บทที่ 4 นี่ต่างหากที่คืออำนาจ

เป็นเวลาที่จางซวนมอบให้โจวสวี่พิจารณา ยังเหลืออีกสามสิบวินาที เวลาที่โจวสวี่มอบให้จางซวนพิจารณา ก็เหลือสามสิบวินาทีเช่นกัน

"ยี่สิบวินาที ไอ้น้อง ฉันอยากจะเห็นนัก แกจะแกล้งต่อหน้าฉันถึงเวลาไหนกัน!" โจวสวี่จุดบุหรี่ให้ตัวเองหนึ่งมวน สูบอย่างมีความสุขหนึ่งที ยกข้อมือซ้ายขึ้นอีกครั้ง มองดูเข็มนาฬิกาที่อยู่บนข้อมือ "ยังเหลืออีกสิบวินาที"

จางซวนเดินไปที่โซฟาต้อนรับของสำนักงานแล้วนั่งลง มองดูโจวสวี่ที่กำลังนับถอยหลังอย่างเงียบ ๆ

"ห้าวินาที" บนใบหน้าของโจวสวี่ยิ้มอย่างเย็นชา

จางซวนนั่งไขว่ห้าง มือทั้งคู่กอดอก พิงอยู่บนโซฟาด้วยความเกียจคร้าน

โจวสวี่มองดูนาฬิกา "ถึงเวลา ไอ้น้อง แกเองนะที่หาเรื่องตายด้วยตัวเอง อย่าโทษว่าฉันไม่ให้โอกาสแกนะ!"

โจวสวี่เตรียมจะหยิบโทรศัพท์ที่วางอยู่บนโต๊ะของเขา เรียกบอดี้การ์ดเข้ามาสั่งสอนเด็กที่ไม่รู้จักที่ต่ำที่สูงคนนี้สักหน่อย โทรศัพท์กลับดังขึ้นก่อน โจวสวี่มองดูสายที่โทรศัพท์เข้ามา สีหน้าเปลี่ยนอย่างกะทันหัน

คนที่โทรศัพท์เข้ามาเป็นประธานจ้าว เป็นหุ้นส่วนที่ใหญ่ที่สุดของบริษัทโจวกรุ๊ปจำกัด สามารถพูดได้ว่า ถ้าหากตระกูลโจวพลาดเส้นของประธานจ้าว รายได้จะลดลงสองในสาม!

โจวสวี่มีการชั่งน้ำหนักข้อดีข้อเสีย ตัดสินใจรับสายของประธานจ้าวก่อน ท้ายที่สุดจัดการกับคนบ้าระห่ำคนหนึ่ง เด็กที่ไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง มันสำคัญน้อยกว่าประธานจ้าวอย่างมาก

โจวสวี่เพิ่งรับสายโทรศัพท์ ยังไม่ทันได้กล่าวทักทายสวัสดี ก็ได้ยินเสียงที่มีความโกรธของประธานจ้าวดังขึ้นจากโทรศัพท์ "นามสกุลโจว! คุณไปยั่วยุคนแล้ว อย่ามาทำให้ฉันต้องซวยไปด้วย ความร่วมมือของพวกเรา ยุติแล้ว! ตุดตุดตุด......"

โจวสวี่ฟังเสียงโทรศัพท์ที่วุ่นวาย อึ้งอยู่กับที่ไปชั่วขณะหนึ่ง นี่มันสถานการณ์อะไรกัน? บริษัทโจวร่วมมือกับประธานจ้าวมาหกปีแล้ว ได้ประโยชน์ร่วมกันมาโดยตลอด วันนี้จู่ๆทำไมถึงเกิดเรื่องขึ้นมาได้ นอกจากนี้ประธานจ้าวบอกว่าตัวเองไปยั่วยุคนใหญ่คนโต จะทำให้เขาซวยไปด้วย?

โจวสวี่ที่ยังไม่ทันมีเวลาไปไตร่ตรอง โทรศัพท์บ้านที่โต๊ะดังลั่นขึ้นอีกครั้ง ภายในใจของโจวสวี่มีลังสังหรณ์ไม่ดีเกิดขึ้น รับโทรศัพท์บ้าน

"ประธานโจว แย่แล้ว! เว็บไซต์อย่างเป็นทางการของบริษัทถูกโจมตีโดยแฮกเกอร์จำนวนมาก ตอนนี้ขัดข้องอย่างสมบูรณ์ ราคาสินค้าที่ขายออนไลน์ทั้งหมดกลายเป็นหนึ่งหยวนทุกชิ้น มีการสั่งซื้อนับพันรายการในไม่กี่วินาที พวกเราขาดทุนอย่างน้อยหนึ่งร้อยล้านแล้ว!"

