บทที่ 1 กลับบ้านใช้ชีวิตอย่างสันโดส

หมู่บ้านไซ่ซ่านซุยเป็นย่านที่พักอาศัยที่ดีที่สุดของเมืองหยินโจว ราคาบ้านก็แพงที่สุดในเมืองหยินโจวเช่นกัน

วิลล่าสองชั้นขนาดสามร้อยตร.ม. ตั้งอยู่ในตำแหน่งทำเลที่ดีที่สุดของหมู่บ้านไซ่ซ่านซุย

จางซวนวัยยี่สิบห้าปีหมอบอยู่บนพื้น ในมือถือผ้าสีขาวหนึ่งผืน หลังจากบิดน้ำลงถังข้างๆจนผ้าแห้ง เช็ดพื้นที่อยู่ใต้ตัวที่มีมูลค่าแพงอย่างมากด้วยความระมัดระวัง

ที่ลานบ้านของวิลล่า ปอร์เช่ที่จอดอยู่ เฟอร์รารี ล้วนมีฝุ่นแล้ว

มองดูรถหรูเหล่านี้ กลับไม่มีอะไรเลยที่เป็นของจางซวน เขาเป็นแค่เขยที่แต่งเข้าบ้านของตระกูลหลินเท่านั้น "แต่งงาน" กับเศรษฐีอันดับหนึ่งในเมืองหยินโจว หลินชิงฮั่นประธานของบริษัทหลินกรุ๊ปจำกัด

ในฐานะที่เขาเป็นสามีของหลินชิงฮั่น ช่วงเวลาหนึ่งเดือนที่แต่งเข้ามาเป็นเขยของตระกูลหลิน งานที่ทำทั้งหมดล้วนเป็นงานของคนใช้ และไม่เคยมีอะไรกับหลินชิงฮั่นมาก่อน เหตุผลนั้นง่ายอย่างมาก หลินชิงฮั่นดูถูกเขา

ในวิลล่าแห่งนี้ สิ่งเดียวที่เป็นของจางซวน น่าจะมีแค่จักรยานคันเก่าที่จอดอยู่ตรงลานบ้านแล้ว

จางซวนสวมเสื้อกั๊กสีขาว กางเกงชายหาด ที่ปากฮัมเพลงที่ไม่รู้จัก ด้วยใบหน้าที่มีความสุขอย่างมาก

"ฮู่ ยังมีอีกสองห้อง ภารกิจของวันนี้ก็จะสำเร็จแล้ว"

แอสตันมาร์ตินคันหนึ่งที่ผลิตจำนวนจำกัดจอดอยู่ตรงหน้าวิลล่า รถยนต์คันนี้ ทั่วทั้งเมืองหยินโจว ผู้ที่สามารถจ่ายได้ก็มี แต่คนที่มีสิทธิ์ซื้อ ไม่มีแม้แต่คนเดียว แม้แต่ตระกูลหลินก็ตาม

บนรถมีชายหนุ่มคนหนึ่งเดินลงมา สวมชุดคอสตูมเวอซัสรุ่นลิมิเต็ดอิดิชั่น คนที่สามารถซื้อเสื้อผ้าแบบนี้ได้ จำเป็นต้องเป็นคนที่มีตำแหน่งสำคัญในประเทศเท่านั้น

ชายหนุ่มถอดแว่นกันแดดออกจากใบหน้า เผยให้เห็นถึงใบหน้าที่หล่อเหลา ผลักประตูแล้วเดินเข้ามาลานกว้างของวิลล่า มองผ่านหน้าต่างบานใหญ่สูงจากพื้นจรดเพดาน มองเห็นเขาที่หมอบอยู่บนพื้น จางซวนที่กำลังมุ่ยตูดและเช็ดพื้น

ชายหนุ่มรูปหล่อเอามือปิดหน้าผาก "คุณพระช่วย ลูกพี่ ไม่ว่ายังไงคุณก็เป็นถึงบุคคลที่มีชื่อเสียงที่ถูกขานนามโดยคนที่มีชื่อเสียงอันดับต้นๆของโลกว่าเป็นซานตันเลยนะ ทำไมจู่ๆถึงกลายเป็นคนทำความสะอาดล่ะ? อ้อไม่ใช่สิ น่าจะพูดว่า พ่อบ้าน!"

