บทที่ 20 ศักดิ์สิทธิ์มาจากไหน

หลินเฟิงรู้สึกว่าไม่มีผู้หญิงคนไหนที่ไม่ชอบช้อปปิ้ง แม้แต่ถังจิ้งชูลูกสาวคนโตของตระกูลถังก็เป็นแบบนี้ แต่หลินเฟิงยังเชื่อด้วยว่าผู้หญิงที่ชอบซื้อของคือร้านเสื้อผ้าสตรีทั้งหมด หรือร้านเครื่องสำอาง ร้านเครื่องประดับ เช่น แหวน สร้อยคอ ภายใต้ของการไม่มีสามีหรือว่าแฟนหนุ่มอยู่ด้วย คิดว่าน่าจะมีน้อยอย่างมากที่ผู้หญิงไปร้านขายเสื้อผ้าของผู้ชายโดยเฉพาะ

อย่างไรก็ตามถังจิ้งชูกลับมาร้านขายเสื้อผ้าของผู้ชายด้วยตัวคนเดียว นอกจากนี้รูปลักษณ์นั้นจริงจังอย่างมาก ไม่เหมือนกับแค่มาดูผ่านๆด้วยซ้ำ แต่เป็นการวางแผนที่จะเลือกซื้อเสื้อผ้าผู้ชายหลายชุด

"นี่เธอกำลังจะซื้อเสื้อผ้าให้ผมเหรอ?"

นี่เป็นปฏิกิริยาแรกเมื่อเห็นถังจิ้งชูเลือกซื้อเสื้อผ้าผู้ชายอยู่ร้านขายเสื้อผ้าผู้ชายอย่างจริงจัง

ระหว่างเขาและถังจิ้งชูแม้ว่าจะไม่มีความรู้สึกอะไร แต่ว่าท้ายที่สุดแล้วในนามยังเป็นสามีภรรยากัน ถ้าหากถังจิ้งชูซื้อเสื้อผ้าผู้ชาย คิดว่าเหตุผลน่าจะเพียงพอสำหรับการซื้อเสื้อผ้าให้เขาในนามที่เป็นสามี

แม้ว่าอาจจะเป็นไปได้ที่จะซื้อให้คุณพ่อถัง แต่ว่าในเวลานี้ร้านขายเสื้อผ้าผู้ชายที่ถังจิ้งชูมายื่นอยู่ตรงหน้าเป็นเสื้อผ้าผู้ชายที่ทันสมัย เห็นได้ชัดว่าไม่ได้วางแผนเพื่อคนที่มีอายุอย่างคุณพ่อถังคนนั้น

"ดังนั้น.....น่าจะเป็นการซื้อให้ตัวเองมั้ง?"

หลินเฟิงไม่อยากจะเชื่อเลยว่าถังจิ้งชูผู้ที่ไม่สนใจเขาในช่วงสองสามวันที่ผ่านมานี้ กำลังเลือกเสื้อผ้าให้เขา แต่ว่านอกจากเขาแล้ว หลินเฟิงก็คิดไม่ออกแล้วว่าถังจิ้งชจะซื้อเสื้อผ้าให้ผู้ชายคนไหนอีกแล้ว

สิ่งนี้ทำให้หัวใจของหลินเฟิงมีความสุขไปชั่วขณะหนึ่ง หลังจากลังเลอยู่สักพัก สุดท้ายแล้วยังคงตัดสินใจไม่ออกมาพบถังจิ้งชูก่อน ถ้าหากว่าถังจิ้งชูมองเห็นตัวเอง อาจจะเขินอายที่กำลังเลือกซื้อเสื้อผ้าให้เขา นั่นไม่ใช่ผลลัพธ์ที่หลินเฟิงต้องการ เมื่อมีการเปรียบเทียบ เขายังคงหวังว่าตัวเองจะได้รับการเซอร์ไพรส์จากถังจิ้งชู

เอ่อ......

"บางทีตัวเองก็ควรเตรียมของขวัญให้ถังจิ้งชูสักหน่อยไหม?"

