บทที่ 1 เทียนฉีเทพแห่งสงคราม

วันที่ 26 เดือน 7 ตามปฏิทินจีน

ท้องฟ้ามืดครึ้ม ฤดูใบไม้ร่วงที่เงียบเหงา

สนามจัตุรัสที่เป็นจุดศูนย์กลางของเมืองเจียง มีประชาชนนับแสนที่มาจากจังหวัดต่าง ๆ แต่งกายด้วยเสื้อผ้าธรรมดาและถือดอกไม้มารวมตัวกันที่นี่โดยที่ไม่ได้นัดหมาย

จะมีงานรำลึกเกิดขึ้นที่นี่ในอีกไม่ช้า เพื่อเป็นการรำลึกถึงเทพขุนศึกระดับห้าดาวที่มีอายุน้อยที่สุดในประวัติศาสตร์จีน——เทียนฉีเทพแห่งสงคราม

เมื่อ 1 เดือนก่อน เทียนฉีเทพแห่งสงครามได้ทำการกวาดล้างกองทัพของทั้งสิบอาณาจักรที่อยู่ตรงชานเมืองได้ด้วยกำลังแรงของตัวเขาเอง ทำให้ประเทศจีนกลับสู่ความสงบสุขอีกครั้ง

หลังจากที่สงครามครั้งยิ่งใหญ่ได้จบลง เทียนฉีเทพแห่งสงครามก็ได้หายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย มีข่าวลือว่าในสงครามครั้งนี้ เทียนฉีเทพแห่งสงครามได้ตายไปจากโลกนี้พร้อมกับศัตรู ทางการต่างรู้สึกโศกเศร้าเป็นอย่างมากและยอมรับข่าวลือนี้ไปโดยปริยาย

ความรู้สึกเศร้าโศกเสียใจลอยวนอยู่ในหัวใจของประชาชนทุกคนในประเทศ ต่างรู้สึกเจ็บปวดเป็นอย่างมาก

บริเวณรอบนอกของสนามจัตุรัส ชายหนุ่มสองคนกำลังยืนนิ่งอยู่กับที่ คนนึงยืนอยู่ด้านหน้าและคนนึงยืนอยู่ด้านหลัง

ชายหนุ่มที่อยู่ด้านหลังก้มคำนับลงเล็กน้อย พฤติกรรมดูให้เกียรติให้ความเคารพ

"คุณผู้ชายครับ คุณจะไม่ให้ทางการให้ความจริงกระจ่างกับประชาชนจริงๆหรอครับว่าคุณยังมีชีวิตอยู่ มีการจัดพิธีรำลึกแบบนี้มากกว่าร้อยเมืองทั่วทั้งประเทศ มีคนเกือบ 10 ล้านกว่าคนที่กำลังไว้อาลัยคุณแบบนี้ คุณ…."

"ไม่เป็นไร ฉันมีเรื่องส่วนตัวที่ต้องจัดการพอดี ปล่อยให้มันเป็นแบบนี้เถอะ" หลินเทียนฉีปัดมือไปมาเบาๆ เพื่อเป็นการบอกให้ลูกน้องไม่ต้องพูดอะไรมากแล้ว

ทำการรบเพื่อชาติมาแปดปี เขาก็เริ่มรู้สึกเหนื่อยลแล้วเหมือนกัน จะได้ใช้โอกาสนี้กลับไปพักผ่อนดีๆด้วย

และสิ่งที่สำคัญมากที่สุดคือ ในที่สุดเขาก็มีโอกาสกลับไปหาเธอคนนั้นสักที กลับไปทำคำมั่นสัญญาที่เคยตกลงกับเธอเอาไว้เมื่อครั้งก่อนให้เป็นจริง

"แต่ถ้าเกิดเป็นแบบนั้น พวกมหาอำนาจในต่างแดน…."

