บทที่ 3 เงื่อนไขของไป๋ฉี

ในขณะที่ชายหนุ่มคนนั้นพยายามที่จะดุร้ายใส่ไป๋ฉี เซี่ยปี้เหอแม่ของอันหรูอี้ก็ขมวดคิ้วและพูดตำหนิขึ้นมาว่า " กู่เฉิง ถึงตอนนี้แล้ว ยังจะมีกะจิตกะใจสร้างปัญหาอีกหรอ ? "

เห็นได้ชัดว่า สำหรับคำพูดของกู่เฉิง เซี่ยปี้เหอไม่ชอบใจอย่างมาก

" เห็นแกหน้าของคุณน้าเซี่ย ฉันจะไว้ชีวิตนาย ! " ผู้ชายที่มีชื่อว่ากู่เฉิงคนนั้น มองไป๋ฉีด้วยสายตาดุร้าย หลังจากนั้นเขาก็เก็บอาการหยิ่งยโสลง

ใครจะไปรู้ว่าไป๋ฉีไม่ได้สนใจกับคำเตือนของกู่เฉิงเลยแม้แต่น้อย เขากวาดสายตามองอันหรูอี้ แล้วพูดขึ้นมาว่า " ไม่ว่าพวกคุณจะเชื่อหรือไม่ แต่ผมสามารถช่วยชีวิตสาวสวยคนนี้ได้จริงๆ ถ้าปล่อยไว้นานๆหล่ะก็ อาจจะไม่สามารถช่วยได้แล้ว ! "

หลังจากได้ยินคำพูดของไป๋ฉีแล้ว เซี่ยปี้เหอก็เงยหน้าขึ้นมา เธอกวาดสายตามองไป๋ฉีอย่างจริงจัง เด็กหนุ่มคนนี้ดูเป็นคนดี แต่สีหน้าท่าทางเสื้อผ้าผมเพ้าที่เลอะเทอะยุ่งเหยิงทำให้เธอต้องขมวดคิ้วแล้วพูดขึ้นว่า " คุณบอกว่าสามารถช่วยชีวิตลูกสาวฉันได้งั้นหรอ ? "

ไป๋ฉีพยักหน้าด้วยความจริงจังแล้วพูดว่า " โบราณกล่าวไว้ว่า อย่าตัดสินคนเพียงแค่รูปลักษณ์ใบหน้า ใบหน้าที่สง่างามไม่ได้บ่งบอกทุกอย่าง คุณอย่าหาว่าผมดูไม่ดีแล้วมองว่าผมเป็นคนเลว แต่ผมเป็นคนจิตใจดี เป็นคนมีควมสามารถ " แม้แต่ไป๋ฉีเอง เขายังไม่อยากจะเชื่อเลยว่าตัวเองจะพูดแบบนี้ออกมา

" คุณสามารถช่วยชีวิตลูกสาวของฉันได้จริงหรอ ? " เมื่อได้ยินคำพูดของไป๋ฉีอย่างชัดเจนแล้ว ดวงตาของเธอก็เปล่งประกาย เธอลุกขึ้นด้วยความสงสัย

ไป๋ฉียังไม่ทันได้ตอบกลับ กู่เฉิงที่ยืนอยู่ข้างๆก็พูดขึ้นมาว่า " คุณน้าเซี่ยครับ คุณน้าอย่าไปเชื่อคำพูดเพ้อเจ้อของคนบ้านี่ เขาจะมาชาวยหรูอี้ได้อย่างไรกัน ? ผใว่าเขาจะฉวยโอกาสนี้แต๊ะอั๋งหรูอี้มากกว่า ! "

หลังจากได้ยินคำพูดของกู่เฉิงแล้ว ไป๋ฉีก็มีสีหน้าไม่พอใจ เขาพูดขึ้นมาว่า " คุณอย่ามากล่าวหาจิตใจสุภาพบุรุษของผมด้วยจิตใจที่ไม่ดี ผมไม่ได้พูดเพ้อเจ้อ ผมสามารุช่วยสาวสวยคนนี้ได้จริงๆ ! "

เมื่อได้ยินไป๋ฉีเรียกอันหรูอี้ว่าสาวาลสวยครั้งแล้วครั้งเล่า มันเหมือนเป็นการพูดจาทิ่มแทงจิตใจของกู่เฉิง เขารู้สึกเจ็บปวดมาก

กู่เฉิงโกรธจัด เขามองดูสายตาของไป๋ฉีที่มองไปบนเรือนร่างของอันหรูอี้ เขาโกรธมากเลยด่าออกไปว่า " แม่งเอ้ย ไปตัวเหม็น ถ้านายยังจะเรียกว่าสาวสวยอีกครั้ง เชื่อมั้ยว่าฉันจะฆ่านาย ! "

