บทที่ 16 ความรู้สึกที่หลอกลวง

"พวกเราสองคนรู้จักกันที่นิทรรศการภาพวาดของอาจารย์เฟยเอ่อเก๋อ" จางซวนหยิบหอยเชลล์ขึ้นมาชิ้นหนึ่ง แกะเนื้อหอยเชลล์ทั้งชิ้นลงมาทั้งหมด เอาไปใส่ในจานของหลินชิงฮั่น จากนั้นพูดต่อ "ในตอนนั้นอาจารย์เฟยเอ่อเก๋อจัดนิทรรศการขึ้นที่เมืองอั่น ชิงฮั่นและผมล้วนแล้วถูกดึดงดูดด้วยอาหารเช้าของอาจารย์เฟยเอ่อเก๋อ และเสนอความคิดเห็นที่แตกต่าง ผมยังจำได้ในตอนนั้นชิงฮั่นพูดว่าอะไร เธอโหยหาความรู้สึกที่เงียบสงบในภาพวาด เส้นที่มีความอ่อนโยนนั้นทำให้เธอมีอารมณ์ที่สงบ และผมอิจฉาอารมณ์ที่แสดงออกมาในสายตาของตัวละครชายและหญิงในภาพวาด พวกเราสองคนก็เลยเจอกันนับตั้งแต่นั้นมา แน่นอน ป่าสีเขียวที่อยู่ด้านข้างอาหารเช้าก็ไม่เลวเช่นกัน"

มีแสงวาบแปลกๆในดวงตาของหมี่หลาน และพูด :"ที่แท้ในเมืองอั่นเป็นนิทรรศการของเฟยเอ่อเก๋อ ในตอนนั้นฉันก็อยากไปอย่างมากเหมือนกัน แต่ว่าไม่มีโอกาส ได้ยินนายพูดแบบนี้ อิจฉานายและชิงฮั่นอย่างมาก"

จางซวนหัวเราะเล็กน้อย "อีกสามเดือนข้างหน้า อาจารย์เฟยเอ่อเก๋อยังมีการจัดนิทรรศการภาพวาดอีกครั้ง ถึงเวลาถ้ามีโอกาส พวกเราสามารถไปด้วยกันได้"

"ได้เลย" หมี่หลานก็หัวเราะเช่นกัน พยักหน้า "อั๊ยยะ! หอยทากอบของฉันพร้อมแล้ว!"

หมี่หลานวิ่งไปที่ห้องครัวด้วยความตื่นตระหนก

"นายรู้ได้ยังไง?" หลินชิงฮั่นพูดด้วยเสียงที่อ่อนโยน พร้อมกับความสงสัย ดังขึ้นที่ข้างหูของจางซวน

"อะไรนะ?" จางซวนหยิบหอยเชลล์ให้ตัวเองหนึ่งชิ้น

"นายรู้นิทรรศการภาพวาดของอาจารย์เฟยเอ่อเก๋อได้อย่างไร รู้อาหารเช้าในตอนเช้านั้นได้อย่างไร?" หลินชิงฮั่นแปลกใจอย่างมาก เหตุผลที่เธอบอกกับหมี่หลานว่าตัวเองกับจางซวนรู้จักกันที่นิทรรศการภาพวาด ก็เพราะว่าเธอชอบภาพวาด เพียงแต่นิทรรศการภาพวาดของเฟยเอ่อเก๋อที่เมืองอั่น เธอก็ไม่ได้ไปเหมือนกัน เสียใจมาโดยตลอด

ทันทีที่จางซวนได้ยินหลินชิงฮั่นถามเรื่องนี้ ชี้ไปที่โทรศัพท์ในกระเป๋าของตัวเอง "เพิ่งตรวจสอบเมื่อกี้ ผมกลัวจะทำให้ถูกเปิดเผยไง!"

"ทำได้สวย!" หลินชิงฮั่นยกนิ้วโป้งให้จางซวน

"แหะแหะ ขอบคุณประธานหลินที่ชื่นชม"

ในห้องครัว หมี่หลานแอบมองไปทางห้องอาหาร หลังจากยืนยันว่าหลินชิงฮั่นและจางซวนกำลังนั่งอยู่ที่โต๊ะอาหาร หยิบโทรศัพท์ออกมา หาเบอร์โทรอย่างรวดเร็วแล้วโทรออกไป ในไม่ช้าก็มีคนรับสาย

มือข้างหนึ่งของหมี่หลานถือโทรศัพท์ อีกข้างกุมปากเอาไว้ พูดเสียงต่ำ :"ลี่เค่อ เธอยังจำรูปภาพรูปนั้นที่พวกเราเห็นที่ถนนฝรั่งเศสได้ไหม?"

