บทที่ 5 ตกลงเป็นใคร?

หลินชิงฮั่นรีบลุกขึ้นมาจากเตียง รีบออกจากประตูห้องนอน มองเห็นจางซวนกำลังหมอบเช็ดพื้นอยู่พอดี

ช่วงเวลาที่หลินชิงฮั่นมองเห็นจางซวน จางซวนก็หันหัวกลับมามองหลินชิงฮั่นพอดี ยิ้มให้หลินชิงฮั่นเล็กน้อย "ประธานหลิน คุณตื่นแล้วเหรอ"

หลินชิงฮั่นขมวดคิ้ว "สิบโมงแล้ว ทำไมไม่ปลุกฉัน!"

จางซวนยิ้มเล็กน้อย "ประธานหลิน เป็นคุณเองนะที่บอกไม่ให้ผมเข้าไปในห้องนอนของคุณ"

การแสดงออกของหลินชิงฮั่นตกตะลึง พูดไม่ออก ตัวเองเคยพูดคำพูดแบบนี้จริงๆ จู่ๆ หลินชิงฮั่นก็นึกอะไรบางอย่างออก จู่ๆใบหน้าสวยก็มีความเย็นชาขึ้นมา "ฉันจำได้ว่า เมื่อวานฉันนอนหลับบนโซฟาไม่ใช่เหรอ? เช้าของวันนี้ทำไมถึงไปนอนอยู่ที่ห้องนอนล่ะ?"

สีหน้าหัวเราะของจางซวนกระชับขึ้น เอามือเกาหัวเล็กน้อย ยิ้มแห้งๆและพูด :"ฮ่าๆๆ เมื่อคืนผมเห็นว่าประธานหลินคุณนอนอยู่บนโซฟาไม่ค่อยสบาย ก็เลยอุ้มคุณเข้าไปในห้องนอน เพียงแค่คุณสบายใจได้เลย ผมไม่มีการทำเรื่องที่ผิดศีลธรรมอย่างแน่นอน! บุคลิกของคนที่มีนามสกุลจางแข็งแกร่งเป็นพิเศษ"

"อุ้ม?" หลินชิงฮั่นจับจุดของคำพูดนี้เอาไว้ ผู้ชายที่อยู่ตรงหน้า คาดไม่ถึงว่าจะอุ้มตัวเอง! หลินชิงฮั่นตรวจสอบเสื้อผ้าของตัวเองโดยไม่ได้ตั้งใจ เมื่อเธอพบว่าเสื้อผ้าสวนตัวของตัวเองไม่ถูกแตะต้อง ค่อยถอนหายใจด้วยความโล่งอก

จางซวนกลัวว่าหลินชิงฮั่นจะมีการทบทวนหัวข้อนี้ต่อไป รีบเบี่ยงประเด็น "ประธานหลิน บริษัทของคุณไม่ใช่ว่ายังมีเรื่องต้องจัดการเหรอ น้ำนมล้างหน้าและยาสีฟันผมเตรียมเอาไว้ให้คุณหมดแล้ว"

หลินชิงฮั่นก็ชัดเจนอย่างมาก ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่ต้องมาคุยกับจางซวนเหล่านี้ เรื่องของบริษัทเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุด เดินด้วยขาที่เรียวยาวทั้งคู่ หลินชิงฮั่นรีบไปล้างหน้า หลังจากนั้นเปิดประตูบ้าน แล้ววิ่งออกไป

จางซวนมองไปที่แผ่นหลังที่จากไปของหลินชิงฮั่น มีรอยยิ้มที่ปรนเปรออยู่บนใบหน้าของเขา

หลินชิงฮั่นขับรถเมอร์เซเดสเบนซ์จีสีแดงคันนั้นออกประตู ภายในใจมีความกังวล เช้าของวันนี้ เธอต้องรีบไปจัดการที่ดินที่มีการร่วมมือกับบริษัทโจวกรุ๊ปจำกัด กลับนอนจนถึงสิบโมงกว่า ทำให้เสียเรื่องจริงๆ!

