บทที่ 3 เซ็นชื่อ

"จิ้งชู ให้ผมจัดการดีกว่า!"

เมื่อเห็นถังจิ้งชูถูกต้อนเข้ามุม หลินเฟิงทนไม่ได้เล็กน้อย เขาชอบผู้หญิงคนนี้

ท้ายที่สุดแล้วเธอทำให้ตัวเองรู้สึกหวั่นไหว ไม่ว่ายังไง ช่วยเธอพ้นเจอความลำบากนี้แล้วค่อยว่ากัน

อย่างไรก็ตามถังจิ้งชูไม่เห็นด้วยกับอีกฝ่าย

"ฉันเคยพูดกับคุณแล้ว อย่าเข้ามายุ่งไปเรื่อย ตอนนี้ฉันก็ยุ่งมากพอแล้วโอเคไหม?"

"ใช่แล้ว ผมบอกไปตั้งนานแล้วว่าเขาเป็นคนปัญญาอ่อน นอกจากนี้ เลวร้ายอย่างมาก นอกจากกินดื่มเที่ยวแล้วเขายังจะสามารถทำอะไรได้ แม้แต่ความสามารถของการผลิตลูกคนหนึ่งยังทำไม่ได้"

คนที่พูดจากได้แย่ขนาดนี้ เป็นสาวน้อยคนหนึ่ง ริมฝีปากของถังจิ้งชูขยับ กลับไม่มีการหักล้าง

อันที่จริงเธอรังเกลียดหานจื้อเฟิงตั้งแต่แรกแล้ว รู้สึกว่าเขาเป็นคนโง่คนหนึ่ง น่าสงสารอย่างมาก ตลอดเวลาที่ผ่านมาเอาแต่อดทนเขา ไม่อย่างนั้นหย่ากันตั้งนานแล้ว

แต่ว่าความเด็ดเดี่ยวของหลินเฟิงแข็งแกร่งอย่างมาก เขาเป็นคนที่ไม่ชอบการยอมแพ้อย่างมีเหตุผล

"จิ้งชู ผมหวังดีกับคุณจริงๆ คุณลองคิดดูสิยังมีสถานการณ์อะไรย่ำแย่ไปกว่านี้อีก?"

ดูเหมือนว่า มีเหตุผลอย่างมาก

ถังจิ้งชูได้ยินแล้วก็เงียบไปเลย เธอรู้สึกว่าวันนี้หานจื้อเฟิงเปลี่ยนเป็นคนละคนไปเลย ไม่ขี้ขลาดเหมือนเมื่อก่อนทั้งหมด

สิ่งที่หลินเฟิงพูดไม่ผิด ค่าชดเชยหนึ่งร้อยล้านก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้ทั้งตระกูลถังล้มละลายและกลายเป็นขอทาน ไม่มีสถานการณ์ไหนที่ย่ำแย่ไปกว่านี้อีกแล้ว

ในเวลานี้ ในที่สุดพู่เยว่เฟิงก็อดไม่ได้ที่จะพูดข้างๆ :"จิ้งชูเอ้ย สิ่งที่จื้อเฟิงพูดถูกแล้ว เธอปล่อยให้เขารักษาเถอะนะ!"

ใบหน้าที่ยิ้มแย้ม แตกต่างไปจากทัศนคติเดิมอย่างสิ้นเชิง ราวกับว่าเปลี่ยนเป็นคนละคนไปเลย

แต่ซี่ยวี่เหอ

"ถ้าหากรักษาคนตายจะทำยังไง?"

มีรอยยิ้มบนใบหน้าของเขาอีกครั้ง คว้าโอกาสที่จะโจมตีหลินเฟิงอีกครั้ง เขาไม่มีทางปล่อยไปง่ายๆแบบนี้อย่างแน่นอน

ไม่พูดไม่ได้ คำพูดประโยคนี้ทำให้ตระกูลถังนึกขึ้นได้

"ให้เขามีการทำสัญญา ถ้าหากคนคนนี้รักษาคนจนตาย ความรับผิดชอบตกเป็นของเขาทั้งหมด!"