เดิมทีหลินเฟิงคิดแบบนี้ แต่แล้วหลินเฟิงก็ตระหนักว่าเขาอาจจะเป็นคุณชายที่ยากจนที่สุดในโลกคนหนึ่งแล้วมั้ง สถานะที่ต่ำต้อยในตระกูลถังอย่างเขา ไม่มีทรัพย์สินเงินทองเป็นของตัวเองเลยด้วยซ้ำ เงินที่นั่งรถออกมาในครั้งนี้ ก่อนที่จะออกมาหลินเฟิงไปขอกับคุณพ่อถัง

ดังนั้นแม้ว่าหลินเฟิงจะมีใจอยากจะเตรียมของขวัญอะไรนั่นให้กับถังจิ้งชูหนึ่งอย่าง ก็ไม่มีความสามารถนั้น นอกจากนี้หลินเฟิงยังต้องรีบไปที่โรงพยาบาลประชาชนอันดับหนึ่งเมืองเยียนเพื่อประชุม ในเวลานี้หลินเฟิงไม่มีเวลาเพียงพอในการเลือกของขวัญให้กับถังจิ้งชูเลยด้วยซ้ำ

ดังนั้นหลินเฟิงจำเป็นต้องยอมแพ้ต่อการซื้อของขวัญให้ถังจิ้งชูชั่วคราว และความคิดของการเซอร์ไพรส์ให้กับเธอ หลังจากมองดูถังจิ้งชูจากระยะไกลที่เต็มไปด้วยความสุขสักพัก หันหลังออกจากร้าน

แต่ช่วงเวลาที่หลินเฟิงเตรียมหันตัวจากไป ถังจิ้งชูที่เดินช้อปปิ้งอยู่ในร้านเสื้อผ้าผู้ชาย ดูเหมือนจะมีความรู้สึก จู่ๆก็มองไปทางหลินเฟิงที่กำลังจะจากไป สายตาของเขาจับจ้องไปที่แผ่นหลังของหลินเฟิงชั่วครู่ มีความสงสัยเล็กน้อยปรากฏขึ้นในดวงตา.......

"คนนั้นคือ......หานจื้อเฟิง?"

"ตัวเองน่าจะมองผิดมั้ง ผู้ชายคนนั้น จะสามารถมาเดินร้านค้าได้ยังไง......."

ส่ายหัวเบาๆและยิ้ม ถังจิ้งชูเลือกซื้อเสื้อผ้าผู้ชายต่อ

......

หลังจากออกจากห้างสรรพสินค้า เนื่องจากเหตุผลที่ไม่มีเวลามาก ในครั้งนี้หลินเฟิงไม่ได้ขึ้นรถบัสอีกแล้ว แต่เป็นการโบกมือและหยุดรถแท็กซี่แทนโดยตรง ตรงไปที่โรงพยาบาลประชาชนอันดับหนึ่งของเมืองเยียน

กำหนดการประชุมประมาณบ่ายสองโมง หลินเฟิงออกมาจากบ้านของตระกูลถังเวลาประมาณสิบแอดโมงเช้า เดินเตร่อยู่บนถนน หลังจากนั้นก็มีการติดตามถังจิ้งชูอย่างเงียบๆ เดินอยู่ที่ห้างสรรพสินค้าอยู่สักพักหนึ่ง ในชั่วพริบตาเวลาก็มาถึงบ่ายโมงครึ่งอย่างรวดเร็ว เหลือเวลาเพียงแค่สิบกว่านาที นี่คือเวลาของการประชุมที่หลินเฟิงเป็นคนกำหนด

แม้จะเป็นเพียงการประชุมเตรียมการเพื่อตกลงรายละเอียดการผ่าตัด เพียงแต่หลินเฟิงกลับได้ยินนายกเทศมนตรีบอกว่าการประชุมครั้งนี้เป็นการประชุมแพทย์ที่มีชื่อเสียงไม่น้อยของเมืองเยียน ดังนั้นหลินเฟิงเลยรู้สึกอายที่ไปสาย

อย่างไรก็ตามความจริงที่ว่าหลินเฟิงประเมินสถานการณ์จารจรของเมืองเยียนต่ำเกินไป โดยเฉพาะช่วงชั่วโมงเร่งด่วนประมาณบ่ายโมง สภาพการจราจรมีความแออัดมากขึ้นโดยไม่มีอุบัติเหตุใดๆ

ดังนั้นถ้าไม่มีอุบิตเหตุอะไร หลินเฟิงอยู่บนถนนที่พลุกพล่านหลังบ่ายสองโมง พลาดการเริ่มประชุมอย่างสมบูรณ์แบบ

เขา สายแล้ว

.......