โจวสวี่ยังไม่ทันมีการตอบกลับ ประตูห้องสำนักงานก็ถูกเลขานุการผลักออกทันที เพียงแค่เห็นเลขาสาวรายงานด้วยความตื่นตระหนก :"ประธานโจว บริษัทสหกรณ์สามแห่งที่กำลังจะเจรจาความสำเร็จ จู่ๆ ก็ปฏิเสธที่จะทำธุรกิจกับพวกเรา บอกว่าไม่จำเป็นต้องทำงานกับบริษัทที่กำลังจะล้มละลาย!"

"กริ๊งกริ๊งกริ๊ง!" โทรศัพท์รุ่นเก่าดังสนั่นอยู่ข้างหูของโจวสวี่ โทรศัพท์เครื่องนี้ มีคนน้อยมากที่จะสามารถโทรศัพท์เข้ามาได้ ทุกครั้งที่ใช้โทรศัพท์เครื่องนี้ ล้วนแล้วเป็นเรื่องสำคัญอย่างมาก

โจวสวี่รับโทรศัพท์ด้วยท่าทางที่น่าเกลียด

"ประธานโจว เกิดเรื่องแล้ว หุ้นของบริษัทถูกกลุ่มบริษัทลึกลับโจมตีอย่างรุนแรง คู่สัญญามีเงินทุนที่แข็งแกร่ง ยอมขาดทุน ลดราคาหุ้นของพวกเราเหลือแค่สิบเอ็ดจุด นี่เป็นการจงใจกลั่นแกล้งพวกเรา ตามประมาณการเบื้องต้น ตอนนี้พวกเราขาดทุนไปกว่าสองร้อยเจ็ดสิบล้านแล้ว และมันเพิ่มขึ้นทุกวินาที!"

"อะไรนะ!" โทรศัพท์โทรเข้ามาอย่างต่อเนื่อง และยังมีการรายงานของเลขานุการ ทำให้โจวสวี่ตื่นตระหนกอย่างสมบูรณ์

โทรศัพท์ของโจวสวี่ดังขึ้นอีกครั้ง เป็นพ่อของโจวสวี่โทรศัพท์เข้ามา พ่อของโจวสวี่ตะโกนด้วยความโกรธออกมาจากโทรศัพท์ :"ไอ้ลูกเวร แกไปก่อเรื่องอะไรมา พี่น้องหลายคนของฉันโทรศัพท์มาหมดแล้ว ชักชวนให้ฉันรีบหนีไปด้วยกัน บอกว่าแกไปยั่วยุคนที่ไม่ควรไปยั่วยุด้วย!"

"ผม......"โจวสวี่อ้าปากค้าง ทันใดนั้น ดวงตาของเขากวาดมองไปที่จางซวนที่นั่งอยู่บนโซฟา

มองไปที่ชายหนุ่มในชุดเสื้อกั๊กสีขาวและกางเกงชายหาด ทันใดนั้นโจวสวี่ก็ตระหนักถึงบางสิ่งบางอย่าง

"เป็นแก! ทั้งหมดแกเป็นคนทำ! ทั้งหมดเป็นแก!" โจวสวี่ชี้ไปทางจางซวน นิ้วมือล้วนแล้วสั่นสะท้าน บนใบหน้าของอีกฝ่ายมีรอยยิ้มที่มีความขี้เล่น ทำให้เขารู้สึกกลัว

"จะสามารถพูดว่าเป็นฉันได้อย่างไร?" จางซวนยิ้มเล็กน้อย "ฉันให้แกสองทางเลือก นี่เป็นทางเลือกที่แกเลือกเองนะ"

ภายในห้องสำนักงาน โทรศัพท์ดังขึ้นอย่างบ้าคลั่ง ทำให้โจวสวี่รู้สึกแสบหูเป็นพิเศษ เขาถามอย่างบ้าคลั่ง :"ตกลงแกทำอะไรลงไป! ห๊ะ!"

"ฉันบอกไปแล้วไงว่าแกเป็นคนเลือกเองไม่ใช่เหรอ?" จางซวนยื่นนิ้วก้อยออกมาแล้วแคะขี้หู

เสียงเรียกเข้าของโทรศัพท์ดังอย่างต่อเนื่อง ข่าวจากผู้จัดการแต่ละแผนก ทำให้โจวสวี่กำลังจะพังทลาย เขาเข้าใจอย่างสิ้นเชิง คนที่อยู่ตรงหน้าคนนี้ เป็นคนที่ตัวเองไม่สามารถตอบโต้ได้เลยด้วยซ้ำ เขาบอกว่าทำลายตระกูลโจว ไม่ใช่เป็นการล้อเล่นกับตัวเอง! ถ้าหากตัวเองยังไม่มีการอ้อนวอน ตระกูลโจวจะต้องถูกทำลายจริงๆแน่นอน! สามารถทำสิ่งเหล่านี้ได้ในระยะเวลาอันสั้น พลังของเขา ไกลเกินจินตนาการของตัวเอง!

โจวสวี่มองไปทางชายหนุ่มที่กำลังพิงอยู่บนโซฟา ในเวลานี้ในสายตาของเขา ชายหนุ่มคนนี้ เหมือนปีศาจที่ออกมาจากนรก สามารถทำลายตัวเองได้อย่างงายดาย!

