บทที่ 7 คนใหญ่คนโต

"ฮ่าๆๆๆ ดี คนหนุ่มสาวควรลองมากกว่านี้สักหน่อย และยังมีอีกเสี่ยวเฟิงนายก็อย่าเอาแต่เรียกฉันว่านายกเทศมนตรีเลย ถ้าหากไม่รังเกลียดล่ะก็ เรียกฉันว่าลุงหยังก็พอแล้ว"

"กระผมเคารพยิ่งกว่าการเชื่อฟัง ตามลุงหยังไปด้วยกันหนึ่งรอบก็ได้"

รังเกลียด?

หลินเฟิงจะกล้ารังเกลียดคนใหญ่คนโตอันดับหนึ่งของเมืองเยียนอย่างนายกเทศมนตรีได้อย่างไร สำหรับเรื่องของการเปลี่ยนคำเรียกของนายกเทศมนตรี หลินเฟิงรู้สึกว่าการปฏิเสธต่างหากเป็นการไม่เคารพ

เห็นได้ชัดว่านายกเทศมนตรีเป็นคนที่เด็ดขาดและเด็ดเดี่ยวคนหนึ่ง หลังจากที่หลินเฟิงตอบตกลงว่าจะช่วย เตรียมพาหลินเฟิงออกจากตระกูลถังทันที

เพียงแต่ก่อนจากไปหลินเฟิงกลับหาโอกาสไปอยู่ต่อหน้าถังจิ้งชู จับเอวเรียวของถังจิ้งชูดึงเข้ามาอยู่ในอ้อมแขนของตัวเอง

หลังจากนั้น หลินเฟิงแสร้งทำท่าทางของความดุร้ายและพูดกับถังจิ้งชู "ที่รัก รอให้ผมกลับมาแล้วค่อยจัดการคุณ"

ถังจิ้งชูวางแผนที่จะต่อสู้และต่อต้านโดยไม่รู้ตัว อย่างไรก็ตามอยู่ต่อหน้านายกเทศมนตรีเธอกลับไม่กล้าโจมตีหลินเฟิง สามารถทำได้แค่ปล่อยให้หลินเฟิงกอดตัวเอง

อย่างไรก็ตามถังจิ้งชูสามารถใช้เสียงที่อ่อนแอเพื่อข่มขู่หลินเฟิงอย่างโหดร้ายที่ข้างหูของหลินเฟิง "หานจื้อเฟิงคุณรอฉันเอาไว้เลยนะ รอให้คุณกลับมาแล้วฉันค่อยคิดบัญชีกับคุณ!"

หลายปีมานี้ร่างกายล้วนแล้วไม่เคยถูกคนแตะต้องมาก่อน คาดไม่ถึงว่าวันนี้ถังจิ้งชูจะถูกผู้ชายไร้ค่าที่ตัวเองดูถูกมาโดยตลอดเอาเปรียบสะแล้ว สิ่งนี้ทำให้ถังจิ้งชูอดไม่ได้ที่จะรู้สึกละอายและโกรธ

คิดบัญชี?

มุมปากของหลินเฟิงยิ้มเล็กน้อย ค่อย ๆ เข้าใกล้หูของถังจิ้งชูแล้วพูดว่า "คิดบัญชี? รอผมกลับมาแล้วดูสิว่าใครคิดบัญชีกับใครกันแน่"

ลมหายใจร้อนกระทบอยู่บนหูของถังจิ้งชู เพียงแค่ชั่วขณะหนึ่ง หูของถังจิ้งชูแดงไปทั้งใบ หน้าแดงที่น่าดึงดูดใจปีนขึ้นไปบนใบหน้าของถังจิ้งชูอย่างเงียบ ๆ อีกครั้ง

เมื่อเห็นถังจิ้งชูมีปฏิกิริยาแบบนี้ หลินเฟิงหัวเราะหลายทีอย่างได้ใจ จากนั้นเขาก็หันหลังกลับและเดินตามนายกเทศมนตรีด้วยใบหน้ายิ้มแย้มเล็กน้อย และเดินขึ้นไปบนรถปอร์เช่สีดำที่มีหมายเลขทะเบียนรถที่สูงส่งมาก ท่ามกลางเสียงคำรามของเครื่องยนต์และออกเดินทาง ออกจากตระกูลถัง

ดูเหมือนว่าเพื่อนเก่าของนายกเทศมนตรีไม่ได้อยู่ในเมืองเยียน เพราะหลังจากที่ขึ้นรถปอร์เช่สีดำ หลินเฟิงพบว่ารถไม่ได้ขับไปยังส่วนที่เจริญรุ่งเรืองที่สุดของใจกลางเมือง ตรงกันข้าม มันค่อย ๆ หลีกหนีจากความครึกครื้นของงานเลี้ยง ขับไปทางชานเมืองของเมืองเยี่ยน

