บทที่ 438 น้ำตาของเฉินเซิน

ประตูบานใหญ่ของจวนอ๋องที่ปิดสนิทถูกเปิดออกอีกครั้ง

เฉินเซินยืนอยู่บนบันได รู้สึกว่าหัวใจตะคิวกินอย่างบอกไม่ถูก

หัวใจด้านในของเขาเหมือนแตกแยกออกเป็นสองคน

คนหนึ่งรู้สึกรักใคร่...