บทที่ 29 พลิกวิกฤตให้เป็นโอกาส

“อย่าหยุด อื้ม......”หวังเถาฮัวกุมมือฉันเริ่มขยับ

ฉันสัมผัสได้ ขาของหวังเถาหัวยิ่งรัดยิ่งแน่น ร่างกายเธอที่อยู่ล่างมือฉันก็กลายเป็นอ่อนปวกเปียก ให้ฉันทำตามอำเภอใจ

หวังเถาหัวจับมือฉัน...