บทที่ 67 นกกระเรียนขาวผึ่งปีก

"แม่......"

หลัวหยวนยิ้ม แต่ไม่ได้พูดอะไร

เห็นผลลัพธ์ทันตา

หญิงสาววัยกลางคนถอนหายใจออกมาแรงๆ ด้วยความโล่งใจ พร้อมพูดด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความซาบซึ้งใจ: ขอบคุณ! ขอบคุณ! ที่หมอหลัวตบเบาๆ...