ล๊อบบี้ชั้นหนึ่งของบริษัทหลินกรุ๊ปจำกัด โจวสวี่สวมชุดที่เป็นทางการ มีผ้าก๊อซพันรอบศีรษะ กำลังรออยู่ตรงนั้นด้วยความกังวล มองดูเวลาสักพัก สิบโมงกว่าแล้ว ยังมีเวลาอีกหนึ่งชั่วโมงครึ่งก็ถึงตอนเที่ยง แต่ประธานหลินยังไม่มา

โจวสวี่จำสิ่งที่ชายผู้โหดเหี้ยมพูดไว้เมื่อวานได้ชัดเจน ถ้าหากตอนเที่ยงตัวเองยังไม่มีการขอโทษ อย่างนั้นคงต้องตายจริงๆแล้ว!

โจวผิงพ่อของโจวสวี่ก็ยืนอยู่ที่นี่เหมือนกัน ใบหน้าจริงจัง เรื่องของเมื่อวาน เขาฟังลูกชายของตัวเองเล่าตั้งแต่ต้นจนจบหนึ่งรอบ รู้ว่าอีกฝ่ายเพียงแค่โทรศัพท์ออกไปหนึ่งสาย เกือบทำลายตระกูลโจวทั้งหมด ทำให้ใจของโจวผิงสั่นสะท้าน ในเวลาเดียวกันก็มีการสั่งสอนลูกชายของตัวเองหนึ่งรอบ บอกให้เขาห้ามมีการไปยั่วยุตระกูลหลินแม้แต่นิดเดียว!

ณ ตอนนี้ เมอร์เซเดสเบนซ์จีสีแดงสีแดงหยุดที่ประตูของบริษัทหลินกรุ๊ปจำกัดด้วยเสียงคำราม

ทันทีที่เห็นเมอร์เซเดสเบนซ์คันนี้ ใบหน้าของโจวสวี่เต็มไปด้วยความสุข ขึ้นไปต้อนรับด้วยความเร่งรีบ โจวผิงก็รีบตามขึ้นไปเช่นกัน ใบหน้าแก่ที่มีความจริงจังก็เผยให้เห็นถึงรอยยิ้ม

ทันทีที่หลินชิงฮั่นในชุดสูทมืออาชีพลงจากรถ ก็มองเห็นโจวสวี่เดินเข้ามาด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม ผ้าก๊อซพันรอบศีรษะของอีกฝ่ายทำให้หลินชิงฮั่นสงสัย

"ประธานหลิน รอคุณมานานมากแล้ว ในที่สุดคุณก็มาถึงแล้ว" โจวสวี่พยายามทำให้ตัวเองสุภาพที่สุด ตอนที่พูด ร่างกายล้วนแล้วมีการโค้งเล็กน้อย ทำให้ตัวเองอยู่ในตำแหน่งที่อ่อนแอที่สุด

หลินชิงฮั่นตกตะลึงกับท่าทางที่มีความกะทันหันของโจวสวี่ เมื่อวานเธอยังได้รับทราบจากทางโทรศัพท์ คนที่อยู่ต่อหน้า ให้ตัวเองไปที่อาคารของตระกูลโจวตัวคนเดียว หลินชิงฮั่นแปลกใจอย่างมาก พูดจาไม่มีความเกรงใจ ยิ้มเล็กน้อย

"ฮ่าๆ ประธานโจว เมื่อคืนเกรงว่าคงทำให้คุณผิดหวังแล้ว ถ้าหากคุณคิดว่าฉันเป็นลูกพลับที่อ่อนแอของตระกูลหลิน มีลูกไม้อะไรก็ใช้ออกมาให้เต็มที่เลย ต่อให้วิธีการมีความน่ารังเกียจแค่ไหน ฉันหลินชิงฮั่นก็สามารถรับมือได้หมด!"