"พวกมันเป็นแค่ตัวตลกเท่านั้นแหละ มีเทียนกงค่อยปกปักรักษาอยู่บริเวณชายแดน พวกมันทำอะไรไม่ได้หรอก"

น้ำเสียงของหลินเทียนฉีเรียบนิ่ง ราวกับว่าเขากำลังพูดเรื่องเล็กๆน้อยๆเรื่องนึงอยู่ยังไงอย่างนั้น

เทียนกงคือกองกำลังที่มีอำนาจเยอะระดับต้นๆของประเทศที่ถูกตั้งขึ้นมาหลังจากที่เขาได้รับการแต่งตั้งให้เป็นเทพแห่งสงคราม ซึ่งภายในนั้นมีขุนศึกที่น่าเกรงขามสิบท่าน หลงเยว่ที่อยู่ทางด้านหลังหลินเทียนฉีก็เป็นขุนศึกหนึ่งในนั้นเช่นกัน

"ช่วงเวลาที่ฉันไม่อยู่ หลงเยว่ นายสามารถใช้อำนาจทุกอย่างของฉันในเทียนกงได้เลย รอหลังจากที่ฉันจัดการเรื่องส่วนตัวเสร็จเมื่อไหร่ ค่อยกลับไปจัดการพวกตัวปัญหาที่อยู่ต่างแดนทีหลัง"

หลินเทียนฉีกำชับเรื่องทุกอย่างด้วยน้ำเสียงที่ชิลล์สบาย ก่อนที่เขาจะเดินไปตรงรถแท็กซี่ที่จอดอยู่ข้างถนนโดยที่ไม่หันหน้ากลับมาอีก

หลงเยว่ยืนชะงักอยู่กับที่ เขาไม่กล้าเชื่อจริงๆว่า แค่คำพูดเดียวของหลินเทียนฉี หลินเทียนฉีก็ได้นำอำนาจทั้งหมดของโลกใบนี้ฝากไว้ในมือเขาแล้ว

ผู้ชายคนนี้ยังคงหยิ่งยโสเหมือนเมื่อหลายปีก่อน!

เดินขึ้นรถแท็กซี่ หลินเทียนฉีเข้าสู่สภาวะรำลึก

เมื่อ 8 ปีก่อน เนื่องจากเหตุการณ์เหตุการณ์หนึ่ง ทำให้เขาและคุณหนูสามแห่งตระกูลฉู่ได้มีอะไรกัน

หลังจากที่มีเหตุการณ์นั้นเกิดขึ้น ทั้งสองไม่ได้ทะเลาะกัน ในทางตรงกันข้ามพวกเขายังได้ยืนยันความสัมพันธ์ของตัวเองอีกด้วย

แต่หลินเทียนฉีตัดสินใจเข้าร่วมกองทัพเพื่อเปลี่ยนแปลงโชคชะตาของตัวเอง และให้คำมั่นสัญญาว่าเขาจะกลับมาอย่างเฉิดฉายภายในระยะเวลา 2 ปี มอบงานแต่งที่หรูหราและยิ่งใหญ่ให้ฉู่จิ้งหลี

ฉู่จิ้งหลีเข้าใจและยินดีที่จะรอเขา

แต่กลับคิดไม่ถึงเลยว่าสงครามบริเวณชายแดนไม่มีท่าทีว่าจะหยุดลงเลย

เหตุการณ์ทุกอย่างนี้ดำเนินการไป 8 ปี!

เวลาผ่านพ้นไป 8 ปี ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเธอในตอนนี้ใช้ชีวิตได้เป็นยังไงบ้างแล้ว

เก็บอารมณ์และความรู้สึกทุกอย่างกลับเข้าที่ นัยต์ตาของหลินเทียนฉีมีวิลล่าที่ค่อนข้างมีอายุปรากฏขึ้นมาหลังนึงแล้ว นั่นก็คือบ้านของฉู่จิ้งหลี

เขาจัดระเบียบเสื้อผ้าทรงผมของตัวเอง จิตใจที่เมื่อต้องเผชิญหน้ากับศัตรูนับแสนก็ยังคงเรียบนิ่งแต่วินาทีนี้จิตใจของเขากลับเริ่มตื่นเต้นขึ้นมาเล็กน้อย

ยังไม่รอให้เขาไปเคาะประตู จู่ๆเขาก็พบว่ามีรถเต่าสีแดงคันนึงกำลังจอดอยู่ข้างวิลล่า ซึ่งตัวรถเต่ากำลังดิ้นขยับไปมา

"นั่นมันรถยนต์ของจิ้งหลีไม่ใช่หรอ ทำไมถึง?"

