหลังเขา พวกเขาก็อย่าคิดที่จะจับฉันได้เลย

นึกแล้ว หลังจากฉันหมุดเข้าไปในเขา คนพวกนั้นก็หยุด แล้วหันหลังกลับเลย

ฉันเตรียมอยู่ในเขาสองสามวัน รอฝังศพเฉินจิ่ฉินเสร็จค่อยกลับไป

ทันใดนั้น ได้ยินเสียงตะโกนด่ามาจากบนเขา ฉันตั้งใจฟัง เหมือนเสียงของหลินชิงชิง

ฉันไม่ลังเล ไปตามที่มาของเสียงอย่างเงียบๆ

เข้าใกล้แล้ว ฉ้นตกใจพบว่า เฉินจิ่ฉินกด หลินชิงชิงลงบนพื้น

"ปล่อยฉัน！แกกล้าทำแบบนี้กับฉัน ฉันเป็นพี่สะใภ้แกนะ！"หลินชิงชิงพูด

"ฮ่าๆ เธอไม่ได้เข้าหอกับพี่ชายฉันไม่ใช่หรือ？นับเป็นพี่สะใภ้อะไร เธอดีกับฉัน ฉันปกป้องให้เธอไม่ตายได้？" เฉินจิ่ฉินพูดไปก็เข้าไปจะถอดกางเกงหลินชิงชิง

"ฉันตายก็ไม่ดีกับแก！"หลินชิงชิงไม่หยุดที่จะดิ้น เธอโดนเฉินจิ่ฉินกดอย่างแน่ๆ ดิ้นยังไงก็ไม่หลุด

"ในเมื่อเธออยากตาย ให้ฉันได้ฟินก่อนตายสักครั้ง" เฉินจิ่ฉินพูดอย่างสมเพช

ทันใดนั้น สายตาของหลินชิงชิงมองเห็นฉัน รีบเรียก"จางเชี่ยวเป้ยช่วยฉัน！"

เฉินจิ่ฉินหันมามอง เห็นฉัน หึ："มึงไอ่ไร้ประโยช์ก็ออกมาแล้ว？"

ฉันสงบสติ พูด："แกปล่อยหลินชิงชิง"

เฉินจิ่ฉินก็ยังกดหลินชิงชิงอย่างแน่"หลินชิงชิงฉันเอาแน่！มึงแม่งรีบไปให้พ้น ไม่งั้น จับมึงกลับไป พรุ่งนี้ก็ตายเป็นเพื่อนพี่กู"

"อย่าไป！"หลินชิงชิงร้องไหทันที ใบหน้างามเปื้อนไปด้วยน้ำตา "จางเชี่ยวเป้ยนายยังเป็นลูกผู้ชายอยู่ไหม？ถ้านายไป ฉันจะเกลียดนายทั้งชีวิต！"

"มันนับว่าเป็นลูกผู้ชาย？ถ้ามันเป็นลูกผู้ชาย เธฮสองคนก็ไม่ต้องตายเป็นเพื่อนพี่ชายฉันแล้ว" เฉินจิ่ฉินพูดไปก็ดึงกางเกงหลินชิงชิงไป

หลินชิงชิงพูดถูก ถ้าเปิดซิงให้หลินชิงชิงสำเร็จ เราทั้งสองก็ไม่ต้องตาย

แต่ว่า มองดูหลินชิงชิงโดนเฉินจิ่ฉินข่มขืน ฉันทำไม่ได้

ฉันเก็บหินบนพื้นก้อนหนึ่งมาด้านหลังของเฉินจิ่ฉิน ทุบแรงๆไปยังท้ายทอยของเฉินจิ่ฉิน

"เชรค！"เฉินจิ่ฉินเสียงร้องประหลาด หันมาจองฉัน ฉันยกหินทุบไปยังเขาอีกที เฉินจิ่ฉินกลิ้งหลังหลบได้ ด่า："ไอ้หมาเย็ด กล้าทุบกู กูจะฆ่ามึง！"

ฉันตัวรู้ไม่ใช่คู่ปราบของเฉินจิ่ฉิน เห็นเขาลุกขึ้น ก็ยกหินทุบไปยังเขา ตะโกน："หลินชิงชิงวิ่งเร็ว！"

เฉินจิ่ฉินจับท้ายทอย เลือดสดเต็มมือ เขาโกรธมาก พุ่งมาทางฉันอย่างดุดัน

ฉันก้าวขาวิ่งเข้าป่าไป

"ไอ้หมาเย็ด กล้าก็ไม่ต้องหนีสิ！"เฉินจิ่ฉินด่าไปวิ่งตามไป

ฉันโตมากับการกินข้าวร้อยบ้าน ครอบครัวยากจนมาก กับนักเลงอย่างchénjìqínฉันมีความกลัวมาก เมื่อกี้ใช้ก้อนหินทุบเขา ก็จากสัญชาตญาณความเป็นลูกผู้ชายที่จะเป็นวีรบุรุษช่วยสาวงาม หลังจากนั้นถึงรู้สึกว่าบ้าบิ่นอะไรอย่างนี้