เป็นน้องสาวถังจิ้งเลียน ไร้เดียงสาและพูดจาตรงไปตรงมา แต่กลับพูดความจริง

ถังจิ้งชูทำงานหนักมาตลอด ร่วมมือกับพ่อแม่กุมอำนาจของตระกูลถังไว้ในมือด้วยกัน ผ่านทางคดเคียวมาอย่างมากมาย?

ได้รับความร่ำรวยมาไม่ใช่ง่ายๆ ไม่สามารถปล่อยให้หานจื้อเฟิงมาทำลายง่ายๆแน่นอน

"จื้อเฟิง....."

ในที่สุดก็ปลดปล่อยสติเพื่อเรียกหลินเฟิง ในดวงตาเต็มไปด้วยอารมณ์ที่สับสนและซับซ้อน แม้ว่าจะรู้สึกว่าอีกฝ่ายโง่เขลาเล็กน้อย แต่เขายังคงปฏิบัติตามความปรารถนาของถังจิ้งชู

"คุณสบายใจได้เลย ถ้าหากรักษาคนจนตาย ผมรับผิดชอบเอง มันจะไม่เกี่ยวข้องกับตระกูลถัง!"

"เซ็นสัญญากันเถอะ!"

คิดไม่ถึงเลยว่าซี่ยวี่เหอมีการร่างสัญญาไว้หนึ่งฉบับมาวางอยู่ต่อหน้าหลินเฟิงแล้ว

"เซ็นสัญญาได้ เพียงแต่ต้องเพิ่มอีกหนึ่งเงื่อนไข!"

สามารถอดทนต่อถังจิ้งชูได้ แต่ไม่ได้แปลว่าจะสามารถปล่อยซี่ยวี่เหอไปได้ ไม่มีเขามาร่วมวง คิดว่าเรื่องของวันนี้ก็ไม่มีทางวุ่นวายขนาดนี้

"หืม? น่าสนใจ ลองพูดมาฟังหน่อยสิ!"

ซี่ยวี่เหอมองไปทางหลินเฟิงอย่างน่าสนใจ เขาไม่เชื่อว่าคนงี่เง่าที่อยู่ข้างหน้าเขาจะเล่นลูกไม้อะไรใหม่ๆ ได้

หลินเฟิงพยักหน้า "ถ้าหากผมรักษาโรคของผู้หญิงคนนี้ได้ คุณต้องเสียเงินสิบล้านให้ผม!"

"สิบล้าน? ยี่สิบล้านล้วนแล้วได้หมด!"

หลินเฟิงในตอนนี้ อยู่ในสายตาของเขา เป็นเพียงตัวตลกคนหนึ่งเท่านั้น สิบล้านยี่สิบล้านอะไรพวกนี้ ทั้งหมดเป็นเพียงความปรารถนาของหลินเฟิงเท่านั้น เป็นความปรารถนาที่ไม่มีทางทำสำเร็จแน่นอน ดังนั้นเขาจึงไม่รู้สึกกดดันอะไร ตอบตกลงโดยตรง

"พวกคุณมีการวางแผนที่นี่เอาไว้ดีอย่างมาก ฉันตอบตกลงให้พวกคุณรักษาแล้วเหรอ? ถ้าหากรักษาไม่ได้ล่ะ?"

เสียงของผู้หญิงอ้วนเย็นชาอย่างมาก ตำหนิด้วยท่าทางจะทำลายตระกูลถัง

"รักษาไม่ได้ล่ะก็ ผมจะกระโดดออกจากหน้าต่างนี้!" หลินเฟิงกัดฟัน ชี้ไปทางหน้าต่างและพูด

ทุกคนต่างมองหน้ากันและกัน พวกเขาล้วนแล้วรู้ว่าที่นี่เป็นชั้นสิบสอง มีเพียงหลินเฟิงที่ไม่รู้ คนโง่คนนี้......

