บทที่ 17 ถูกวางยา

เมื่อได้ยินคำพูดของชายร่างสูงใหญ่ผิวดำแล้ว ไป๋ฉีก็ตกตะลึง กู่เฉิงลูกชายของกู่ป้าเทียนไม่ได้เป็นคนที่ตามจีบอันหรูอี้หรอกหรอ ทำไมเขาต้องวางแผนฆาตกรรมนี้ด้วย ?

อะไรคือวัตถุประสงค์ที่ซ่อนอยู่ในนั้นกันนแน่ ?

" พูดออกมา ทำไมกู่ป้าเทียนต้องว่าแผนฆ่าพ่อแฟนของฉันด้วย ? " ไป๋ฉีดึงชายสูงใหญ่ึ้นมาจากพื้น มือทั้งสองข้างบีบคอของเขาไว้ ไป๋ฉีตะคอกเสียงดัง

คอของชายร่างสูงใหญ่คนนั้นถูกไป๋ฉีบีบจนแทบหายใจไม่ออก ใบหน้าที่อึดอัดเป็นสีแดงเลือดหมู เขาอ้าปากพยายามพูดแต่พูดไม่ออก

ในตอนนี้เอง ไป๋ฉีพบว่าตัวเองตื่นเต้นจนเกินไป มือทั้งสองข้างบีบคอของเขาแน่นจนเกินไป แบบนี้เขาจะพูดออกมาได้อย่างไรกัน ?

ไป่ฉีปล่อยมือทั้งสองข้าง ชายร่างสูงใหญ่คนนั้นปล่อยลมหายใจยาวๆออกมา ที่เมืองตูเจียงเยี่ยนว่ากันว่าตู๋ปี้เกอโหดเหี้ยมมากจนมีชื่อเสียงในเขตตะวันตก คิดไม่ถึงเลยว่าวันนี้เขาจะได้เจอกับคนที่โหดเหี้ยมมากว่าตู๋ปี้เกอ

" รีบตอบคำถามของฉัน ไม่งั้น ฉันจะบีบคอนายจนตาย ! " ไป๋ฉีจ้องเขาแรงๆแล้วพูดขึ้น

ชายร่างใหญ่ตกใจจนหน้าซีดเซียว เขาพูดติดๆขัดๆว่า " ผม..ผมพูดแล้ว....คุณชาย ผมพูดไม่ออกจริงๆ ผมไม่รู้จริงๆว่าทำไมกู่ป้าเทียนถึงต้องสั่งให้ตู็ปี้เกอไปฆ่าอันจือเชียน ที่ผมพูดเป็นความจริง เป็นความจริงจริงๆ .........."

มองดูสีหน้าของชายรูปน่างสูงใหญ่ผิวดำ ดูท่าทางไม่เหมือนกำลังพูดโกหก ไป๋ฉีคิดว่าเจาเองน่าจะไม่รู้เรื่องราวภายในที่เกิดขึ้นจริงๆ ดูท่าทาง เขาคงต้องเดินทางไปที่บ้านตระกูลกู่ด้วยตัวเองซะแล้ว

ปัง !

เขายกเท้าเหยียบชายร่างสูงใหญ่ผิวดำลงกับพื้น ไป๋ฉีเหยียบลงไปบนหัวเข่าของเขา แล้วออกแรงกดลงไปแรงๆ ชายร่างสูงใหญ่ส่งเสียงร้องด้วยความเจ็บปวด จนในที่สุดก็สลบไป

ถ้าไม่ทำก็ไม่ทำเลย แต่ถ้าทำก็เอาให้ถึงที่สุด ไป๋ฉีที่กำลังโกรธจัดเหยียบหัวเข่าของทุกคนที่นอนอยู่บนพื้นจนแตกละเอียด ทันใดนั้น ห้องโถงของไนท์คลับก็เต็มไปด้วยเสียงร้องด้วยความเจ็บปวด

คนที่เดินผ่านไปมาบนถนนหน้าไนท์คลับ ต่างไม่รู้ว่าข้างในเกิดอะไรขึ้น แต่เมื่อคนเหล่านั้นรู้ว่าไนท์คลับแห่งนี้ตู้ปี้เกอผู้โหดร้ายเป็นเจ้าของ พวกเขาก็รีบหลบไปอย่างรวดเร็ว

พวกเขาเข้าใจว่าตู๋ปี้เกอกำลังสั่งสอนลูกน้องของเขาเอง โดยที่ไม่รู้เลยว่าตู๋ปี้เกอถูกจัดการจนสลบไปยังไม่ฟื้นขึ้นมา

แต่ในห้องโถงของไนท์คลับ เหล่าคนที่ถูกไป๋ฉีเหยียบหัวเข่าก่อนที่พวกเขาจะหมดสติไปนั้น พวกเขาต่างส่งเสียงร้องด้วยความเจ็บปวด แม่งเอ้ย เขาไม่สนใจอะไรเลย พวกเราอุดส่ายอมแพ้ต่อหน้าเขาแล้ว ทำไมถึงยังลงมือรุนแรงได้ขนาดนี้อีก !

หรือว่าเขาเป็นปีศาจที่หนีออกมาจากนรก ?