ไป๋ฉีไม่ได้มองกู่เฉิงเลยแม้แต่น้อย เขาเดินเข้าไปเลียนแบบการพูดของกู่เฉิงและพูดกับเซี่ยปี้เหอว่า " คุณน้าเซี่ยครับ ถ้าผมบอกว่าผมสามารถช่วยชีวิตลูกสาวคุณได้ ผมก็ช่วยได้ ถ้าคุณไม่เชื่อผม งั้นก็ช่างเถอะ เห้อ น่าเสียดายผู้หญิงสวยเหมืนดอกไม้คนนี้ กลับถูกแม่ขัดขวางการมีชีวิตต่อ ! " พูดถึงตอนสุดท้าย เขาก็ถอนหายใจ หลังจากนั้นก็หันหลังเดินออกไป

คำพูดของไป๋ฉี ทำให้เซี่ยปี้เหอตัวสั่นไหว หรือว่าชายหนุ่มคนนี้สามารถช่วยชีวิตลูกสาวของตนได้จริงๆ ?

" เดี๋ยวก่อน พ่อหนุ่มหยุดก่อน ! " ในเมื่อลูกสาวเป็นดั่งแก้วตาดวงใจของตน ขอแค่สามารถช่วยลูกสาวขึ้นมาได้ เซี่ยปี้เหอไม่มีทางปล่อยโอกาสนั้นไป

ไป๋ฉีหยุดเดิน เขาหันกลับมา

เซี่ยปี้เหอถามว่า " พ่อหนุ่ม คุณชื่ออะไร ? "

ใบหน้าของไป๋ฉีมีรอยยิ้ม เขาตอบว่า " ผมชื่อไป๋ฉี แต่คนส่วนใหญ่มักเรียกผมว่าไป๋ฉือ แน่นอนว่า คุณเองก็สามารถเรียกผมว่าไป๋ฉือได้ด้วย ! "

อะไรนะ ที่แท้เด็กหนุ่มคนนี้คือชื่อไป๋ฉือที่แปลว่าปัญญาอ่อน ?

ถึงแม้หเตุการณ์จะไม่ค่อยเหมาะสม แต่เมื่อทุกคนได้ยินการพูดแนะนำตัวของไป๋ฉีแล้ว ต่างก็อดไม่ไหว ถึงขนาดมีบางคนหลุดขำออกมา

แม่งเอ้ย พูดกันอยู่ตั้งนาน ชายหนุ่มที่ดูเหมือนขอทานคนนี้ก็ปัญญาอ่อนนี่เอง

" คุณน้าเซี่ยครับ ลองฟังดูสิ แม้แต่เขาเองเขายังบอกว่าเลยว่าตัวเองปัญญาอ่อน คุณน้ายังเชื่อคำพูดของเขาอีกหรอครับ ? " กู่เฉิงรีบพูดกับเซี่ยปี้เหอขึ้นมาทันที

แม้แต่เซี่ยปี้เหอเองก็รู้สึกกังวลใจ รู้สึกเหมือนตัวเองถูกล้อเล่นอยู่

เมื่อเห็นสายตาของทุกคนมองมาที่ตัวเองราวกับเป็นคนปัญญาอ่อน ไป๋ฉีก็พูดยิ้มๆว่า " ถึงแม้คนอื่นๆจะเรียกผมว่าไป๋ฉือที่แปลว่าปัญญาอ่อน แต่ผมไม่ได้ปัญญาอ่อน คุณน้าเซี่ยครับ ผมรับประกันว่าผมสามารถช่วยชีวิตลูกสาวคุณได้ !

กู่เฉิงตะคอกด้วยความโกรธว่า " ไอปัญญาอ่อน นายสมควรเรียกคุณน้าเซี่ยหรือไง ? อย่ามาสร้างความวุ่นวายที่นี่ รีบไสหัวออกไปซะ ! "

เซี่ยปี้เหอไม่สนใจกู่เฉิง เธอจ้องไปที่ไป๋ฉีแล้วพูดว่า " คุณไป๋ ขอแค่คุณสามารถช่วยชีวิตของอันหรูอี้ได้จริงๆ คุณต้องการเงินเท่าไหร่ได้หมดเลย ! " มาถึงขั้นนี้แล้ว เธอตัดสินใจ ลองเสี่ยงดูสักครั้ง

ไป๋ฉียิ้มตาหรี่แล้วพูดว่า " ผมไม่เอาเงิน ! "

" คุณไม่เอาเงิน แล้วต้องการอะไร ? " เซี่ยปี้เหอถาม

ไป๋ฉีพูดด้วยความเขินอายว่า " ผมมีเพียงแค่เงื่อนไขเดียว ถ้าผมสามารถช่วยชีวิตเธอได้จริงๆ คุณต้องให้เธอเป็นแฟนผม ! "

สิ้นสุดคำพูดนี้ของเขาแล้ว กู่ฌฉิงก็โกรธจัด เขาส่งเสียงคำรามว่า " แม่งเอ้ย ไอคนบ้า กล้ามาแย่งแฟนฉัน ฉันจะฆ่านาย ! "

กู่เฉิงที่โกรธจัด เขาพุ่งตัวเข้าหาไป๋ฉีราวกับลมพัด..............