บทที่ 9 ไม่เข้าใจเรื่องการแพทย์

ระหว่างที่คุณหลิวกำลังมีความขัดแย้งกับนายกเทศมนตรีหยังไปด้วย พร้อมกับไม่ลืมที่จะเดินทางท่านผู้เฒ่าอู๋ที่นอนอยู่ด้านข้างและขยิบตาให้กับชายชราอย่างบ้าคลั่ง ส่งสัญญาณให้ชายชราคนนั้นเริ่มทำการรักษาท่านผู้เฒ่าอู๋ได้แล้ว

"คุณ......"

ชั่วขณะหนึ่งคำพูดที่เสียดสีของคุณหลิวทำให้นายกเทศมนตรีพูดไม่ออก ใบหน้าแดงก่ำ

ทั้งหมดนี้ของทั้งหมด ทั้งหมดตกอยู่ในสายตาของหลินเฟิง

หลินเฟิงกลับไม่รู้ว่าคุณหลิวที่อยู่ตรงหน้าคนนี้เป็นใคร แต่ว่าจากทัศนคติที่เขาและนายกเทศมนตรีหยังคุยกันพอที่จะสามารถมองออกได้บ้าง ตำแหน่งของคุณหลิวคนนี้ที่อยู่ในเมืองเยียนไม่แตกต่างอะไรกับนายกเทศมนตรีเท่าไหร่ เกรงว่าน่าจะพอๆกับนายกเทศมนตรีหยัง

ด้วยประการนี้ ดูเหมือนว่าตัวตนของคุณหลิวเกือบจะเปิดเผยแล้ว

ผู้อำนวยการฝ่ายความมั่นคงแห่งหนึ่งในเมืองเยียน? สามารถเทียบได้กับนายกเทศมนตรี ก็มีเพียงคนคนนั้นแล้วมั้ง?

หลิวเฟิงหรี่ตาลงเล็กน้อย มองดูคุณหลิวพุงโตอยู่สักพักหนึ่ง และหลังจากนั้นหันหน้ามองไปทางชายชราที่เริ่มมีการวินิจฉัยและรักษาท่านผู้เฒ่าอู๋แล้ว หัวเราะเบาๆ ก้าวไปข้างหน้าหนึ่งก้าว

"ภายในใจของคุณอาหยังหวังเป็นอย่างยิ่งว่าอาการป่วยของท่านผู้เฒ่าอู๋จะดีขึ้นในเร็ววัน ถ้าหากชายชราท่านนั้นมีความสามารถที่จะรักษาอาการป่วยของคุณอาอู๋ให้หายได้ แน่นอนคุณอาอู๋ไม่มีความคิดเห็นใดๆแน่นอน ปัญหาสำคัญอยู่ตรงที่......"

"ชายชราท่านนั้นไม่เข้าใจการแพทย์เลยด้วยซ้ำ หรือพูดได้ว่าเข้าใจเพียงแค่ผิวเผินเท่านั้น ไม่มีความสามารถในการรักษาคุณอาอู๋ให้หายดีได้เลยด้วยซ้ำ! ให้เขารักษาอาการป่วยของคุณอาอู๋ ประการที่หนึ่งจะทำให้ทุกคนต้องเสียเวลา ประการที่สอง อาจทำให้อาการของคุณอาอู๋แย่ลงมากกว่าเดิม เสียเวลาการรักษาอาการป่วยของคุณอาอู๋!"

เมื่อกี้ชายชราคนนั้นมีการหัวเราะเยาะต่อคำพูดของหลินเฟิง ในเวลานี้ หลินเฟิงส่งคืนให้ชายชราด้วยน้ำเสียงที่แน่วแน่มากขึ้น

ทันทีที่สิ้นสุดเสียงลง ทั่วทั้งห้องหนังสือเงียบอย่างมาก

ชายฉกรรจ์สองคนในชุดดำที่เฝ้าปกป้องอยู่ข้างท่านผู้เฒ่าอู๋สองคนก้าวมาข้างหน้าโดยไม่พูดอะไร ยื่นมือออกมาขวางอยู่ตรงหน้าท่านผู้เฒ่าอู๋ที่อยู่ภายใต้การรักษาของชายชรา ขัดขวางชายชราคนนั้น

"อะไรนะ? เสี่ยวเฟิง นายบอกว่าคนคนนั้นไม่เข้าใจการแพทย์ด้วยซ้ำ?"