เมื่อเห็นคนเหล่านั้นนอนหมดสติอยู่บนพื้น แววตาของไป๋ฉีก็เปล่งประกาย ทันใดนั้นเขาก็พบว่าทุกคนมีเงินในกระเป๋า เขารู้สึกดีใจขึ้นมา เงินเหล่านี้จะไม่เอาก็กะไรอยู่

เขาก็เลยล้วงกระเป๋าเอาเงินของคนเหล่านั้นมาใส่ไว้ในมือ เมื่อลองนับดู มีไม่น้อยเลย มีจำนวนสองหมื่นกว่าหยวน

ตั้งแต่เกิดมา ไป๋ฉียังไม่เคยเจอเงินจำนวนเยอะแบบนี้มาก่อนเลย

หลังจากที่เก็บเงินใส่ในกระเป๋าเรียบร้อยแล้ว ตอนที่ไป๋ฉีหันหลังกำลังจะเดินออกจากไนท์คลับ จู่ๆก็พบว่า มีเงาดำๆโหล่ขึ้นมาข้างหน้า เงาดำๆนั้นดึงประตูออกแล้ววิ่งออกไปอย่างรวดเร็ว

คนๆนั้นดังกับเป็นเงา กระโดดขึ้นและลงบนถนนที่แออัดเต็มไปด้วยรถและผู้คน ราวกับวิ่งอยู่บนสถานที่ที่ไม่มีคน ไป๋ฉีก้าวขายาวๆ ความเร็วของเขาไม่ได้เป็นรองเขาคนนั้น เขาวิ่งออกไปอย่างรวดเร็วราวกับบิน วิ่งตามเขาคนนั้นไปไม่ละสายตา ผู้คนที่อยู่บนสองฟากถนนยืนมองอย่างงงๆ เกิดอะไรขึ้นกับสองคนนั้น กำลังวิ่งแข่งกันอยู่หรือไง ?

พวกเขาสองคนวิ่งอย่างรวดเร็ว มองเห็นว่าไป๋ฉีกำลังวิ่งไล่ตามเขาคนนั้น เขาคนนั้นลูบคลำอะไรบางอย่างบนตัวของเขา เขาหันหน้ากลับมา แล้วยิงใส่ไป๋ฉี

ฟิ้ว ฟิ้ว ฟิ้ว..................

สิ่งของที่เรียวเหมือนขน มันพุ่งกระโจนเข้าหาไป๋ฉีในชั่วพริบตาเดียว

ความสามารถในการฟังเสียงของไป๋ฉีดีมาก เขาได้ยินเสียงสิ่งของวิ่งผ่านอากาศมา รู้สึกได้ถึงความไม่ชอบมาพากล เขาก็เลยเอาเท้าเขย่งพื้น กระโดขึ้นไป ต้องการจะหลบมัน แต่แม้ว่าการเคลื่อนไหวของเขาจะเป็นไปอย่างรวดเร็ว ยังคงมีเข็มสีเงินสองแท่งทิ่มลงมาที่ขาของเขา

ทันใดนั้น ไป๋ฉีรู้สึกขาชา ร่างกายไม่มีแรง และล้มลงไปบนพื้น ในตอนนี้เอง เขาพบกว่าดวงตาของเขาเป็นสีดำ มีดาวเต้นรำไปมา............

............................

ณ บ้านตระกูลกู่

ในตอนนี้ กู่ป้าเทียนกำลังนั่งอยู่ในหองรับแขก กำลังพูดคุยกับชายชราสวมชุดคลุมสีดำถึงวิธีการรักษาบาดแผลของลูกชาย มือผีเดินเข้าไป ใบหน้าเต็มไปด้วยเหงื่อ

มือผี เป็นหนึ่งในสี่ผู้แข็งแกร่งของตระกูลกู่ ผู้แข็งแกร่งอีกสามคนคือ เงาปีศาจ ปีศาจขาว และปีศาจดำ ท่ามกลางสี่ผู้แข็งแกร่งนี้ มือผีมีความเชี่ยวชาญในการต่อสู้เบาๆและการใช้สารพิษ

ในตอนนี้ เงาปีศาจ ปีศาจขาว และปีศาจดำอยู่ในชุดสูทสีดำ สวมแว่นดำ ยืนเอามือไขว้หลังอยู่ด้านหลังของกู่ป้าเทียน

" มือผี ไม่เห็นหรือไงว่าฉันมีแขกอยู่ มีเรื่องอะไรทำไมต้องร้อนรนขนาดนี้ ? " เมื่อเห็นมือผีร้อนรน กู่ป้าเทียนก็มองเขาด้วยความไม่พอใจ พร้อมทั้งกล่าวตำหนิ

" เอ่อ...เอ่อ...." มือผีหันไปมองชายชราชุดดำ เขาเอามือขึ้นมาเช็ดเหงื่อนบนใบหน้า สายตาวอกแวก พูดจาติดๆขัดๆ

สำหรับพฤติกรรมของมือผี กู่ป้าเทียนค่อนข้างประหลาดใจ เขาหันหน้าไปก้มหัวให้กับชายชราชุมคลุมสีดำแล้วพูดว่า " ผู้อาวุโส อาการบาดเจ็บของลูกชายผม ต้องรบกวนคุณด้วยนะครับ ! "

ชายชราชุดคลุมดำถอนหายใจแล้วพูดว่า " ถ้าต้องการให้ลูกชายของคุณยืนขึ้นได้ มันเป็นเรื่องยากมากจริงๆ แต่ยังไงเชิญคุณวางใจได้ ผมจะช่วยให้ถึงที่สุด ! " พูดจบ เขาก็ลุกขึ้นบอกลา

การพูดว่าจะช่วยให้ถึงที่สุด มันไม่ใช่คำแก้ตัวหรอกหรือ เมื่อนึกถึงลูกชายที่นอนแน่นิ่งบนเตียงเหมือนท่อนไม้ หัวใจของกู่ป้าเทียนเต็มไปด้วยความเกลียดชังไป๋ฉีเข้ากระดูกดำ..........