ชายหนุ่มผลักประตู เดินเข้ามาในวิลล่า จุดบุหรี่ซิการ์คิวบาของโคฮิบาหนึ่งมวน ช่วงเวลาที่จุดบุหรี่ซิการ์มีกลิ่นหอมฟุ้งแพร่ไปทั่ว

จางซวนที่หมอบอยู่ตรงพื้นไม่มองคนที่มาเลยด้วยซ้ำ เช็ดพื้นต่อไป เปิดปากพูด :"นายจะไปเข้าใจอะไร นี่เรียกว่าความรัก! ดับบุหรี่ที่สกปรกของนายสะ นายก็รูอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ ภรรยาของฉันไม่ชอบกลิ่นบุหรี่"

"ห๊ะ นี่คือสิ่งที่พูดออกมาจากปากของนักสูบบุหรี่ของพวกเราเหรอ?" ชายหนุ่มรูปหล่อทำปากมุ่ย ยังคงดับบุหรี่อย่างเชื่อฟัง "คือว่าลูกพี่ คืนนี้จะไปดื่มสักแก้วสองแก้วไหม วันนี้หญิงสาวจากราชวงศ์หรุ่ยคนนั้นโทรหาผมอีกแล้ว เป็นตายร้ายดียังไงก็ต้องเจอคุณให้ได้ ถ้าหากคุณเห็นด้วย เธอจะขึ้นเครื่องบินส่วนตัวและลงจอดที่เมืองหยินโจวโดยเร็วที่สุด"

"ไอ้บ้า! ฉันเป็นคนที่มีภรรยาแล้ว ราชวงศ์หลุ่ยอะไร บอกให้เธอไสหัวไปไกลๆเลยนะ" จางซวนโบกมืออย่างไม่อดทน "และยังมีอีก รีบไสหัวไปได้แล้ว ไม่เห็นหรือยังไงว่าฉันกำลังเช็ดพื้นอยู่?"

"เห้อ" ชายหนุ่มรูปหล่อถอนหายใจ "ช่างเป็นผู้ชายที่โหดร้ายจริงๆ ก็ได้ ผมจะไปบอกผู้หญิงคนนั้น ลูกพี่ คุณจะละทิ้งทุกอย่างจริงๆหรอ? คุณหายตัวไปหนึ่งเดือน โลกใต้ดินทั้งโลกกำลังบ้าคลั่งแล้ว"

"อะไรเรียกว่าละทิ้งทุกอย่าง!" จางซวนลุกขึ้นมาจากพื้น ตบหัวของชายหนุ่มรูปหล่อคนนั้นหนึ่งที "ฉันในตอนนี้ มีโลกทั้งใบแล้ว!"

ระหว่างที่จางซวนพูดไปด้วย พร้อมกับชี้นิ้วไปทางผนังทีวีในห้องนั่งเล่น มีภาพงานแต่งงานของเขายืนอยู่กับผู้หญิงคนหนึ่งด้วยกัน ผู้หญิงในรูป แต่งหน้าเมคอัพเบาๆ ยิ้มเล็กน้อย สวยเหมือนนางฟ้า

"ก็ได้ ก็ได้ ว่ากันว่าผู้หญิงมีความรักไม่มีไอคิว ผมคิดว่าผู้ชายก็เป็นแบบนี้เหมือนกัน อย่างนั้นผมขอตัวก่อนนะ" ชายหนุ่มรูปหล่อส่ายหัวอย่างหมดหนทาง ออกจากประตูใหญ่วิลล่า มุ่งหน้าไปทางแอสตันมาร์ตินรุ่นลิมิเต็ดเอดิชั่นคันนั้น ช่วงเวลาที่เปิดประตูรถยนต์ ชายหนุ่มรูปหล่อหยุดอย่างกะทันหัน "ใช่แล้วลูกพี่ คุณนำสิ่งล้ำค่าที่สุดของอาจารย์เซี่ยเอ่อบามากองรวมกับขยะเหล่านี้ เดาว่าเซี่ยเอ่อบาเห็นแล้วน่าจะปวดใจอย่างมาก"

