บทที่ 399 คำขอของประเทศ

“น้องฉิน พวกเขาน่ะมีตาแต่ไม่มีแวว อย่าไปใส่ใจนักเลย”จงจิ่งเจินเอ่ย
“ไม่หรอกครับ”ฉินหลั่งสงบจิตสงบใจ เพียงแค่มดปลวกเท่านั้น
“เฮ้ นายน่ะไปโดยไม่ลากันสักคำได้ยังไง?”จางต้าไห่ตามไล่หลังมาอย่างไม่พอใจ
“อะไร?”ฉินหลั่งหันกลับไปเล็กน้อย...