บทที่ 43 ความฝันที่โง่เขลา

ขณะเดียวกันในคฤหาสน์ของตระกูลเฉิน

คุณย่าเฉินนั่งที่หัวโต๊ะและมีใบหน้าที่หมองเศร้า เธออยู่ยูนเฉินมาสิบกว่าปี นี่เป็นครั้งแรกที่เธอต้องมาอับอายต่อหน้าผู้คนมากมาย

ถ้าเรื่องวันนี้ถูกเล่าออกไป...