บทที่ 220 ออกจากวังยามวิกาล

ถึงยามดึกแล้ว หยุนชางรอคอยให้จิ้งอ๋องมารับนางออกจากวังอย่างใจจดใจจ่อ นางจึงนอนรออยู่บนเบาะนุ่ม แม้ว่าตะเกียงทั้งหมดจะถูกดับลงแล้ว หยุนชางกลับยังลืมตาโพลงมองไปยังความมืดภายในตำหนัก...