บทที่ 16 ไนท์คลับนองเลือด

"ปัก ปัก ปัก...............

ไป๋ฉีปล่อยทั้งหมัดทั้งเท้าไปที่ผู้ชายร่างสูงใหญ่สองสามคนนั้นราวกับนกนางแอ่นบินผ่านดอกไม้ ตามมาด้วยเสียงร้องด้วยความเจ็บปวด ชายสามสี่คนนั้นถูกต่อยจนไม่เป็นคน ต่างจมูกบวมหน้าตาฟกช้ำนอนร้องไห้อยู่กับพื้น

เพียงแค่กระพริบตา ไป๋ฉีจัดการคนที่อยู่ในห้องจนต้องนอนไปกองกับพื้น

ต่อมา ใบหน้าของพี่ตู๋ปี้ก็ไม่ค่อยดีมากนัก

ในความทรงจำของตู๋ปี้เกอ ไม่เคยมีใครบุกเข้ามาในพื้นที่ของเขา และทำร้ายคนของเขาสาหัสถึงขนาดนี้มาก่อน

อีกทั้งเขาต่อสู้เก่งเกินไปมั้ย แตะต่อยเพียงแค่แปปเดียว ทำเอาคนมืออาชีพที่อยู่ข้างกายของตู๋ปี้เกอต้องกลายเป็นแบบนี้ ตกลงเขาโผล่มาจากไหนกันแน่ ?

ถ้าเรื่องนี้ถูกเผยแพร่ออกไปหล่ะก็ ต่อไปตู๋ปี้เกอจะมีหน้าอยู่ต่อได้อย่างไร ?

ด้วยเหตุนี้ เขาคนนี้จำเป็นต้องชดใช้ !

" พ่อหนุ่ม นายตายแน่ ! "

สิ้นสุดเสียงพูด มือขวาของตู๋ปี้เกอถือมีดอยู่ แววตามีความบ้าคลั่ง เขาพุ่งตัวเข้าหาไป๋ฉีราวกับเสือดาวที่โกรธจัด

เขายังมาไม่ถึง แต่พลังแห่งความกดดันที่มองไม่เห็นมาถึงก่อนแล้ว

ใครจะไปรู้ว่าตอนที่เขาเพิ่งจะพุ่งตัวเข้ามา เขาเห็นว่ามีเงาสีดำๆกระพริบ จู่ๆไป๋ฉีก็หายตัวไปทันที ตู๋ปี้เกอยังไม่เข้าใจว่ามันเกิดอะไรขึ้น ต่อมาเขารู้สึกถึงความเยือกเย็นบริเวณคอ มีดที่เดิมทีอยู่ในมือของเขาไม่รู้ไปอยู่ในมือของไป๋ฉีตั้งแต่เมื่อไหร่ อีกทั้งมันยังถูกวางไว้เป็นแนวขวางที่คอของเขา

" นาย.....นาย...... " ตู๋ปี้เกอยังคงไม่ชัดเจนว่าเขาเป็นคนหรือเป็นผี ทำไมเขาถึงได้เคลื่อนไหวรวดเร็วขนาดนี้ เพียงแค่ชัวครู่ วิญญาณของเขาเกือบจะพังทลาย

เขาอยู่ในวงการนี้มาหลายสิบปีแล้ว มีครั้งไหนกันที่ตู๋ปี้เกอถูกจับตัวไว้แบบนี้ ?

โบราณกล่าวไว้ว่า คนอำนาจบาตรใหญ่กลัวคนใจร้อนบู่มบ่าม คนใจร้อนบู่มบ่ามกลัวคนไม่กลัวตาย เกรงว่าต่อให้เป็นคนไม่กลัวตายมาเจอคนแบบไป๋ฉี เขาก็คงต้องคุกเข่าร้องขอชีวิต

เนื่องจากการเคลืท่อนไหวของไป๋ฉีรวดเร็วมาก ทำให้คนตั้งรับไม่ทัน

ในตอนนี้ ไป๋ฉีมีใบหน้าที่เย็นชา น้ำเสียงก็เย็นชาเช่นเดียวกัน ทำให้คนที่ได้ฟังถึงกับตัวสั่น " บอกผมมา เมื่อสองสามปีก่อน ทำไมนายต้องสร้างสถานการณ์อุบัติเหตุทางรถยนต์เพื่อฆ่าอันจือเชียนด้วย ? "

หลังจากได้ยินคำพูดของไป๋ฉีแล้ว ตู๋ปี้เกอก็ตกใจเป็นอย่างมาก เขารู้เรื่องนี้ได้อย่างไร ?

ตู๋ปี้เกอพยายามควบคุมความตกใจและความกลัวที่มีภายในจิตใจ เขาพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือว่า " คุณ.....คุณผู้ชาย ผมไม่เข้าใจว่าที่คุณพูดหมายถึงอะไร ? "

" นายยังกล้าปฏิเสธอีก ? " มีเสียงดังตุบ ไป๋ฉียกเข่าขึ้นไปกระแทกที่หน้าท้องของตู๋ปี้เกอ ตู๋ปี้เกอเจ็บจนต้องยกมุมปากขึ้นมา เจ็บมากจนน้ำตาแทบจะไหลออกมา

ในขณะเดียวกัน ไป๋ฉีก็ใช้มีดกรีดลงไปที่คอของตู๋ปี้เกอเบาๆ ตู๋ปี้เกอส่งเสียงร้อง เขาส่งเสียงร้องด้วยความเจ็บปวด ในตอนนั้นเอง เขาเข้าใจว่าคอของเขาถูกกรีดจนฉีกขาดแล้ว

ไม่มีใครคิดว่า คนที่ดุร้ายอย่างตู๋ปี้เกอ จะต้องมาตกใจกลัวจนฉี่แตกแบบนี้ น้ำฉี่ไหลลงมาตามขาทั้งสองข้าง

พวกคนที่นอนกองอยู่บนพื้น เมื่อเห็นใบหน้าที่เหยเกของตู๋ปี้เกอแล้ว พวกเขาก็ตกใจจนหน้าซีด แม่งเอ้ย คนที่ร้านกาจคนนี้โผล่มาจากไหนกัน ลงมือได้รุนแรงมาก !