ภายในห้องประชุมโรงพยาบาลประชาชนอันดับหนึ่งเมืองเยียน ผู้อำนวยการโรงพยาบาลประชาชนอันดับหนึ่งเมืองเยียนมีการมองดูนาฬิกาครั้งแล้วครั้งเล่า ถอนหายใจเบาๆ เดินขึ้นไปบนเวทีที่อยู่กลางห้องประชุมอีกครั้ง

"ทุกท่านช่วยรออีกสักพัก ดูเหมือนว่าหมอที่ทำการผ่าตัดของพวกเราจะเจอสถานการณ์อุบัติเหตุระหว่างทาง แต่จะมาสายสักหน่อย ต้องขออภัยจริงๆ"

คำพูดของผู้อำนวยการ ทำให้ผู้ที่มาเข้ารวมประชุมอดไม่ได้ที่จะคุยกัน

"มาสายเหรอ? พระเจ้า หมอที่ทำการผ่าตัดคนนี้มีความศักดิ์สิทธิ์มาจากไหน การประชุมที่เข้าร่วมโดยแพทย์ที่มีความสามารถในโลกทางการแพทย์ คาดไม่ถึงว่าเขาจะกล้ามาสาย?"

"ห๊ะ คนที่กล้าปฏิบัติการผ่าตัดของเทพเจ้าแบบนี้มีเรื่องอะไรอีกที่ทำไม่ออกมา?"

"พูดอีกก็ถูกอีก การผ่าตัดแบบนี้ยังกล้าทำ คิดว่าหมอที่จะทำการผ่าตัดจะเป็นคนที่มีอำนาจที่ทำให้โลกทางการแพทย์ตกใจใช่ไหม?"

การประชุมที่ยิ่งใหญ่ ก็เพียงพอที่จะทำให้ผู้คนทึ่งกับแผนของการผ่าตัดแล้ว และยัง......มาสาย.....

ครั้งแล้วครั้งเล่า ทำให้ทุกคนที่นั่งอยู่ในห้องประชุมอดไม่ได้ที่จะสงสัย หมอผ่าตัดคนนี้ที่พวกเขาตั้งหน้าตั้งตารอ ตกลงศักดิ์สิทธิ์มาจากไหน?

รอให้หลินเฟิงลงมาจากรถแท็กซี่ มาถึงหน้าประตูของโรงพยาบาลประชาชนอันดับหนึ่งเมืองเยียน เกือบจะบ่ายสามโมงแล้ว

ไม่ว่าหลินเฟิงจะคิดยังไงก็คิดไม่ออก ออกจากบ้านของตระกูลถังตั้งแต่สิบเอ็ดโมงเช้า รีบออกเดินทางมาที่โรงพยาบาลประชาชนอันดับหนึ่งเมืองเยียน คาดไม่ถึงว่าจะมาสายหนึ่งชั่วโมง ในที่สุดก็มาถึงสถานที่ของการประชุมแล้ว

บางทีอาจจะเป็นเพราะว่ามาสายหนึ่งชั่วโมง ดังนั้นก็เลยไม่ใส่ใจกับเรื่องของการมาสายอย่างสิ้นเชิง หลังจากที่ลงมาจากรถแท็กซี่ หลินเฟิงกลับไม่ได้วิ่งเข้าไปในโรงพยาบาลด้วยความตื่นตระหนกและรีบไปที่ห้องประชุม ตรงกันข้ามกลับมีใบหน้าที่สงบ ราวกับว่าคนที่มาสายไม่ใช่เขาเลยด้วยซ้ำ เดินเข้าไปในโรงพยาบาลประชาชนอันดับหนึ่งเมืองเยียนอย่างสบาย ๆ

หลินเฟิงในชาติที่แล้ว ในเวลาเดียวกันค่อนข้างเป็นหมอที่โดดเด่นอย่างมาก

แม้ว่าตอนนั้นเขาจะไม่ได้ทำงานที่โรงพยาบาลประชาชนอันดับหนึ่งเมืองเยียนก็ตาม แต่ในฐานะเจ้าของโครงการวิจัยทางการแพทย์ที่ทำให้โลกต้องตกตะลึง หลินเฟิงก็ได้รับการเชื้อเชิญเช่นกัน มาที่โรงพยาบาลประชาชนอันดับหนึ่งเมืองเยียนและเข้าร่วมการประชุมวิชาการทางการแพทย์หลายครั้ง