"จำได้สิ" มีเสียงผู้หญิงชัดเจนอีกด้านของโทรศัพท์ดังขึ้น พร้อมทั้งเสียงของตะหลิวชนกับกระทะ ช่วงเวลาแบบนี้ ประเทศฝรั่งเศสเพิ่งจะเตรียมอาหารเที่ยงเอง "ทำไม จู่ๆเธอถึงถามคำถามนี้ล่ะ?"

"ฉันเห็นเขาแล้ว! ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น เขากลับประเทศแล้ว นอกจากนี้ยังแต่งงานกับเพื่อนสนิทของฉันในฐานะศิลปินอีกด้วย!" หมี่หลานมีสีหน้าที่วิตกกังวล

"พระเจ้า!" อีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์มีเสียงตกตะลึงดังขึ้น "คาดไม่ถึงว่าเธอพบเขาแล้ว! เขายังไม่ถูกราชวงศ์ฝรั่งเศสจับเหรอ? ต้องรู้ว่า ในตอนนั้นเขากล้าโกหกแม้กระทั่งพระราชินีของราชวงศ์! ทำไมเธอถึงไม่รีบโทรศัพท์แจ้งความมาจับเขา เปิดเผยตัวตนของเขาต่อหน้าเพื่อนสนิทของเธอ!"

"ฉันไม่รู้ว่าเขากลับมาด้วยวิธีอะไร และไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงไม่ถูกราชวงศ์จับตัว ฉันรู้เพียงแค่ว่า เพื่อนสนิทของฉันคนนั้น ตอนนี้ถูกเขาหลอกอย่างสมบูรณ์! ฉันไม่รู้จะแจ้งความยังไง ฉันไม่มีหลักฐานอะไร ฉันก็ไม่สามารถเปิดเผยตัวตนของเขาโดยตรง ตอนนี้เพื่อสนิทของฉันคนนั้นถูกเขาหลอกอย่างสิ้นเชิงแล้ว เพียงแค่ฉันพูดว่าเขาเป็นคนร้ายที่ประเทศฝรั่งเศสต้องการตัว ไม่เพียงแต่เพื่อนสนิทของฉันจะไม่เชื่อ ยังจะทำให้คนหลอกลวงคนนี้ตื่นตัว ถึงเวลานั้นจะไม่มีทางเปิดเผยตัวตนที่แท้จริงของเขาได้!" หมี่หลานพูดด้วยน้ำเสียงที่มีความโกรธ พร้อมกับความกังวล พูดถึงตรงนี้ เธอยังคงมีการแอบดูที่ห้องอาหารหนึ่งรอบ

หลินชิงฮั่นบังเอิญสังเกตเห็นว่าหมี่หลานมองมาที่ตัวเองพอดี แสดงให้เห็นถึงใบหน้ารูปไข่ที่มีความสุข ฉีกเนื้อเป็ดและยื่นให้จางซวนหนึ่งชิ้น

เมื่อเห็นฉากนี้หมี่หลานโกรธจนสั่นสะท้าน ตัดสินใจอย่างเด็ดขาด พูดกับทางโทรศัพท์ :"ผู้ชายคนนี้เป็นคนที่มีความรู้สึกที่หลอกลวง ฉันต้องหาวิธีเปิดเผยตัวตนที่แท้จริงของเขา! เธอช่วยลากับครูของฉันด้วย บอกไปว่าในช่วงนี้ฉันขอไม่ไปชั่วคราว"

"ไม่กลับมาแล้วเหรอ? พระเจ้า หมี่หลาน เธอรู้ไหมว่าเธอกำลังพูดอะไรอยู่ เมื่อคืนคุณครูบอกกับฉัน เขาผ่านการทดสอบของผู้ใหญ่คนนั้น ถ้าหากมีโอกาส เขาสามารถพาพวกเราไปหาผู้ใหญ่ท่านนั้นได้ ถ้าหากพวกเราสามารถเรียนรู้การทำอาหารจากผู้ใหญ่ท่านนั้นได้เพียงแค่ปลายขนนิดเดียว ล้วนแล้วสามารถทำให้พวกเราสืบทอดตำแหน่งของเขา รับตำแหน่งเป็นเชฟของราชวงศ์!" เสียงผู้หญิงทางโทรศัพท์เต็มไปด้วยความเหลือเชื่อ

"เรื่องของเชฟค่อยว่ากันที่หลัง ฉันคงไม่สามารถให้เพื่อนสนิทของฉันถูกคนอื่นหลอก ฉันขอวางสายก่อนนะ!" หมี่หลานวางสายโทรศัพท์ ยกหอยทากอบที่เตรียมเอาไว้ แล้วเดินไปทางห้องอาหาร ในขณะเดียวกันก็มีรอยยิ้มบนใบหน้า มองไม่ออกอะไรเลยด้วยซ้ำ "คุณจาง ชิงฮั่น ลองชิมหอยทากอบดู พวกคุณต้องชอบอย่างแน่นอน"

