บทที่ 417 เหลียนเหลียนลงมือ

จ้าวเหิงมองจี้หยุนชูที่ลังเลเหมือนจะพูดอะไรด้วยสายตาเย็นชาพร้อมกับหัวเราะอย่างได้ใจ

จี้หยุนชูนั้นยากจะทำให้จิตใจสงบได้ เขามองไปทางหยูเฟยเฉิงที่ทำหน้าเรียบเฉย จึงอยากจะทำอะไรเพื่อช่วยลูกชายสักหน่อย

ช่างเถอะ...