บทที่ 150 เพื่อนร่วมชั้นเก่า

"อืม" จงเจียเหว่ยพยักหน้า

"ฉันเคยกินผลไม้รวมมิตรลอยแก้วมาก่อน มันเป็นเรื่องธรรมดามากในเมืองใหญ่ แต่เราก็มีไม่มากนัก แต่เธอมาช้าไปหน่อย และมันก็อยู่ที่ถนนคนเดินเต็มไปหมดแล้ว"...