บทที่ 197 ที่แท้คุณก็อยู่นี่เอง

“ใช่ ฉันกับต่งอี้เรียกให้เขาขยับตัวตลอด แต่เขา กลับไม่ได้ยิน ช่วง2นาทีสุดท้าย เขายืนอยู่ตรงนั้นราวกับ ท่อนไม้”จางเสี่ยวซานยืนกอดอกพลางมองฉินหลั่ง และ พูดอย่างเหยียดหยาม
ฉินหลั่งไม่พูดไม่จา...