ผู้หญิงอ้วนมองไปที่หลินเฟิง ดูจากท่าทางแล้วไม่น่าจะเป็นการพูดโกหก ชั่วขณะหนึ่งก็เริ่มสนใจ

"ได้ ฉันอยากจะรู้จริงๆว่าคุณมีความสามารถแค่ไหน!"

"ผมต้องการเข็มเงินหนึ่งชุด......"

"ที่นี่ของฉันมี"

พ่อตาที่ไม่พูดเป็นเวลานาน เอาเข็มเงินออกมาหนึ่งถุง ในฐานะเจ้าของโรงงานผลิตยาคนหนึ่ง เขายังเป็นผู้ฝึกการรมยาจีนที่มีฝีมืออย่างมากคนหนึ่ง ในความเป็นจริง เขารู้สึกคลุมเครือว่ามีความจริงบางอย่างกับสิ่งที่หลินเฟิงพูด แต่กลับมองไม่ออกว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นโรคอะไร

หลังจากหลินเฟิงรับเข็มเงินมา ดึงเข็มเงินออกมาทั้งหมดเก้าเล่ม จากเข็มที่ยาวที่สุดแปดนิ้ว จนกระทั่งเข็มยาวถึงสองนิ้ว มองดูแล้วไม่สม่ำเสมอ อันที่จริงมีกฎเกณฑ์อยู่บ้าง

หลินเฟิงขอให้ผู้หญิงอ้วนคนนั้นหันหลังมา ตาเหมือนคบเพลิง แกว่งมือขวาหลาย ๆ ครั้งติดต่อกัน เข็มสองสามเล่มแทงเสื้อผ้าของผู้หญิงโดยตรงแล้วเข้าสู่ร่างกาย

คนที่อยู่ในสถานที่ทั้งหมด โดยเฉพาะคุณพ่อถังอดไม่ได้ที่จะกลั้นหายใจ

"นายแทงไปเรื่อยแบบนี้ อาจจะแทงคนตายได้เลยนะ....."

มือของหลินเฟิงสูงส่งมาก เจาะจุดฝังเข็มผ่านเสื้อผ้าด้วยเข็มเงิน เป็นเทคนิคที่สืบทอดมาจากบรรพบุรุษ คนข้างๆจะสามารถมองทะลุกได้อย่างไร

ถังจิ้งชูต้องการห้ามหลินเฟิง แต่กลับถูกพ่อที่อยู่ข้างๆขวางเอาไว้

หลังจากที่ผู้หญิงอ้วนถูกฝั่งเข็มด้วยเข็มเงิน จู่ๆก็ลุกขึ้นอย่างกระวนกระวาย

"รีบบอกฉัน ห้องน้ำอยู่ไหน?"

ผู้หญิงที่รู้ว่าห้องน้ำไปทางไหนก็ไม่สามารถอดทนได้อีกแล้ว พุ่งไปโดยตรง

"อั๊วอั๊วอั๊วอั๊ว......."

เกรงว่าว่ายาถ่ายที่ทรงพลังที่สุดคงไม่ทรงพลังเท่ากับเข็มเงินของหลินเฟิง

"คุณทำแบบนี้ อาจจะทำให้คนตายได้เลยนะ! ผมจะไปเปิดหน้าต่างให้คุณเดี๋ยวนี้เลย!"

ระหว่างที่พูด ซี่ยวี่เหอมีการไปเปิดหน้าต่างจริงๆ เตรียมจะให้หลินเฟิงไปกระโดดตึก

ผู้หญิงอ้วนวิ่งเข้าไปอยู่ในห้องน้ำเป็นเวลานาน ท้ายที่สุดแล้วไม่มีเสียงอะไร

"ฮึ ฉันรู้อยู่แล้วว่าคุณพึ่งพาอะไรไม่ได้ ฉันว่านะคงรักษาคนจนตายไปแล้วจริงๆ คุณดูสิว่าควรทำยังไงดี?"

"รักษาคนตายแล้วก็ไม่เป็นอะไร ยังคงสะก็มีสัญญาอยู่ในมือ อย่างน้อยๆก็แค่เอาชีวิตของเขามาแทน!"

