บทที่ 71 ปิกาจูตัวนั้นน่ารักจริงๆ

หลินเฟิงมองดูความขาวที่อยู่ตรงหน้าด้วยความตะลึง ล้วนแล้วตอบสนองกลับมาไม่ได้เป็นเวลานาน

นั่นเป็นผิวหนังที่ขาวราวกับหิมะ เพียงแค่มองในพริบตา ก็จะสามารถจินตนาการได้ว่าผิวที่ขาวเหมือนหิมะนั้นเรียบเนียนและละเอียดอ่อนเพียงใด

หยังรั่วยวี่ก็จ้องมองหลินเฟิงที่ยืนอยู่ตรงประตูห้องเป็นเวลานานเช่นกัน...