"ประธานหลิน ก่อนหน้านี้เป็นเพราะผมที่มีตาหามีแววไม่ เมื่อวานท่านนั้นมีการสั่งสอนผมไปหนึ่งรอบแล้ว คุณเป็นคนที่สูงส่งโปรดให้อภัยด้วย ในครั้งนี้ยกโทษให้ผมด้วยเถอะ นี่คือกรรมสิทธิ์ของที่ดินผืนนี้ วันนี้เช้าผมให้คนโอนเป็นชื่อของตระกูลหลินหมดแล้ว รวมพื้นที่ที่อยู่อาศัยสองแห่งที่คุณสนใจในครั้งที่แล้ว ตอนนี้ผมสั่งให้คนไปดำเนินการแล้ว อีกไม่กี่ชั่วโมงก็จะส่งมาให้คุณถึงมือเลย ถ้าหากคุณยังมีความพอใจอยู่ล่ะก็ รบกวนคุณช่วยพูดให้กับผู้สูงส่งท่านนั้นด้วย เรื่องที่เขามอบหมายให้ ผมล้วนแล้วทำหมดแล้ว"

โจวสวี่มีการเรียกคุณครั้งแล้วครั้งเล่า ไม่เพียงแต่ขอโทษหลินชิงฮั่น ยิ่งกว่านั้นยังมีการมอบที่ดินผืนนั้นที่มีการร่วมมือให้ด้วย ในเวลาเดียวกันยังมีการมอบพื้นที่ที่อยู่อาศัยสองแห่งให้เป็นค่าชดเชย เพียงแค่ต้องการให้จางซวนเห็นความจริงใจของตัวเอง

โจวผิงที่อยู่ด้านข้างก็พูดด้วยคำพูดดีๆเช่นกัน ให้หลินชิงฮั่นไปพูดอะไรที่ว่าหลินโจวสองตระกูลเป็นเพื่อนกัน ลูกชายที่ไม่เอาไหนของตัวเองเป็นคนก่อเรื่องขึ้นมาเอง หวังว่าหลินชิงฮั่นจะไม่เอาเรื่อง!

หลินชิงฮั่นมองไปที่ใบกรรมสิทธิ์ที่ดินที่โจวสวี่มอบให้ ข้างบนทุกคนมีการเขียนชื่อของตัวเองไว้ พร้อมประทับตราหน่วยงานที่เกี่ยวข้อง ไม่มีการปลอมแปลงใดๆ ทุกๆอย่างที่เกิดขึ้นในตอนนี้ ทำให้หลินชิงฮั่นรู้สึกว่ามันไม่สมจริงเล็กน้อย แต่ความจริงก็ปรากฏขึ้นตรงหน้าแล้ว เธอไม่อยากจะเชื่อก็ไม่ได้

หลินชิงฮั่นจับประเด็นสำคัญในคำพูดของโจวสวี่ เขาพูดว่า เมื่อวานมีคนสั่งสอนเขาไปหนึ่งรอบแล้ว ช่วยเหลือตัวเองเหรอ? คนนั้นเป็นใคร?

"ประธานหลิน คุณดูสิว่าคุณพอใจหรือยัง?" โจวสวี่พูดอย่างระมัดระวัง ถามด้วยความสงสัยเล็กน้อย เขาไม่รู้สึกเลยแม้แต่นิดเดียวว่าตัวเองถ่อมตัวมาเกินไป อำนาจของคนเมื่อวาน เขาได้เห็นมันอย่างละเอียดถี่ถ้วนแล้ว มีเพียงความกลัวที่อยู่ในใจ เขาเข้าใจแล้ว ต้นทุนที่มีความหยิ่งผยองของตัวเอง อยู่ต่อหน้าท่านนั้น มันไม่ใช่อะไรเลย!

"ได้ ฉันเข้าใจแล้ว คุณไม่จำเป็นต้องให้ที่ดินและเขตที่อยู่อาศัยของคุณกับฉัน ฉันเพียงแค่หวังว่า ความร่วมมือต่อจากนี้ คุณอย่าทำเรื่องที่น่ารังเกียจอะไรอีก" หลินชิงฮั่นกลับไม่มีการรับค่าชดเชยของโจวสวี่เอาไว้ เพราะว่าเธอไม่รู้ว่าใครช่วยตัวเองเอาไว้ รับค่าชดเชยที่ใหญ่ขนาดนี้ ไม่เหมาะสมเลยแม้แต่นิดเดียว

ทันทีที่โจวสวี่ได้ยินว่าหลินชิงฮั่นไม่เอาค่าชดเชยของตัวเอง ใบหน้านั้นก็ขมขื่นลงทันที "ประธานหลิน คุณต้องรับเอาไว้ เมื่อวานท่านนั้นเคยบอกแล้ว ถ้าหากค่าชดเชยไม่ถึง ผมจะต้องตกอยู่ที่นั่งลำบาก คุณก็คิดสะว่าสงสารผม เก็บเอาไว้เถอะนะ!"

