บทที่ 3240 ทั้งสองฝั่งหันหลังให้กัน

ในที่สุดเขาก็โบกมืออย่างภาคภูมิใจความสว่างก็หายไปทันทีเหมือนไม่เคยเกิดปรากฏขึ้นมาก่อน

“คนงี่เง่าพวกนั้นเป็นแค่คนรับใช้ของฉัน”

เขาพึมพำ นายซย่าพาคนรับใช้เก่าของเขาเดินลงจากภูเขาอย่างรวดเร็ว
...