หลินเฟิงกลับไม่ได้ถามอะไร เพียงแค่นั่งมองวิวนอกหน้าต่างอย่างเงียบๆ

เพื่อนเก่าของนายกเทศมนตรีจะต้องเป็นคนที่รวยคนหนึ่งแน่นอน สำหรับคนมีเงินแบบนี้แล้ว มีบ้านหลายหลังและวิลล่าหลายหลังในเมืองหรือนอกเมืองเยียน ทั้งหมดนี้เป็นเรื่องที่ปกติอย่างมาก พักอาศัยอยู่ตรงไหนเป็นเรื่องที่สะดวกอย่างมาก

ก็มีคนรวยไม่น้อยเหมือนกับที่ชอบอยู่แถวๆชานเมือง แน่นอนเป็นอะไรที่ไม่น่าประหลาดใจเลย

ตลอดทางหลินเฟิงล้วนแล้วคิดแบบนี้ จนกระทั่ง......

รถปอร์เช่สีดำค่อยหยุดลง หลายคนในชุดเครื่องแบบทหาร จู่ๆก็มีทหารถือปืนปรากฏตัวอยู่ตรงนอกหน้าต่าง ในที่สุดหลินเฟิงก็ตระหนักว่าเพื่อนเก่าของนายกเทศมนตรีอาจไม่ใช่คนร่ำรวยธรรมดาอย่างแน่นอน แต่เป็น......

"ไปได้"

เสียงดังมาจากนอกหน้าต่างรถ หลังจากนั้นรถปอร์เช่สีดำเคลื่อนตัวช้าๆอีกครั้ง ผ่านสถานที่ที่เหมือนกับทหารยามเฝ้าประตู ขับรถขึ้นเขาที่ชานเมืองเยียน

หลังจากนั้นปอร์เช่สีดำก็หยุดๆไปๆตลอดทาง เป็นการผ่านด่านหลายจุดติดต่อกัน ในที่สุดค่อยมาถึงวิลล่าขนาดใหญ่หลังหนึ่ง

ตลอดทางที่มาต่อให้หลินเฟิงจะโง่แค่ไหน ควรตระหนักด้วยว่าตัวตนของเพื่อนเก่าของนายกเทศมนตรีนั้นไม่ธรรมดาอย่างแน่นอน ไม่อย่างนั้นคนใหญ่คนโตอย่างนายกเทศมนตรีมาเยี่ยมเยียนยังต้องผ่านด่านมากมายขนาดนั้นทำไม อย่างไรก็ตาม หลินเฟิงยังคงนิ่งเงียบ ไม่มีการถามอะไร แต่ว่ามีการพูดคุยกับนายกเทศมนตรีอย่างสบายๆประโยคแล้วประโยคเล่า

การแสดงนี้ทำให้ดวงตาของนายกเทศมนตรีที่อยู่ด้านข้างอดไม่ได้ที่จะเป็นประกาย ภายในใจมีการพยักหน้าชื่นชมต่อหลินเฟิง

"เด็กคนนี้มีจิตใจที่ไม่เลว เป็นคนที่ทำเรื่องใหญ่แน่นอน"

แม้ว่าไม่ได้พูดออกมาโดยตรง แต่นายกเทศมนตรีใช้สายตาของตัวเองเพื่อแสดงให้เห็นว่าเขาสนใจตัวของหลินเฟิง

หลังจากที่รถปอร์เช่สีดำหยุดลง ทั้งสองคนลงมาจากรถยนต์ นายกเทศมนตรีค่อยเปิดปากอธิบายให้หลินเฟิง

"เสี่ยวเฟิงเอ้ย ฉันคิดว่านายก็น่าจะตระหนักได้แล้ว ตัวตนของเพื่อนเก่าของฉันคนนี้อาจจะพิเศษไปหน่อย ดังนั้นอีกสักพักระหว่างที่นายกำลังทำการรักษา ถ้าหากไม่มีความมั่นใจที่ชัดเจน ห้ามมีการลงมืออย่างผลีผลามเด็ดขาด ไม่อย่างนั้นเกิดปัญหาอะไรขึ้นมา ต่อให้เป็นฉันก็ไม่แน่ว่าจะสามารถปกป้องนายได้ เข้าใจไหม?"

