บทที่ 2153 อักษรดึกดำบรรพ์

ในเวลานี้ เขาได้นั่งสมาธิอยู่ไม่ไกลจากจิตวิญญาณหลัก ทั้งสองดูเกือบจะเหมือนกันเมื่อมองจากภายนอก

และร่างอวตารที่สองนี้มีการหายใจและการเต้นของหัวใจที่วิญญาณหลักไม่มี เหมือนกับผู้ฝึกตนที่รอดตายมา

หลังจากกวาดตามองแขนขาและกระดูก...