ก่อนหน้านี้ใบหน้าที่ยังแดงก่ำของนายกเทศมนตรีเปลี่ยนอย่างกับว่าการแสดงที่มีการเปลี่ยนสีหน้าอย่างกะทันหัน มองหลินเฟิงด้วยความประหลาดใจ

เมื่อกี้ระหว่างที่นายกเทศมนตรีและคุณหลิวกำลังขัดแย้งกัน ท่านผู้เฒ่าอู๋ที่ยังคงนิ่งเงียบอยู่เสมอก็ลุกขึ้นมานั่งบนโซฟาอย่างเงียบๆเช่นกัน มองไปทางหลินเฟิงแล้วมีการสอบถาม

ส่วนคุณหลิวที่ก่อนหน้านี้ยังมีความได้ใจอยู่ ในเวลานี้เป็นเพราะว่าโกรธใบหน้าจึงเปลี่ยนเป็นสีแดง

"พ่อหนุ่ม อาจารย์จังเป็นแพทย์ที่มีชื่อเสียงในเมืองเยียนของพวกเรา ทำการรักษาโรคที่รักษาไม่หายจากโรคภัยไข้เจ็บไม่รู้เท่าไหร่ ไม่เข้าใจทางการแพทย์? ถ้าหากอาจารย์จังไม่เข้าใจเรื่องการแพทย์ เมืองเยียนแห่งนี้ยังจะมีสักกี่คนที่กล้าพูดว่าตัวเองเข้าใจเรื่องการแพทย์?"

ในทางตรงกันข้ามคำพูดของหลินเฟิงทำให้อาจารย์จังยังคงตกอยู่ในความสงบ ด้วยรูปลักษณ์ที่ชินกับเรื่องที่อยู่ตรงหน้าแบบนี้แล้ว

"คุณหลิวใจเย็นๆก่อน เด็กหนุ่มอ่ะนะ ยอมมีอารมณ์อยู่บ้างเล็กน้อย ชอบสงสัยคนอื่น อีกสักพักผมจะใช้ความจริงบอกเขาว่าอะไรที่เรียกว่าการแพทย์ที่แท้จริง อาการของท่านผู้เฒ่าอู๋ ผมเกือบจะมีการวินิจฉัยได้คร่าวๆแล้ว อีกสักพักผมจะมีการออกใบสั่งยา ท่านผู้เฒ่าอู๋เพียงแค่รับประทานยาตามที่ผมออกใบสั่งยาก็พอแล้ว ประมาณครึ่งเดือนอาการป่วยก็จะดีขึ้น"

เวลาที่อาจารย์จังพูด เพียงแค่กวาดมองหลินเฟิงอย่างไม่แยแสหนึ่งที กลับไม่มีการมองหลินหลินเฟิงมากเกินไป เห็นได้ชัดว่าเขาไม่เห็นหลินเฟิงอยู่ในสายตาเลยด้วยซ้ำ

"อาจารย์จังวินิจฉัยอาการป่วยของท่านผู้เฒ่าอู๋ได้แล้ว?" เมื่อได้ยินคำพูดของอาจารย์จัง คุณหลิวดูมีความสุขขึ้นมาทันที

ถ้าหากอาจารย์จังสามารถรักษาท่านผู้เฒ่าอู๋ให้หายดี ในฐานะผู้อ้างอิง เรียกได้ว่าได้รับความดีความชอบอย่างมาก ในอนาคตถ้าหากมาหาท่านผู้เฒ่าอู๋ต้องการทำเรื่องอะไรบางอย่าง แน่นอนราบรื่นอย่างมาก

"ไม่ผิด ผ่านการสังเกตจากชีพจรในเมื่อกี้ ผมสามารถวินิจฉัยได้ถึงอาการป่วยของท่านผู้เฒ่าอู๋แล้ว"

อาจารย์จังลูบเคราสีขาวบนคางขึ้นๆลงๆ พูดด้วยใบหน้าที่มั่นใจ

สิ่งนี้ทำให้นายกเทศมนตรีหยังอดไมได้ที่จะไม่สงบเล็กน้อย รีบหันหัวกระซิบพูดกับหลินเฟิง :"เสี่ยวเฟิงเอ้ย นายบอกว่าอาจารย์จังไม่เข้าใจเรื่องการแพทย์ มีหลักฐานอะไรไหม? ไม่ใช่ว่านายเพียงแค่เดาไปเรื่อยนะ?"

หลินเฟิงยิ้มเล็กน้อย หลังจากที่มีการส่งสายตาที่มีความมั่นใจให้กับนายกเทศมนตรีหยัง ก้าวไปข้างหน้าหนึ่งก้าวแล้วพูดกับอาจารย์จัง :"ในเมื่ออาจารย์จังวินิจฉัยโรคของคุณอาอู๋ออกมาได้แล้ว คิดว่าน่าจะรู้สถานการณ์ของอาการป่วยของคุณอาอู๋ได้แล้วใช่ไหม? ถ้าไม่ถือสาช่วยพูดออกมาให้ฟังสักหน่อยได้ไหม?"

