บทที่ 1 ผู้ชายที่ตามหาความรัก

" คุณคนสวย คุณรักผมมั้ย ? "

ตอนนี้ ในสวนสาธารณะไว่ทานเขตชานเมืองตะวันออก ชายหนุ่มสกปรกเห็นผู้หญิงสวยเดินมา เขายิ้มแล้วเดินเข้าไปหา

ชายหนุ่มคนนี้ดูท่าทางอายุประมาณยี่สิบเอ็ดยี่สิบสองปี ผมเพ้ายุ่งเหยิง สวมเสื้อเก่าๆจนมองเห็นสีไม่ชัดเจน ท่อนล่างสวมกางเกงลายดอกเก่าๆ เดินเท้าเปล่า ในปากคาบเศษหญ้าอยู่ ดวงตาที่ชั่วร้ายเหมือนเรดาร์ ใช้สำหรับค้นหาผู้หญิงสวยในสวนสาธารณะโดยเฉพาะ

" ออกไป ไอลามก " สาวสวยด่าออกไป หลังจากนั้นเธอก็หันหลังกลับแล้ววิ่งหนีไป

ชายหนุ่มรู้สึกไม่น่าสนใจ เขาเอามือขึ้นมาลูบจมูก ทันทีที่กรอกตาก็หันไปเห็นสาวสวยที่มีหน้าอกใหหญ่และสะโพกงอน เขาก็รีบวิ่งไปหาทันที เขายิ้มตาหรี่และพูดว่า " สาวสวย ผมรักคุณ ถ้าคุณเป็นแฟนกับผม คุณจะมีความสุขไปตลอดชีวิต ！ "

" ออกไปนะ ไปคนบ้า ！ " ราวกับกำลังเผชิญหน้าอยู่กับคนเป็นโรคระบาด ผู้หญิงคนนั้นรีบเอสมือขึ้นมาปิดจมูกแล้วรีบวิ่งหนีไป

" เห้ สาวสวยคนนั้นนะ................."

" ไปไกลๆเลยนะ ไอบ้า ไปชิ้ว！ "

" หา คุณรู้ได้ไงว่าผมชื่อไป๋ฉือ ！ "

....................

ผู้หญิงเหล่านั้นราวกับกำลังหลบคนเป็นโรคระบาด แต่ละคนต่างพากันวิ่งออกไป ไป๋ฉีเิอามือขึ้นมาลูบจมูกตัวเอง สีหน้าของเขาแสดงถึงความผิดหวังอย่างเห็นได้ชัด

แม่งเอ้ย ผู้หญิงพวกนี้มันยังไงกัน พอเห็นฉันแล้ววิ่งหนีกันหมด หรือว่าฉันมันน่าเกลียดขนาดนั้นเลยหรอ ?

เขาใช้จมูกดมกลิ่นบนร่างกายตัวเอง กลิ่นเหม็นๆกระแทกจมูกอย่างแรง ไป๋ฉีหน้าแดงขึ้นมาทันที ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมผู้หญิงเหล่านั้นถึงวิ่งหนีตน กลิ่นตัวของเขาแรงมากจริงๆ...............

ก็ไม่แปลกใจว่าทำไมถึงกลิ่นแรง ไม่รู้ว่าแช่อยู่ในน้ำมากี่วันแล้ว น่าอัศจรรย์มากๆที่ไม่ตาย

เมื่อสองสามวันก่อน พายุฝนตกตลอดทั้งสัปดาห์ ทำให้น้ำในแม่น้ำชิงซีเพิ่มสูงขึ้น กระแสสน้ำไหลแรง คลื่นสูง มีต้นไม้ลอยน้ำมาในบางครั้ง รวมถึงขยะและซากศพสัตว์ต่างๆ

ร่างกายของไป๋ฉีไหลไปตามกระแสน้ำ ตอนไหลมาถึงปลายน้ำดูเหมือนไม่มีลมหายใจแล้ว แต่ละคนคิดว่าเขาคือศพ