เห็นเฉินจิ่ฉินตามติดไม่ห่าง ฉันรนเลือกไปไม่ถูกทาง สุดท้ายคิดไม่ถึงว่าจะมาถึงข้างๆหน้าผา

หน้าผานี้ชื่อผาjiǔsǐ หน้าผาสูงชัน ลึกมองไม่เห็นพื้น ฟังชาวบ้านพูดกัน ด้านล่างผาเป็นบึงน้ำ ไม่มีใครกล้าลงไป เพราะในบึงน้ำมีแก๊สออกมา มีนกบางตัวบินไปบินมาอยู่บนท้องฟ้าก็ตกลงจากหน้าผาทันที

ตอนนี้ไม่มีทางถอย เฉินจิ่ฉินามขึ้นมาแล้ว จู่ๆฉันก็เหมือนหมดหวัง

"กล้ามาขวางเรื่องดีของกู วันนี้ก็เป็นวันตายของมึง！ฆ่ามึงเสร็จ กูค่อยไปจัการหลินชิงชิง" เฉินจิ่ฉินพุ่งเข้ามา เตะเข้าที่หน้าท้องไปที

รู้สึกเจ็บแปลบแค่ที่ท้องน้อย ฉันถอยหลังไปเจ็ดแปดก้าว ทันใดนั้นเท้าเหยียบความว่างเปล่า ร่างกายตกลงไป มีกลิ่นแปลกแรงมากลอยมาติดจมูก ฉันรู้สึกแค่ด้านหน้ามืด แล้วสลบไป

รอเวลาฉันรู้สึกตัวอีกที พบว่าร่างกายของตัวเองครึ่งหนึ่งอยู่ในบึงน้ำ ฉันอยากจะขอความช่วยเหลือ แต่เหมือนกางติดคอ

ฉันตกอยู่ในความสิ้นหวังชั่วขณะ ฉันรู้ ถึงตัวเองจะตะโกนเสียงออกมาได้ แล้วดินแดนแห่งความตายนี้จะมีใครผ่านมา？

ถึงแม้มีคนผ่านมาจริงๆ ใครจะช่วยฉัน？

ก่อนฉันจะเข้าสู่อาการสลบไป ทันใดนั้นด้านหน้าสว่าง เห็นภาพประหลาด

ที่ริมบึงน้ำ มีบ่อน้ำเล็กๆ น้ำใสในบ่อมองไปเห็นด้านล่าง เสมือนตัดขาดจากโลก ต่างจากบึงน้ำที่ฉันตกลงมาอย่างฟ้ากับเหว

สิ่งที่ทำให้ฉันตะลึงยิ่งกว่าคือ ขณะนี้ในลำธาร มีหญิงสาวคนหนึ่งอาบน้ำอยู่

ระหว่างหญิงสาวกับฉันมีระยะหางช่วงหนึ่ง แต่อยู่ตรงหน้าฉัน

หญิงสาวผอมสูง รูปร่างดี ผิวขาว แก้มชมพู

เหมือนไม่ใช่มนุษย์โลก อย่างกับนางฟ้าลงมาจุติ

ณ ขณะนี้ ฉันสงสัยว่าตัวเองว่าเห็นภาพลวงตาก่อนตายใช่หรือไม่ ตามสัญชาตญาณ ฉันเก็บหินข้างๆก้อนหนึ่ง โยนไปทางที่หญิงสาวอยู่

ทันใดหญิงสาวเงยหน้าขึ้นมา เราสี่ตาสบกัน

ในช่วงเวลาสั้นๆ หญิงสาวที่กำลังอาบน้ำ ก็หายตัวไปอย่างไร้เงาไร้ร่องรอยจากลำธาร

ฉันตกตะลึง

จากนั้น หญิงสาวนั้นมายืนอยู่ด้านหน้าฉัน

ในตอนนี้ร่างกายฉันอยู่ในบึง เห็นได้ว่าไม่ใช่ที่ๆคนสามารถยืนได้ แต่เท้างามของหญิงสาว ยืนอยู่บนผิวของบึงน้ำ ไม่จมลงเลย

ใกล้แค่เอื้อม กลิ่นที่น่าหลงใหลลอยมาทางจมูก

ฉันยกหัวขึ้น เผชิญหน้ากับขาคู่หนึ่งเหมือนหยก……