สำหรับสถานการณ์และความรู้สึกของอาการป่วย ท่านผู้เฒ่าอู๋ไม่เคยมีการพูดถึงมาก่อน ดังนั้นสามารถใช้สิ่งนี้เพื่อทดสอบว่าอาจารย์จังมีทักษะทางการแพทย์จริงหรือไม่ เป็นวิธีที่ไม่เลวจริงๆ

เมื่อไดยินคำพูดของหลินเฟิง ดวงตาของนายกเทศมนตรีอดไม่ได้ที่จะเป็นกระกาย ถ้าหากอาจารย์จังคนนั้นไม่เข้าใจทางการแพทย์จริงๆ ปัญหานี้เพียงพอที่จะเปิดเผยให้เห็นข้อบกพร่องแล้ว

อย่างไรก็ตาม.....

หลังจากได้ยินคำพูดของหลินเฟิง อาจารย์จังนั้นไม่เป็นไปตามความปรารถนาของนายกเทศมนตรีหยัง ไม่มีการเผยให้เห็นถึงใบหน้าที่มีความตื่นตระหนก ตรงกันข้ามกลับยิ้มเล็กน้อย

"สถานการณ์ของอาการป่วย? ฮ่าๆๆ ผมมีการวินิจฉัยหลายอย่าง ท่านผู้เฒ่าอู๋อยากฟังหน่อยไหม ดูสิว่าตกลงผมพูดถูกไหม....."

"ถ้าหากผมเดาไม่ผิดล่ะก็ ช่วงเวลาที่โรคของท่านผู้เฒ่าอู๋กำเริบ ล้วนแล้วรู้สึกว่าตรงหน้าอกจะมีของอะไรบางอย่างอุดอยู่ใช่ไหม หายใจลำบากอย่างมาก ต่อให้มีการหายใจอย่างแรงหลายที ตรงหน้าอกก็จะมีอาการเจ็บปวดอย่างรุนแรงปรากฏขึ้น ท่านผู้เฒ่าอู๋ ไม่ทราบว่าสิ่งที่ผมพูดถูกไหม?"

น้ำเสียงสบายๆ รอยยิ้มที่มีความมั่นใจ ชายชราที่ถูกเรียกว่าอาจารย์จังคนนี้ ในเวลานี้มีอุปนิสัยของอาจารย์ขึ้นมาจริงๆ

เพียงแต่คนที่เผยให้เห็นถึงรอยยิ้มที่มีความมั่นใจไม่ใช่แค่อาจารย์จังคนนี้เท่านั้น ยังมี.......

หลินเฟิง......

"ไม่ผิด....."

เงียบเป็นเวลานานในที่สุดท่านผู้เฒ่าอู๋ก็พูด ทันใดนั้น การแสดงออกที่มีความสุขมากก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของคุณหลิวที่มีพุงโต และหลังจากนั้นคุณหลิวก็หันหัวเหลือบมองหลินเฟิงด้วยความเหยียดหยาม

"พ่อหนุ่ม ได้ยินหรือยัง? ภายใต้สถานการณ์ของการไม่มีคำแนะนำใดๆของอาจารย์จัง มีการวินิฉัยอาการป่วยของท่านผู้เฒ่าอู๋ออกมาได้อย่างแม่นยำ ไม่เข้าใจเรื่องการแพทย์? ฮึ ถ้าหากไม่ใช่ว่าไว้หน้านายกเทศมนตรีหยัง วันนี้ฉันจะต้องหาคนมาจับกุมเด็กที่มีความเย่อหยิ่งอย่างนายที่มีการใส่ร้ายชื่อเสียงอาจารย์จัง......"

"คุณหลิวไม่ต้องโมโหไป เด็กหนุ่มเนี่ยนะ ไม่รู้จักที่ต่ำที่สูงเป็นเรื่องที่ปกติอย่างมาก เพียงแค่พูดสั่งสอนนิดหน่อยก็เพียงพอแล้ว" อาจารย์จังพูดด้วยรอยยิ้ม

ระหว่างที่ทั้งสองคนกำลังคุยกัน สีหน้าของนายากเทศมนตรีหยังค่อยๆดูน่าเกลียดขึ้นเรื่อยๆ

เมื่อกี้ผ่านการตรวจชีพจรของอาจารย์จังทำให้เข้าใจถึงอาการป่วยของท่านผู้เฒ่าอู๋แล้ว ก็เพียงพอที่จะพิสูจน์ทักษะทางการแพทย์ที่ยอดเยี่ยมของเขา ดังนั้นสามารถพูดได้ว่ามีวิธีการรักษาอาการป่วยของท่านผู้เฒ่าอู๋แล้ว แน่นอนแนวโน้มส่วนใหญ่อาจจะเป็นจริง

ยังไม่ต้องสนใจว่าเขาออกใบสั่งยามีผลหรือไม่ อย่างน้อยในช่วงเวลาสั้น ๆ ท่านผู้เฒ่าอู๋จะยอมรับการรักษาของอาจารย์จังคนนี้

เป็นจริงอย่างที่คาดไว้......