บทที่ 147 คุณไสหัวไป

ฉินหลั่งที่นั่งอยู่ในห้องรับรองเล็ก เห็นสังเส้นเอ๋อ จ้องมองเขาจากระยะไกล และระบายความอัดอั้นอยู่ เขา หันหลังกลับด้วยความขมขึ้นในใจ ดวงตาของเขาผิด หวังเล็กน้อย
“ฉินหลั่ง..”...