บทที่ 642 เรื่องวังหลังในอดีต

เมื่อหลิ่วหยินเฟิงได้ยินหยุนชางเอ่ยเช่นนั้นก็ก้มศีรษะลงพร้อมกับรอยยิ้มขมขื่น "คิดไปแล้วก็เป็นความผิดของข้า แม่ของเขาปรารถนาให้เขาไม่ต้องทะเยอทะยานมากนัก เพียงเขาปลอดภัยก็พอแล้ว...