หลินเฟิงพยักหน้า

"เข้าใจแล้ว คุณลุงหยาง"

มองดูวิลล่าดูเหมือนว่าจะมองเห็นทุกอย่าง บอดี้การ์ดพร้อมอาวุธครบมือ และท่าทางเคร่งขรึมของนายกเทศมนตรีต่อหน้า หลินเฟิงตระหนักขึ้นมาอีกครั้ง ตกลงตัวตนของเพื่อนเก่าของนายกเทศมนตรีคนนั้นพิเศษแค่ไหน

ต้องเป็นคนใหญ่คนโตอย่างแน่นอน หลินเฟิงมีการยืนยันอยู่ภายในใจ

หลังจากตักเตือนเสร็จ นายกเทศมนตรีค่อยพยักหน้าอย่างพอใจ พาหลินเฟิงเข้าไปในวิลล่า

ภายในวิลล่าการเดินทางที่มีความโค้งง้อหลายจุดและเปลี่ยนทิศทางตลอด จนกระทั่งมาถึงข้างนอกห้องหนังสือ นายกเทศมนตรีค่อยหยุดลงมา

"นายท่าน นายกเทศมนตรีหยังมาแล้ว"

รอจนกระทั่งมีบอดี้การ์ดสวมชุดดำคนหนึ่งมาเคาะประตูห้องหนังสือ หลังจากที่มีการรายงานเข้าไปยังในห้องหนังสือ ประตูของห้องหนังสือค่อยเปิดออก

และหลังจากนั้น ในที่สุดชายชราที่มีผมสีเงินก็ค่อย ๆ ปรากฏตัวต่อหน้าหลินเฟิง

นั่นคือ.....

"ท่านผู้เฒ่าอู๋ ไม่ได้เจอกันนานเลย ช่วงนี้สุขภาพยังดีอยู่ใช่ไหม?"

ทันทีที่เข้าห้องหนังสือ นายกเทศมนตรีซึ่งดูเหมือนผู้อาวุโสต่อหน้าหลินเฟิง ได้เปลี่ยนท่าทางของเขาทันที

แม้ว่าการเปลี่ยนแปลงจะมีน้อยอย่างมาก แต่ว่าหลินเฟิงยังคงสังเกตเห็นได้อย่างชัดเจนถึงระหว่างเอวของนายกเทศมนตรีมีการโค้งงอเล็กน้อย และยังมีความเคารพต่อชายชราผมสีเงินที่อยู่ในห้องหนังสือโดยไม่ส่งเสียงอะไรออกมา

หลินเฟิงตระหนักได้ในทันที เพื่อนเก่าที่นายกเทศมนตรีพูดถึงโรคประหลาดอะไรนั่น อันที่จริงมันเป็นแค่ข้ออ้างที่จะปกปิดตัวตนของชายชราที่อยู่ตรงหน้าเขาในเวลานี้เท่านั้น

บางทีการเป็นโรคประหลาดเรื่องนี้อาจจะเป็นเรื่องจริง แต่ว่าเพื่อนเก่าคืออะไรล่ะ เกรงว่านายกเทศมนตรีอาจจะไม่มีคุณสมบัติที่จะเป็นเพื่อนสนิทที่เป็นเพื่อนกับชายชราผมสีเงินที่อยู่ตรงหน้ามานานหลายปี

และสามารถเรียกการมีอยู่ของท่านผู้เฒ่าด้วยความเคารพของเมืองเยียนก็เพียงพอแล้ว......

หลินเฟิงไม่รู้ว่าชายชราที่อยู่ตรงหน้าเขาเป็นใคร แต่ว่าเขากลับรู้ว่าถ้าหากชายชราคนนี้กระทืบเท้า เกรงว่าทั่วทั้งเมืองเยี่ยนล้วนแล้วจะต้องสั่นสะเทือนอย่างแน่นอน การตัดสินใจที่แทบไม่ต้องคิดอย่างรวดเร็วจึงหยั่งรากและงอกงามในใจของหลินเฟิงทันที........

เพื่อนคนนี้ เขาหลินเฟิงตัดสินใจคบแน่นอน!

"ฮ่าๆๆๆ เหล่าหยังนายมาแล้วเหรอ อันที่จริงช่วงเวลาหนึ่งแล้วที่ไม่ได้เจอกัน พูดขึ้นมาแล้วครั้งนี้รบกวนนายแล้ว ถ้าหากไม่ใช่ว่าฉันผ่านเมืองเยียนพอดี นายกเทศมนตรีอย่างนายที่มีแต่งานยุ่งและงานสลัวๆจะมีความคิดมายุ่งเรื่องของฉันได้อย่างไร"

เมื่อเห็นนายกเทศมนตรีปรากฏตัว ชายชราผมสีเงินหัวเราะออกมาเบาๆอย่างมีความสุขหลายที จากนั้นเขาก็หันมาสนใจหลินเฟิงที่ตามหลังนายกเทศมนตรีหยัง

"เหล่าหยัง เด็กคนนี้คือ......"