หลินชิงฮั่นเพลิดเพลินกับอาหารที่หมี่หลานทำอย่างมาก แต่เธอกลับกลัวยิ่งกว่านั้นคือหมี่หลานจะถามคำถามที่ยุ่งยาก รีบกินอาหารที่ยอดเยี่ยมบนโต๊ะอย่างรวดเร็ว และไม่เหมือนกับการค่อยๆลิ้มลองรสชาติเหมือนที่ผ่านมา

"ชิงฮั่น คืนนี้เธอมีธุระไหม?" หมี่หลานมองดูท่าทางที่ผิดปกติของหลินชิงฮั่น พูดด้วยความแปลกใจ

"ไม่มี" หลินชิงฮั่นส่ายหัว "ฉันกำลังเป็นห่วงเธออยู่นี่ไง เธอกลับมาจากประเทศฝรั่งเศสยังไม่ได้กลับบ้าน ในตอนกลางคืนมีเที่ยวบินรอบดึกแค่เที่ยวเดียวไปหางโจว"

หมี่หลานถือหอยทากอยู่ในมือหนึ่งชิ้น จ้องหลินชิงฮั่นและพูด :"ชิงฮั่น ฉันไม่ไปแล้ว ฉันอยากอยู่ที่นี่อีกสักสองสามวัน"

"ห๊ะ? อยู่สองสามวัน?" หลินชิงฮั่นเพราะข่าวที่ไม่คาดคิดนี้ทำให้แสดงท่าทางที่ไม่เหมาะสมออกมา อ้าปากค้าง

"ใช่แล้ว" หมี่หลานพยักหน้าอย่างแรง หลังจากนั้นหรี่ตาทั้งคู่ เหมือนกับเสี้ยวพระจันทร์ "ทำไม เธอไม่ต้อนรับฉันเหรอ?"

หลังจากอึ้งอยู่สองวินาที หลินชิงฮั่นค่อยตอบสนองกลับมา "ต้อน......ต้อนรับสิ"

"ฮ่าๆๆ ฉันรู้อยู่แล้วว่าเธอไม่อยากให้ฉันไป อย่างนั้นให้ฉันคิดดูก่อน ฉันควรอยู่ห้องไหนดีนะ?" หมี่หลานเงยหน้า มองดูตำแหน่งทีตั้งของชั้นสอง

บนใบหน้าของหลินชิงฮั่นเผยให้เห็นถึงรอยยิ้มที่ขมขื่น เหลือบมองจางซวน

จางซวนกระพริบตาให้กับหลินชิงฮั่น ทำท่าทางว่าโอเค ทำรูปร่างปากว่าสบายใจได้เลย

เมื่อหลินชิงฮั่นเห็นท่าทางของจางซวน ภายในใจหมดหนทาง สบายใจ? ฉันจะสามารถสบายใจได้อย่างไร ไม่เร็วก็ช้าต้องถูกเปิดเผย! ถ้าเป็นแบบนั้นจริงๆ ฉันจะต้องขายหน้าอย่างแน่นอน!

หลังจากมื้อค่ำ จางซวนยังคงล้างถ้วยจานในห้องครัวเหมือนปกติ หลังจากหมี่หลานยกนิ้วโป้งและตะโกนพูดว่าเป็นผู้ชายที่ดี ก็เริ่มเก็บข้าวของของตัวเอง

หลินชิงฮั่นนั่งอยู่บนโซฟา มองดูจางซวนที่อยู่ในห้องครัว จากนั้นมองเพื่อนสนิทที่กำลังวิ่งวนอยู่ในห้องอีกครั้ง เอื้อมมือไปปิดหน้าผาก ถอนหายใจอย่างหมดหนทาง

หลังจากจางซวนล้วนจานเสร็จ มองเห็นหลินชิงฮั่นกำลังนั่งอยู่บนโซฟา ระหว่างที่ดื่มช้าไปด้วย พร้อมกับดูข่าวการเงินของเมืองในวันนี้ไปด้วย ข่าวนี้หลินชิงฮั่นล้วนแล้วต้องดูทุกวัน

"เติมน้ำร้อนนิดหน่อย" จางซวนถือกาต้มน้ำเดินเข้ามา เติมน้ำลงในถ้วยน้ำชาของหลินชิงฮั่น พร้อมกับเหลือบมองทีวีหนึ่งรอบ บังเอิญเห็นว่าข่าวของฉินโหรวกำลังถ่ายทอดสดพอดี ข้างบนข่าว ยังมีการพูดถึงเหิงหยวนเทรดดิ้งของฉินโหรวต้องการยื่นเรื่องระเบิดภูเขา ข้อความที่ได้รับอนุมัติ ข้างบนข่าว เจ้าหน้าที่บอกว่าจะสนับสนุนอย่างเต็มที่ และถือว่าเหิงหยวนเทรดดิ้งเป็นองค์กรมาตรฐานของเมืองหยินโจวของปีใหม่