บทที่ 17 หมอผ่าตัด

ระหว่างที่พูดไปด้วย หลินเหวินพร้อมกับหันหัวและดีดนิ้วหนึ่งที จากนั้นหลายคนก็ถือกระเป๋าใบใหญ่และใบเล็กในมือ จากนั้นคนหลายคนถืออาหารเสริมหรือของขวัญมากมายเดินเข้ามาทางประตู นำสิ่งของที่อยู่ในมือวางลงตรงกลางห้องรับแขกของตระกูลถัง

ผ่านไปเพียงแค่ชั่วครู่ ห้องรับแขกที่กว้างขวางของตระกูลถัง คาดไม่ถึงว่าจะถูกวางด้วยอาหารเสริมและของขวัญมากมายเต็มไปหมด หลังจากสิ่งเหล่านี้วางเสร็จ หลินเหวินส่งสัญญาณให้คนเหล่านั้นจากไปทีละคนๆ ภายในห้องรับแขกที่กว้างขวาง เหลือเพียงคุณพ่อถังและหลินเหวินสองคนอีกครั้ง

เพียงแต่ในครั้งนี้กับครั้งก่อนเมื่อเปรียบเทียบขึ้นมา ห้องรับแขกดูไม่ใหญ่โตและว่างเปล่าอีกต่อไป ตรงกันข้ามเห็นได้ชัดว่า.......

แออัดมากขึ้น

ไม่ผิด คุณพ่อถังที่นั่งอยู่ท่ามกลางกองของขวัญ คาดไม่ถึงว่าจะรู้สึกว่าห้องรับแขกของบ้านตัวเองดูเหมือนว่าจะเล็กไปหน่อย มองดูแล้วรู้สึกมีความแออัดเล็กน้อย เพียงพอที่จะมองเห็นว่านายกเทศมนตรีมอบของขวัญให้หลินเฟิงมากแค่ไหน

"อย่างนั้น.....ก็ขอขอบคุณน้ำใจของนายกเทศมนตรีแล้ว ใช่แล้ว ต้องการให้ฉันส่งคนไปเรียกหลินเฟิงออกมาไหม? หรือว่า......"

เมื่อได้ยินคำพูดของคุณพ่อถัง หลินเหวินผู้ช่วยของนายกเทศมนตรีโบกมือเบาๆ

"ไม่ต้องแล้วคุณอาถัง ยังคงเหมือนกับก่อนหน้านี้ คุณนำคำพูดของนายกเทศมนตรีถ่ายทอดให้คุณชายหานก็พอแล้ว ไม่ต้องเรียกเขาออกมา นายกเทศมนตรีให้ผมมาเยี่ยมคุณชายหาน แต่ไม่ใช่มารบกวนการทำงานของเขา"

"งั้นก็ไม่เรียกเขาแล้วนะ ว่าแต่หลินเฟิงสามารถเปิดเผยให้ฉันหน่อยได้ไหมว่านายกเทศมนตรีขอให้จื้อเฟิงทำอะไร? มักจะรู้สึกว่าลำบากอย่างมาก หลายวันมานี้ดูเหมือนว่าเขาไม่ออกจากประตูห้องเลยด้วยซ้ำ ทุกวันล้วนแล้วเอาแต่อยู่ในห้อง ทำงานอยู่หน้าโต๊ะคอมพิวเตอร์ กระทั่งแม้แต่กินข้าวล้วนแล้วต้องให้คนส่งอาหารไปให้ ไม่เคยห่างแม้แต่ก้าวเดียว......"

"เอ่อ คุณชายหานไม่ได้บอกพวกคุณเหรอว่านายกเทศมนตรีขอร้องให้เขาทำเรื่องอะไร?"

"ก็เคยบอกอยู่บ้างว่าจะช่วยเพื่อนของนายกเทศมนตรีคนหนึ่งผ่าตัด เพียงแต่กลับไม่ได้พูดชัดเจนว่าผ่าตัดอะไร เพียงแต่ดูจากสถานการณ์การทำงานของเขา ดูเหมือนว่าจะเป็นการผ่าตัดที่ซับซ้อนอย่างมาก"