ชายหนุ่มรูปหล่อรีบวิ่งไปที่รถหรูที่มีฝุ่นเกาะเต็มเหล่านั้นของลานบ้าน

"ล้ำค้าอะไรกัน จักรยานไม่ใช่ว่าใช้สำหรับขี่เหรอ นายอยากได้ก็มอบให้นายเลย!" จางซวนโบกมือโดยไม่ใส่ใจ

"ช่างเถอะ" ชายหนุ่มรูปหล่อส่ายหัว "ฉันไม่อยากเอาจักรยานที่มีการประมูลกว่าหนึ่งพันสามล้านดอลลาร์สหรัฐขับเล่นบนถนน ไปแล้วนะลูกพี่"

มีเสียงคำรามของมอเตอร์จากแอสตันมาร์ตินดังขึ้น จากนั้นหายไปจากหน้าประตูวิลล่า

จางซวนเดินมาตรงลานบ้าน มองดูจักรยานคันเก่าคันนั้น บ่นพำพึมกับตัวเอง "หนึ่งพันสามร้อยล้าน? ยังไม่แพงเท่าเส้นผมหนึ่งเส้นของภรรยาฉันเลย"

พูดจบ จางซวนถีบจักรยานล้มลง โทรศัพท์ในกระเป๋าดังขึ้นตอนที่จักรยานล้มลงพื้น จางซวนหยิบโทรศัพท์มือถือรุ่นวอร์วิคมูลค่าหนึ่งพันหยวนออกมาดู มีข้อความหนึ่งส่งมา เนื้อหาข้างบนคือ

"ซาตานผู้ยิ่งใหญ่ที่นับถือ ราชวงศ์ซาอุดิอาระเบียขอให้พวกเราส่งทหารรักษาพระองค์สิบคนไปปกป้องความปลอดภัยของราชวงศ์ ราคาคือทุ่งน้ำมันสามแห่ง กระทรวงการต่างประเทศสหรัฐฯ......"

จางซวนเพียงแค่เหลือบมองหนึ่งที แม้แต่เนื้อหายังอ่านไม่จบ ก็ลบข้อความทิ้งไปแล้ว เหลือบมองพื้นในวิลล่า บ่นพึมพำกับตัวเอง :"จริงๆเลยนะ ยังมีอีกสองห้องที่ยังเช็ดไม่เสร็จ"

จางซวนใส่โทรศัพท์ไว้ในกระเป๋ากางเกง จากนั้นหมอบอยู่บนพื้น ดันตูดขึ้น เช็ดพื้นอย่างละเอียด

เมื่อเวลาที่จางซวนทำความสะอาดวิลล่าทั้งหมดจนเสร็จแล้ว ก็เป็นเวลาหกโมงเย็นแล้ว

เมอร์เซเดส-เบนซ์คันหนึ่งขับเข้ามาที่ลานบ้านของวิลล่า

ทันทีที่จางซวนได้ยินเสียงเครื่องยนต์ รีบวิ่งไปทางประตูวิลล่า

เมอร์เซเดส-เบนซ์จีทีสีเพลิงนั้นสวยงามราวกับเสือชีตาห์ ทำให้คนละสายตาออกไม่ได้ กลับมีผู้หญิงคนหนึ่งที่ลงมาจากอยู่ตรงหน้าทำให้ไร้สีสัน ถึงจะเป็นสายรักรถอย่างบ้าคลั่ง ช่วงเวลานี้ล้วนแล้วไม่ไปสนใจเมอร์เซเดส-เบนซ์จีทีคันนั้นแล้ว แต่สายตาโฟกัสไปที่บนตัวของผู้หญิงคนนี้

ทั้งตัวสวมเสื้อเชิ้ตสีขาวบวกกับกระโปรงสีดำ เพราะผู้หญิงคนนี้ไม่ธรรมดาอีกต่อไป ขาเรียวทั้งคู่ด้วยถุงน่องสีดำเหมาะที่จะเป็นของขวัญจากพระเจ้า บาง และตรง