แต่ในทันทีทันใดก็มีเสียงดังขึ้น มีแสงสีแดงแปลกๆพุ่งลงมาจากฟากฟ้า ครอบคลุมร่างกายของเขา หลังจากนั้นแสงสีแดงก็หดเล็กลง สุดท้ายมันก็หดกลายเป็นกระจกส่องหน้าขนาดเล็ก มันกลิ้งไปทั่วหน้าอกของเขา ต่อมา มันก็ไหลเข้าไปในร่างกายนของเขา

ใบหน้าที่ม่วงคล้ำของไป๋ฉีค่อยๆมีเลือดฝาดสีแดง ในตอนนี้เอง เขาเริ่มมีความรู้สึก เขาค่อยๆลืมตาทั้งสองข้างขึ้น

ในตอนนั้นเอง ไป๋ฉีรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังนั่งขัดสมาธิอยู่บนกระจก หมอกหนาลอยอยู่รอบๆตัว หมอกเหล่านั้นลอยผ่านร่างกายของเขาไป........ไป๋ฮีตกใจมาก เชี่ย นี่มันเกิดอะไรขึ้น ?

ไป๋ฉีกระโดดลงจากกระจก แต่กลับพบว่าร่างกายของเขากำลังลอยอยู่ในน้ำ หรือว่าตนกำลังฝันอยู่ ? ในตอนนั้น ไป๋ฉีรู้สึกลุกลี้ลุกลนอย่างมาก โชคดีที่เขาอยู่ห่างจากฝั่งไม่ไกลมาก เขาอ้าแขนทั้งสองข้างว่ายน้ำเข้าหาฝั่ง เขาเอื้อมมือไปจับโขดหินออกแรกปีนขึ้นฝั่งไป

บรรยากาศรอบๆ ทำไป๋ฉีรู้สึกกลัวมาก ภาพที่เข้าไปในดวงตาของเขา มันคือตึกสูงเรียงรายเป็นแถว ที่นี่คือที่ไหน ?

ไม่ไกลจากเขา มีป้ายเสาหินขนาดใหญ่ ข้างบนเขียนว่า สวนสาธารณะไว่ทานเขตชานเมืองตะวันออกเมืองจงไห่

ในความทรงจำของเขา ดูเหมือนเขาจะจำได้ว่าตัวเองชื่อไป๋ฉี คนอื่นๆเรียกเขาว่าไป๋ฉือที่แปลว่าปัญญาอ่อน แต่เขาจำไมาได้ว่าเขาตกลงไปในน้ำได้อย่างไร รวมถึงจำไม่ได้ว่าตัวเองอาศัยอยู่ที่ไหน

แต่ในตอนนี้ ไป๋ฉีรู้สึกเหมือนโดนไฟฟ้าช๊อต ร่างกายสั่นไหว เกิดอะไรขึ้น ? จู่ๆเขาก็จำได้ว่าตั้งแต่เล็กจนโตเขาไม่เคยเรียนหนังสือ แล้วทำไมมาตอนนี้เขาถึงอ่านตัวหนังสือที่อยู่บนป้ายออกหล่ะ ?

เชี่ย นี่มันเกิดอะไรขึ้น ?

ไป๋ฉีไม่กล้าเชื่อสายตาของตัวเอง เขาพูดกับตัวเองว่า " น่าอัศจรยย์มากจริงๆ ฉันอ่านหนังสือออก ! "

แต่เมื่อสิ้นสุดคำพูดของเขา ไป๋ฉีก็กลับรู้สึกเหมือนโดนฟ้าผ่าอีกครั้ง ตกตะลึง แม่งเอ้ย ไม่ใช่มั้ง ฉันไม่ใช่แค่อ่านหนังสือออก แต่ฉันยังพูดได้ด้วย

เคยจำได้ว่า ตั้งแต่คลอดออกมาจากท้องแม่ เขาเป็นเด็กหูหนวกตั้งแต่แรกเกิด แล้วเขาพูดได้อย่างไรกัน ?

