บทที่ 242 ฉันยอมปล่อยหลงหลิงไปอย่างสิ้นเชิง

หลงเย็นกอดฉินหลั่งไว้แน่น เธอคิดว่าต่อให้ตัว เองถูกยิงตาย แต่แค่ได้ตายในอ้อมแขนของฉินหลั่ง ชีวิตนี้เธอก็คุ้มค่าแล้ว
แต่ทันใดนั้นเธอก็ถูกผลักออกอย่างแรง พอเธอ ยืนนิ่งแล้วหันไปมอง...