ตู๋ปี้เกอกลัวมากจนตัวสั่น เขาพูดว่า " คุณชายครับ คุณชายปล่อยผมไปเถอะ ผม...ผมยอมรับ ผมเป็นคนฆ่าอันจือเชียนเอง "

ไป๋ฉีตะคอกด้วยดวงตาที่แดงก่ำ " พูดออกมา ทำไมนายต้องฆ่าอันจือเชียนด้วย ? "

หลังจากได้ยินแล้ว ตู๋ปี้เกอก็ตกตะลึง ราวกับนึกอะไรบางอย่างขึ้นได้ เขาพูดว่า " ผมไม่รู้ ผมไม่รู้จริงๆว่าทำไมผมต้องฆ่าเขา.................."

เมื่อไป๋ฉีได้ยิน เขาก็ยิ้มเย็นชาแล้วพูดว่า " นายบ้าไปแล้วหรอ ฆ่าพ่อแฟนของฉัน แล้วยังกล้าพูดว่าไม่รู้ทำไมถึงฆ่า ? "

" ผมบ้าไปล้ว คุณชาย ผมยอมรับ ผมบ้า ผมเป็นโรคจิตเภทอย่างรุนแรง................." ตู๋ปี้เกอกลัวมากจนพูดจาไม่มีหลักเกณฑ์

เผี่ย !

ไป๋ฉีอ้าแขนขึ้นแล้วตบลงไปบนหน้าของตู๋ปี้เกอ เป็นการตบที่ออกแรงเต็มที่ ใบหน้าของเขาครึ่งหน้าบวมแดงอย่างเห็นได้ชัด

ไป๋ฉีพูดด้วยความโกรธว่า " ไม่ต้องมาจงใจแกล้งพูดจาหลอกลวงอีกเลย บอกฉันมา ใครเป็นคนสนับสนุนให้นายทำแบบนี้ ? "

" ไม่มีใครอยู่เบื้องหลังผม จริงๆครับ คุณปล่อยผมไปเถอะ ที่ผมพูดเป็นความจริงทุกอย่าง ! " ตู่ปี้เกอตะโกนเสียงดังราวกับคนบ้า

เห็นได้ชัดว่า คนที่อยู่เบื้องหลังที่สนับสนุนให้ตู๋ปี้เกอฆ่าอันจือเชียน คือคนที่โหดร้ายมากกว่าตู๋ปี้เกอ ไม่งั้น การที่ต้องเผชิญหน้ากับการที่ไป๋ฉีเอามีดจี้คออยู่ เขาไม่มีทางไม่ยอมรับสารภาพ

หรือบางที ตู๋ปี้เกออาจจะรู้ดีว่า การที่เขาทรยศคนคนนั้น เขาต้องตายอย่างทรมานกว่านี้ ด้วยเหตุนี้ เขาจึงยอมให้ไป๋ฉีกรีดคอเขาซะยังจะดีกว่าเปิดเผยว่าคนที่อยู่เบื้องหลังคือใคร

เมื่อเห็นว่าไม่สามารถเค้นคำตอบจากปากของตู๋ปี้เกอได้ ไป๋ฉีก็ไม่ทน เขาฟันแขนขวาของตู๋ปี้เกอด้วยมีด

ตู่ปี้เกอส่งเสียงร้องด้วยความเจ็บปวด ในที่สุดเขาก็เป็นลมล้มไปกับพื้น

ตั้งแต่วันนี้ ตู๋ปี้เกอได้กลายเป็นคนแขนขาดไปเลย !

ไป๋ฉีกวาดสายตามองทุกคนที่นอนกองอยู่บนพื้น พวกเขาเหล่านั้นตกใจมาก ค่อยๆใช้ก้นขยับออกไปข้างหลัง มีหนึ่งในนั้นพูดขึ้นมาว่า " คุณชายครับ เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับผม อย่าเข้ามานะครับ............."

เมื่อได้ยินคำพูดของเขาแล้ว ไป๋ฉีก็รีบเดินเข้าไปหาเขาทันที ไป๋ฉียื่นปลายมีดไปที่จมูกของเขาแล้วพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า " ดูท่าทางนายน่าจะรู้ว่าใครเป็นคนอยู่เบื้องหลังที่สั่งให้ตู๋ปี้เกอฆ่าอันจือเชียนสินะ ? "

" ผม...ผมรู้ แต่ขอร้อง คุณอย่าฆ่าผมเลย ตอนนั้นเราทุกคนมีส่วนร่วมในเรื่องนี้..........." ผู้ชายคนนั้นชี้ไปที่เพื่อนร่วมแก๊งที่อยู่ข้างๆ แล้วพูดด้วยความกลัว

ไป๋ฉีถามขึ้น " ใคร ? "

ผู้ชายคนนั้นตอบว่า " กู่ป้าเทียน ! "