ท่าทางของโจวสวี่ วุ่นวายจนทำให้หลินชิงฮั่นทำตัวไม่ถูกเล็กน้อยจริงๆ

สงสารเขา? รีบที่ดินมูลค่าพันกว่าล้านของเขาฟรีๆเหรอ? คำพูดของโจวสวี่ ถ้าหากคนอื่นได้ยินเข้า จะต้องคิดว่าโจวสวี่บ้าไปแล้ว

เมื่อหลินชิงฮั่นเห็นท่าทางที่มีการอ้อนวอนของโจวสวี่ รู้ว่าตัวเองไม่สามารถปฏิเสธได้ ช่างเถอะ รับเอาไว้ก่อนแล้วกัน รอให้รู้ว่าใครเป็นคนช่วยตัวเอง ค่อยคืนค่าชดเชยนี้กลับไปก็ไม่สาย

หลังจากคิดเสร็จแล้ว หลินชิงฮั่นบอกกับโจวสวี่ ตัวเองจะให้เลขารับผิดชอบเรื่องเหล่านี้ พูดจบเธอก็รีบขึ้นไปชั้นบน

หลินชิงฮั่นนั่งอยู่ในห้องสำนักงานของตัวเอง มองดูหน้าต่างบานใหญ่ฝรั่งเศส ผ่านหน้าต่างนี้ สามารถมองข้าม CBD ของเมืองหยินโจวได้

นึกถึงเรื่องที่เพิ่งเกิดขึ้นทั้งหมด หลินชิงฮั่นยังคงไม่อยากจะเชื่อเล็กน้อย เรื่องที่ทำให้ตัวเองปวดหัวขนาดนี้ เพียงแค่นอนหลับฝันไปหนึ่งคืนก็จัดการไปแล้วเหรอ? ตกลงใครช่วยเหลือตัวเอง? หลินชิงฮั่นคิดอยู่สักพัก กลับหาจุดสิ้นสุดไม่เจอ โชคดีที่หลินชิงฮั่นไม่ใช่คนหน้าซื่อใจคด บางเรื่องที่ไม่สามารถเข้าใจได้ชั่วคราว ก็ไม่ไปคิดอีกต่อไป เรื่องใหญ่ภายในใจถูกกำจัดทิ้งไปแล้ว ทำให้ภายในใจของเธอผ่อนคลายลงไม่น้อย ในเวลานี้ ประตูห้องสำนักงานมีคนมาเคาะประตู

"เชิญเข้ามา" หลินชิงฮั่นพูดกับคนที่อยู่นอกห้องสำนักงาน

คนที่เข้ามาจากด้านนอก เป็นผู้หญิงที่มีผิวสีข้าวสาลีคนหนึ่ง เธอสวมชุดกีฬาหลวมสีแดงและสีน้ำเงินทั้งตัว มองดูแล้วอายุน่าจะพอๆกับหลินชิงฮั่น อายุประมาณยี่สิบสาม ส่วนสูงหนึ่งเมตรหก ไว้ผมสั้น ผู้หญิงคนนี้ยืนอยู่ตรงนั้น เหมือนเสือชีตาห์ที่พร้อมออกแรงได้ทุกเมื่อ

"สวัสดีประธานหลิน ขอแนะนำตัวเองสักหน่อย ฉันชื่อว่าเจียงจิ้ง พ่อของคุณส่งฉันมาปกป้องคุณ"

สิ้นสุดเสียงของเจียงจิ้ง โทรศัพท์ของหลินชิงฮั่นดังขึ้นทันที พ่อของเธอเป็นคนโทรเข้ามา