" ฮ่าๆๆๆๆ ฉันพูดได้แล้ว ฮ่าๆๆๆ........." ไป๋ฉีดีใจจนกระโดดโลดเต้น

ความรู้สึกที่ไม่ดีที่เคยมีในอดีต ตอนนี้มันหายไปจากตัวของไป๋ฉีหมดแล้ว เขาค้นพบว่าสมองของเขาว่างเปล่า นอกจากจะจำไม่ได้ว่าตัวเองมาจากที่ไหน ความคิดของเขากลับกลายเป็นชัดเจนผิดปกติ

ดวงตาของเขาส่องแสงระยิบระยับ ตาดำกรอกไปมาอย่างต่อเนื่อง เขามองบรรยากาศรอบๆอย่างแปลกใจ เขาพบว่าสิ่งที่มีอยู้รอบๆตัวเขาเป็นสภาพแวดล้อมใหม่ทั้งหมด มันแตกต่างจากโลกในความทรงจำของเขามาก

ไป๋ฉีรู้ว่าตอนนี้ตัวเองอยู่ที่ สวนสาธารณะไว่ทานเขตชานเมืองตะวันออกของเมืองจงไห่ สวนสาธารณะไว่ทานเป็นาสถานที่ที่ดีมากๆ ทุกที่เต็มไปด้วยต้นหลิว มีภูเขาหินปลอม และมีศาลาแปดเหลี่ยม นอกจากนี้แล้ว ยังมีวัยรุ่นสาวสวยที่แต่งตัวสวยงาม อยู่ในอ้อมแขนของแฟน กำลังพลอดรักกันอยู่ ต่างคลอเคลียกันแล้วกัน ไป๋ฉีที่มองอยู่ถึงกับอิจฉา

และในตอนนี้เอง จู่ๆในสมองของไป๋ฉีก็มีข้อความหนึ่งปรากฏขึ้น " ถ้านายต้องการมีที่อยู่อาศัยที่เมืองจงไห่ นายจำเป็นต้องได้รับความรักจากผู้หญิง ยิ่งมีคนรักนายมากท่าไหร่ มันก็จะบ่งบอกถึงพลังของนายมากเท่านั้น ! "

ไป๋ฉีเองก็เป็นคน เขาเองก็มีความรู้สึกรักโลภโกรธหลงเขาเองก็ต้องการการปลอบใจจากผู้หญิงสวย หลังจากที่เขาได้รับข้อความนั้นแล้ว เขาก็เป็นเหมือนผี เวลาเจอสาวสวย เขาก็จะรีบพุ่งเข้าหาไปขอความรัก แต่ผลที่ได้เขากลับถูกมองเป็นคนบ้าปัญญาอ่อน ............

" เชี่ยเอ้ย ถึงแม้ว่าฉันจะเลอะเทอะ แต่ฉันก็หน้าตาหล่อนะ ทำไมถึงไม่มีสาวสวยคนไหนชอบฉันเลย ? " ไป๋ฉีรู้สึกไม่ยุติธรรม เขาเงยหน้ามองท้องฟ้าแล้วระบายความไม่พอใจออกมา

วิธีนี้ไม่ได้ผล มันก็ต้องมีวิธีอื่น ในตอนนี้เอง มีแสงสว่างแวบเข้ามาในดวงตาของไป๋ฉี เขาไม่เชื่อหรอกนะว่าในเมืองจงไห่เขาจะไม่สามารถหาผู้หญิงที่รักเขาได้ !

ในตอนที่ไป๋ฉีกำลังมองหาเป้าหมายคนถัดไป จู่ๆก็มีเสียงโหวกเหวกโวยวายดังเข้ามาในหูของไป๋ฉี " ลูก อย่าจากแม่ไปเลยนะ ไม่งั้น แม่จะมีชีวิตอยู่ได้อย่างไร............"