ซับซ้อน? หลินเหวินหัวเราะเล็กน้อยแล้วส่ายหัว

"ไม่ใช่แค่ซับซ้อน ผมได้ยินนายกเทศมนตรีบอกว่าการผ่าตัดที่คุณชายหานกำลังเตรียมอยู่ได้เปลี่ยนสีหน้าของหมอผ่าตัดที่โดดเด่นที่สุดในโรงพยาบาลใหญ่หลายแห่งในเมืองเยียน มีการประชุมหลายวันเพื่อตัดสินใจว่าใครจะมีส่วนร่วมในการดำเนินงานในครั้งนี้"

สีหน้าประหลาดใจมากปรากฏขึ้นบนใบหน้าของคุณพ่อถัง อึ้งอยู่สักพักหนึ่ง เขาไม่เข้าใจเล็กน้อยตกลงเป็นการผ่าตัดแบบไหน คาดไม่ถึงว่าจะสามารถทำให้หมอผ่าตัดที่ทำการผ่าตัดให้ผู้ป่วยทุกวันสีหน้าเปลี่ยนได้

"อย่างนั้นท้ายที่สุดแล้วตัดสินใจว่าจะให้หมอท่านไหนเป็นคนผ่าตัดหรือยัง?" คุณพ่อถังถาม

"หมอผ่าตัด?" สีหน้าบนใบหน้าของหลินเหวินจะยิ้มไม่ยิ้ม จับชาไปหนึ่งคำ หลังจากที่ยกหัวมองไปทางคุณพ่อถัง จึงค่อยๆตอบอย่างช้าๆ :"หมอผ่าตัดมีการตัดสินใจนานแล้ว ตอนนี้โรงพยาบาลใหญ่ในเมืองเยียนมีการกำลังประชุมกันทุกวันและแพทย์ที่ตัดสินใจเข้าร่วมการผ่าตัดครั้งนี้ ล้วนแล้วเป็นเพียงผู้ช่วยของการผ่าตัดครั้งนี้....."

คำพูดเหล่านี้เผยให้เห็นถึงใบหน้าที่ดูประหลาดใจของคุณพ่อถังอีกครั้ง เขาคิดไม่ออกเล็กน้อยว่าหมอผ่าตัดคนนั้นเป็นใคร คาดไม่ถึงว่าจะสามารถทำให้หมอมากมายของโรงพยาบาลที่ดีที่สุดของเมืองเยียนมาเป็นผู้ช่วยของเขา ช่วยเขาในการผ่าตัด

คุณพ่อถังจึงถามด้วยความสงสัย "มีการตัดสินใจนานแล้ว? เป็นใครเหรอ? สามารถทำให้หมอที่ดีที่สุดของเมืองเยียนมาเป็นผู้ช่วยของเขาได้ คิดว่าน่าจะเป็นหมอที่มีชื่อเสียงอย่างมากใช่ไหม?"

บนใบหน้าของหลินเหวินจะยิ้มไม่ยิ้มอีกครั้งและมองไปทางคุณพ่อถัง พูดอย่างช้าๆ :"คุณอาถัง หมอที่ทำการผ่าตัด และผู้รับผิดชอบการผ่าตัดในครั้งนี้ไม่ใช่ใครอื่นใด ก็คือลูกเขยของบ้านพวกคุณ คุณชายหานไง....."

"นายหมายความว่า....."

จู่ๆการแสดงออกของคุณถังก็ตกตะลึง มองหลินเหวินอย่างไม่เชื่อสายตา

.......

หลังจากสนทนาสักพักหนึ่ง หลินเหวินออกจากบ้านของตระกูลถัง อย่างไรก็ตามอารมณ์ของคุณพ่อถังกลับไม่สงบเป็นเวลานาน

หลังจากที่นั่งอยู่บนโซฟาและมีการครุ่นคิดอยู่เป็นเวลานานคนเดียว คุณพ่อถังดูเหมือนว่ามีการทำการตัดสินใจที่ยากลำบากอย่างมาก ชงชาใหม่อีกครั้ง และหลังจากนั้นมีการถือกาน้ำชาร้อนขึ้น หยิบถ้วยชาเซรามิกเคลือบสีม่วงสองใบ เดินไปทางห้องของหลินเฟิงอย่างช้าๆ

ก๊อกก๊อกก๊อก

เสียงเคาะประตูดังขึ้น เสียงกระทบของคีย์บอร์ดในห้องที่มีแสงสลัวหยุดลงอย่างกะทันหัน หลินเฟิงเงยหน้าขึ้นจากข้อมูลจำนวนมหาศาลอย่างรวดเร็ว พูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนล้าเชิญเข้ามา