คำพูดนี้ทำร้ายคนอย่างมาก แต่ว่าหลินเฟิงไม่อยากถือสา ขี้เกียจถือสา สิ่งที่เขาเชื่อมากกว่านั้นคือหลักฐานที่น่าเชื่อถือ

ซี่ยวี่เหอหยิบมือถือขึ้น ด้วยท่าทางที่ได้ใจเตรียมแจ้งตำรวจ กลับต้องชะงักไปครู่หนึ่ง

เมื่อประตูห้องน้ำถูกเปิดออก ข้างในมีผู้หญิงที่ผอมเพรียวคนหนึ่งเดินออกมา รูปร่างของปีศาจ มองดูแล้วแตกต่างไปจากหุ่นของถังจิ้งชูเล็กน้อย :"คุณคือ ภรรยาของนายกเทศมนตรีมนฑลเหรอ?"

ถังจิ้งชูแทบไม่เชื่อสายตาของตัวเอง เมื่อเทียบกับการมาถึงในตอนแรกเมื่อกี้ หาที่เปรียบมิได้อย่างสิ้นเชิง

และคนในตระกูลถังล้วนเป็นคุณลักษณะของพระโพธิสัตว์

"พ่อของลูก โชคดีที่ฉันจุดธูปทุกวันและมีการขอพร พระโพธิสัตว์เลยตอบตกลงว่าจะอวยพรให้ตระกูลถังให้พ้นจากภัยพิบัติ....."

หลินเฟิงอยากจะบอกแม่ยายของเขาจริงๆ ว่ามันไม่ใช่อย่างนั้นทั้งหมด แต่ว่าไม่มีคนฟังแน่นอน เพียงแต่ภรรยาของนายกเทศมนตรีดูเหมือนจะไม่ลืม

"คุณ ติดหนี้เขาสิบล้าน อย่าลืมคืนด้วยล่ะ!"

ทันใดนั้น ใบหน้าของซี่ยวี่เหอก็เปลี่ยนเป็นซีดขาว กลับทำอะไรไม่ได้ และผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าคนนี้เป็นภรรยาของนายกเทศมนตรี เขายั่วยุไม่ไหว ตระกูลถังก็ยั่วยุไม่เช่นกัน

ภรรยานายกเทศมนตรีอยากผูกมิตรกับตระกูลถัง ตัดสินใจกินข้าวที่ตระกูลถังหนึ่งมื้อ และทั้งหมดนี้ตระกูลถังถือว่ามาจากควันบนหลุมศพของบรรพบุรุษ

อย่างไรก็ตามภายในใจ พวกเขากลับไม่ยอมรับว่านี่เป็นผลงานของหลินเฟิง

หลินเฟิงก็ไม่ใส่ใจเช่นกัน ในทางกลับกันซี่ยวี่เหอ มองเห็นหน้าเขาก็เขียวทันที ขอคุณปู่บอกคุณยาย หลังจากที่โอนเงินสิบล้านให้หลินเฟิง ดูเหมือนว่าครั้งนี้จะโดนคุณพ่อต่อว่าอย่างหนัก

หลินเฟิงมีการแก้ไขวิกฤติทั้งหมดของตระกูลถัง แต่กลับไม่เป็นที่ชื่นชอบของตระกูลถังเลย กลับกลายเป็นว่ารถปอร์เช่ระดับไฮเอนด์ที่ขับออกไปข้างนอกนั้นดึงดูดความสนใจของทุกคนมากกว่า

หลังจากรถหยุดลง มีหุ่นที่อ้วนเล็กน้อยร่างหนึ่ง เป็นชายวัยกลางคนที่มีนิสัยค่อนข้างเรียบร้อยเดินเข้ามา หลังจากนั้นมีท่าทางที่เหมือนเลขาสองคนเดินตามมาจากข้างหลัง

"นายกเทศมนตรี?"

"นายกเทศมนตรีมาแล้ว!"