บทที่ 426 เล่นงาน

ไม่นาน ฉินเฉิงก็มาถึงหน้าประตูของสมาคมศิลปะการต่อสู้จิงตู

เมื่อยืนอยู่ที่ประตูนี้ฉินเฉิงรู้สึกถึงรัศมีแห่งความสง่างามและความเรียบง่าย

ประตูที่เขายืนอยู่เหมือนกับปากของปีศาจที่มีรัศมีอำมหิตที่พร้อมจะกินคน

ฉินเฉิงยืนอยู่หน้าประตูอยู่นาน...