หลายวันมานี้สามารถพูดได้ว่าเอาแต่ทำงานอย่างไม่หลับไม่นอน สามารถพูดได้ว่าสภาพร่างกายของหลินเฟิงหนักหน่วงอย่างมาก ดังนั้นในเวลานี้มองดูแล้วมีความรู้สึกที่อ่อนแออย่างมาก มองดูแล้วเหมือนกับคนที่ป่วยอย่างหนักคนหนึ่ง

หลังจากสิ้นสุดเสียงของหลินเฟิง ประตูห้องของเขาเปิดออก คุณพ่อถังเดินเข้ามาช้าๆ พร้อมกับชาในมือ.....

"พ่อตา นี่คุณ....."

การปรากฏตัวของคุณพ่อถังทำให้หลินเฟิงประหลาดใจไม่มากก็น้อย

เมื่อเห็นใบหน้าที่อ่อนล้าของหลินเฟิง คุณพ่อถังเงียบอยู่พักหนึ่ง ถอนหายใจเบาๆ หลังจากนั้นเปิดปากพูดอย่างช้าๆ :"จื้อเฟิงเอ้ย อย่าเอาแต่ทำงานอย่างหนักทั้งวันเลย ควรจะระวังเรื่องของการพักผ่อนด้วย มานี่สิ มาดื่มชากับฉัน....."

ในครั้งนี้ถึงตาของหลินเฟิงเงียบ หลังจากเงียบอยู่ครู่หนึ่ง จู่ๆหลินเฟิงก็หัวเราะออกมาเบาๆ และหลังจากนั้นออกจากคอมพิวเตอร์ที่ไม่รู้ว่าไม่ได้ออกห่างนานแค่ไหนแล้ว เดินมาอยู่ข้างๆคุณพ่อถังแล้วนั่งลงบนโซฟา

หลังจากสักพัก กลิ่นชาจางๆ กระจายไปทั่วทั้งห้อง.....

เวลาผ่านไปเร็วอย่างมาก ภายใต้การวางแผนของการผ่าตัดที่มีความตึงเครียด ครึ่งเดือนผ่านไปอย่างรวดเร็ว

ครึ่งเดือนที่ผ่านมา หลินเฟิงใช้เวลาอยู่หน้าคอมพิวเตอร์สิบหรือยี่สิบชั่วโมงเกือบทุกวัน ทุกวันเพียงแค่ไม่กี่ชั่วโมงสั้นๆเท่านั้นที่เขาจะสามารถไปทำสิ่งที่ขาดไม่ได้ของชีวิตประจำวัน

อย่างไรก็ตาม สถานการณ์ดีขึ้นเล็กน้อยในเวลาประมาณหนึ่งสัปดาห์ ทุกวันนอกจากต้องนั่งอยู่ตรงหน้าจอคอมพิวเตอร์อย่างจริงจังเพื่อที่จะทำการผ่าตัดให้ท่านผู้เฒ่าอู๋ครั้งต่อไปแล้ว หลินเฟิงจะหาเวลาเล็กน้อยในการนั่งกับคุณพ่อถังที่ห้องนั่งเล่นของตระกูลถังและดื่มชาร้อน

สนทนากับคุณพ่อถังในเวลาสั้นๆ แต่ว่ากลับทำให้ผ่อนคลายและสบายใจอย่างมาก เพลิดเพลินกับชาร้อนสักสองสามถ้วย หลังจากลิ้มรสชาหอม หลินเฟิงค่อยกลับไปอยู่ในห้องของตัวเองอีกครั้ง ทำงานต่อ

สิ่งที่ควรพูดถึงคือ ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเป็นเพราะว่าหลินเฟิงเอาแต่หมกมุ่นอยู่กับงานของเขาหรือไม่ ในช่วงเวลานี้ดูเหมือนว่าหลินเฟิงแทบจะไม่เห็นถังจิ้งชูอยู่ในตระกูลถังเลย นานๆจะเจอกันสักครั้ง ถังจิ้งชูเพียงแค่เหลือบมองหลินเฟิงอย่างเย็นชา หลังจากนั้นจากไปอย่างเร่งรีบ

สิ่งนี้ทำให้ภายในใจของหลินเฟิงอดไม่ได้ที่จะมีความรู้สึกแปลกๆอย่างหนึ่ง นั่นก็คือ......