บทที่ 47 เสียงวิญญาณร่ำไห้ (๑)

ในขณะที่หลู่ชางหยูกำลังคิดเช่นนี้ ใบหน้าของเขาก็เผยความอาฆาตออกมา จ้องมองไปที่ฉินเฟิงอย่างดุเดือดราวกับว่าจะเขมือบคน

ในเวลานี้ฉินเฟิงเหมือนกำลังตกอยู่ในปากของเสือ มือเท้าของเขาสั่นไปหมด...