ผ้าไหมสีดำพาดหลังศีรษะ ทุกก้าวเดินของหญิงสาว ล้วนแล้วทำให้ผมดกสีดำพลิ้วไหว

ผิวหนังของเธอหนุ่มยิ่งกว่าของเด็กทารก ใบหน้าที่สมบูรณ์แบบไร้ที่ติ

นี่คือส่วนประกอบของออร่า รูปลักษณ์ และผู้หญิงที่สมบูรณ์แบบด้วยความมั่งคั่ง

ถ้าหากจะบอกว่ามีความไม่เพียบพร้อมล่ะก็ น่าจะมีแค่ความเย็นชาของผู้หญิงคนนี้เท่านั้น

หลังจากหญิงสาวลงจากรถ ไม่ได้มองจางซวนที่ยืนอยู่หน้าวิลล่าด้วยซ้ำ เดินเข้าประตูโดยตรง

"ภรร.....ประธานหลิน คุณกลับมาแล้วเหรอ" จางซวนมองไปทางหญิงสวยด้วยการประจบประแจง เตรียมจะเรียกออกไปแต่เพราะว่าการมองของหญิงสาวหนึ่งทีถึงกลับต้องเก็บกลับไป

หลินชิงฮั่น ประธานของบริษัทหลินกรุ๊ปจำกัด เมื่อเดือนที่แล้วจางซวนได้รับภรรยาที่ถูกกฎหมายที่มีใบรับรอง

ทันทีที่หลินชิงฮั่นเห็นจางซวน มีความขยะแขยงในหัวใจเกิดขึ้นโดยธรรมชาติ สิ่งที่เธอเกลียดที่สุดคือมีคนสองประเภท หนึ่งคือคนที่พูดจาฉะฉาน และอีกอย่างคือวันๆไม่ทำอะไรเอาแต่นอนๆกินๆ สองอย่างนี้ จางซวนล้วนแล้วมีพอดี

ในสายตาของหลินชิงฮั่น จางซวนเป็นคนที่วันๆไม่ยอมทำอะไร เป็นคนที่เอาแต่ขี้เกียจ ไม่มีการพัฒนาตนเอง อยากมีชีวิตที่ดีกว่าคนอื่นโดยใช้วิธีการแต่งเข้ามาเป็นเขย ทุกเดือนรอรับเงินเดือนสองหมื่นหยวนจากพ่อของตัวเอง!

การสืบทอดของตระกูลหลิน จนกระทั่งมาถึงรุ่นพ่อของหลินชิงฮั่น ให้กำเนิดลูกสาว เพื่อไม่ต้องการให้ตระกูลหลินสูญสลาย ทำได้แค่ให้ลูกเขยแต่งเข้าบ้าน หลินชิงฮั่นไม่เข้าใจ พ่อของตัวเองทำไมต้องเลือกคนแบบนี้ด้วย เธอพยายามต่อต้านพ่อนับครั้งไม่ถ้วน ปรากฏว่าล้วนไม่มีประโยชน์

หนึ่งเดือนก่อนจางซวนเป็นเขยที่แต่งเข้ามาตระกูลหลิน หนึ่งเดือนที่ผ่านมา หลินชิงฮั่นคิดหาวิธีนับไม่ถ้วนที่จะขับไล่จางซวนออกไป ด้วยเหตุนี้หลินชิงฮั่นจึงไล่พี่เลี้ยงออกโดยเฉพาะ มอบงานทั้งหมดที่บ้านให้กับจางซวนดูแล ตัวเองไม่เคยเอาจางซวนเข้ามาอยู่ในชีวิต เดิมทีหลินชิงฮั่นคิดว่า จางซวนน่าจะอดทนได้ไม่นานเท่าไหร่ คิดไม่ถึงเลยว่าคนนี้ยังอยู่อย่างสนุกกับงานเหล่านี้

"ประธานหลิน ยุ่งมาทั้งวันเหนื่อยแล้วใช่ไหม ชาเตรียมพร้อมให้คุณแล้ว" บนใบหน้าของจางซวนเต็มไปด้วยการประจบประแจง มอบชาร้อนหนึ่งแก้วให้หลินชิงฮั่น

Unduh App untuk lanjut membaca

Daftar Isi

523