โทรศัพท์ดังไม่หยุด โจมตีหัวใจของโจวสวี่ เขาเดินเซวิ่งไปอยู่ต่อหน้าจางซวน "ตุ้มตั้ม" เสียงคุกเข่าดังขึ้นอย่างกะทันหัน ดวงตาเต็มไปด้วยความอ้อนวอน :"ฉันยอมแล้ว! ฉันยอมทุกอย่างแล้ว ขอร้องล่ะ ได้โปรดให้อภัยด้วยเถอะ!"

จางซวนดีดนิ้ว "ถ้าเชื่อฟังตั้งแต่แรก มันก็ดีแล้วไม่ใช่เหรอ"

ในสายตาที่คาดหวังของโจวสวี่ จางซวนหยิบโทรศัพท์ออกมา โทรศัพท์ออกไป พูดกับโทรศัพท์ไม่กี่ประโยค

หลังจากสิบวินาที โจวสวี่ได้รับสายอีกครั้ง มีการรายงานว่า แฮ็กเกอร์ที่โจมตีเว็บไซต์ทางการของบริษัทถอยกลับแล้ว สมาคมลึกลับที่ระงับสต็อกของบริษัทก็หยุดลงแล้ว ช่วงเวลาสั้นๆ บริษัทสูญเสียไปเกือบแปดล้าน ยังไม่นับรวมกับพันธมิตรที่ยุติความร่วมมือกับตระกูลโจว ถ้าหากคำนวณทั้งหมดลงมาแล้ว ความเสียหายของบริษัทโจวในครั้งนี้ มากกว่าสองพันล้าน!

แผ่นหลังของโจวสวี่เปียกโชกไปด้วยเหงื่อเย็น เขามองชายที่อยู่ตรงหน้าด้วยความสยดสยอง นี่เป็นเพียงการพูดแค่หนึ่งประโยค เป็นคนใหญ่คนโตที่สามารถทำลายบริษัทโจวกรุ๊ปได้เลย ตกลงเขามีตัวตนอะไร? คนแบบนี้ ทั่วทั้งประเทศ จะมีได้สักกี่คน? บริษัทหลินกรุ๊ปจำกัด คาดไม่ถึงว่าจะหาคนแบบนี้มาช่วยเหลือได้!

"ประธานโจว แกทำเรื่องน่ารังเกียจกับบริษัทหลิน ไม่สามารถปล่อยไปแบบนี้ได้ พรุ่งนี้เช้า ฉันต้องได้ยินข่าวเกี่ยวกับแกไปยอมรับผิดกับบริษัทหลิน จำเป็นต้องมีค่าชดเชย และห้ามน้อยเด็ดขาด ถ้าหากแกยังไม่ไปยอมรับผิดกับประธานหลินก่อนเที่ยง ฉันเชื่อว่า ผลลัพธ์ไม่ใช่สิ่งที่แกอยากเห็นแน่นอน"

จางซวนลุกขึ้น ปาดกางเกง สายตาที่มองไปทางโจวสวี่ เหมือนกับหมดตัวหนึ่งเท่านั้น

โจวสวี่พยักหน้าอย่างรวดเร็วด้วยความกลัว "รับทราบ แน่นอน! แน่นอน!"

"ไม่เลว ผิดแล้วรู้จักแก้ ก็คือเด็กดี" จางซวนยื่นมือ ตบหน้าของโจวสวี่เบาๆ

การกระทำที่มีการดูหมิ่นนี้ ทำให้โจวสวี่ไม่กล้าที่จะไม่พอใจแม้แต่นิดเดียว พยายามบีบหน้าให้ยิ้มออกมา

หลังจากจัดการเรื่องนี้เสร็จ จางซวนออกจากอาคารตระกูลโจว ขี่จักรยาน ฮัมเพลงกลับไปที่วิลล่า เมื่อเห็นหลินชิงฮั่นยังคงหลับอยู่บนโซฟา มองดูท่าทางที่มีความเงียบของผู้หญิงคนนั้น แววตาของจางซวนเผยให้เห็นถึงความรักใคร่ เดินไปข้างหน้า อุ้มหญิงสาวขึ้นมาราวกับว่าเป็นเจ้าหญิงคนหนึ่ง ค่อยๆ เดินขึ้นไปบนห้องนอน

หลังจากผ่านไปหนึ่งคืน วันถัดไป หลินชิงฮั่นถูกปลุกให้ตื่นขึ้นจากแสงแดดที่ส่องประกาย เธอบิดขี้เกียจเล็กน้อย ความรู้สึกในครั้งนี้ ตัวเองนอนหลับสนิทอย่างมาก

เหลือบมองนาฬิกาที่แขวนอยู่บนผนัง เข็มนาฬิกาชี้ไปที่เลขสิบ ทำให้หลินชิงฮั่นอุทานออกมาว่าแย่แล้ว