บทที่ 404 นักเลียนเสียง

เฉี่ยนอินขายรับแล้วจึงพุ่งออกไปอย่างรีบร้อนอีกครั้ง หยุนชางมองร่างที่ว่องไวปราดเปรียวราวกับสายลมแล้วก็หัวเราะเบาๆ สูดหายใจครั้งหนึ่งแล้วจึงเอนกายลงบนเบาะนุ่มนั้น

เมื่อตื่นมาอีกทีก็เป็นยามเช้าแล้ว...