บทที่ 42 ลงโทษฉินเมิ่ง

หยุนชางนิ่งค้างไป นางพอจะรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น มีแววรอยยิ้มแวบหนึ่งในดวงตาของนาง นางเงยหน้าขึ้นและพูดกับฉิงยี "ไม่ต้องรีบร้อน ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร ให้ข้าทานอาหารเช้าก่อนแล้วกัน"

ฉิงยีรีบขานรับอย่างรวดเร็ว...