บทที่ 722 ความเอาแต่ใจของหยุนชาง

เมื่อหยุนชางกำลังคิดว่าเขาจะเอ่ยอะไรขึ้นเป็นประโยคแรก คิดไม่ถึงว่าเขากลับเอ่ยเช่นนี้ออกมา หยุนชางจึงอดหัวเราะไม่ได้ แต่สายตาของนางกลับกวาดมองเซี่ยหวนอวี่ที่มีสีหน้าครุ่นคิดอยู่ด้านหลังลั่วชิงเหยียนแล้วจึงกล่าวขึ้นอย่างแง่งอน...