บทที่ 202 โน้มน้าวหมาป่าผู้หิวโหย

ใครจะคิดถึงเช่นนี้ เฉิงจุนยิ้มอย่างชั่วร้าย

ดึงมือออกมาเดินไปที่ด้านข้างของยวี่ชางซาง วางมือลงบนเขาและเช็ดกลิ่นสาบ ทำให้ใบหน้าของยวี่ชางซางแดง

เกือบจะกัดฟันจนแตก

ยวี่เซียงยังมีใบหน้าที่เย็นชา...