ถึงแม้จะจากไป 8 ปีแล้ว แต่หลินเทียนฉีก็ยังคงจำเรื่องราวทุกอย่างของฉู่จิ้งหลีได้อย่างแม่นยำ

เขารีบก้าวเดินขึ้นไปอย่างรวดเร็ว ตอนนี้เขาได้ยินเสียงที่ดังมาจากด้านในรถแล้ว

"ปล่อยฉันนะ ไอ้สัตว์เดรัจฉาน ฉันเป็นพี่สะใภ้แกนะเว้ย!"

เสียงที่ฟังดูเศร้าโศกเสียใจของฉู่จิ้งหลีดังมาจากด้านในรถ

"ฮ่าๆๆ ก็เพราะพี่เป็นพี่สะใภ้ผมไงล่ะ ผมถึงต้องเล่นกับพี่ดีๆ!"

"จ้าวเปิงบอกแล้วว่าหลินเทียนฉีนั่นมันตายในสนามรบพร้อมกับเทียนฉีเทพแห่งสงครามตั้งนานแล้ว พี่รอมันมาเป็นเวลา 8 ปี หรือว่าพี่จะรอมันเหมือนผู้หญิงหม้ายไปตลอดชีวิต!"

"ให้ผมเป็นตัวแทนของไอ้สวะผู้น่าสงสารนั่น มาดูแลและมอบความรักให้พี่เถอะ!"

ด้านนอกรถ หลินเทียนฉีในตอนนี้โกรธเกรี้ยวเป็นอย่างมาก

เสียงนี้ เป็นสิ่งที่เขาไม่มีวันลืม

เจ้าของเสียงดังกล่าวเป็นลูกพี่ลูกน้องของเขาที่เติบโตมาพร้อมกับเขา แต่กลับเป็นคนแรกที่ซ้ำเติมเขาในยามที่เขาทุกข์ยากลำบาก หลินเทียนหัง!

เขาเดินขึ้นไปข้างหน้าด้วยอารมณ์ที่โกรธเคือง ก่อนจะกระชากประตูรถที่ถูกล็อคแน่นจากด้านในออกมา

หลินเทียนหังที่กำลังนั่งคร่อมอยู่บนตัวฉู่จิ้งหลีรู้สึกตะลึงเป็นอย่างมาก ก่อนที่เขาจะตวาดด้วยอารมณ์ที่โกรธเคือง "แกคือใครวะ กล้ามาทำลายเรื่องดีๆของ…."

คำสุดท้ายยังไม่ทันได้พูดออกมา หลินเทียนหังก็ได้หยุดชะงักไปก่อน

เขามองดูใบหน้าของชายหนุ่มที่อยู่ด้านนอกรถ แววตาที่ดูโกรธกริ้วในตอนแรกเปลี่ยนเป็นความหวาดกลัว

"แก….แกคือหลินเทียนฉี?!"

หลินเทียนฉีไม่ได้พูดอะไร แต่เป็นการกระชากตัวหลินเทียนหังลงมาจากรถ แล้วใช้เท้าเหยียบลงบนตัวเขาทันที

แคว็ก แคว็ก แคว็ก!

เหยียบย่ำลงไปสามครั้ง

ครั้งที่ 1 เขาได้เหยียบย่ำมืออันสกปรกของหลินเทียนหังที่มาแตะต้องผู้หญิงของเขา

ครั้งที่ 2 เป็นการเหยียบปากที่เหม็นสาบนั่นของหลินเทียนหัง

และครั้งสุดท้าย เป็นต้นต่อความน่าเกลียดน่าชังของหลินเทียนหัง ทำให้เขาใช้งานเจ้านั่นไม่ได้ไปตลอดชีวิต!

…..

บนพื้น

ทั่วทั้งร่างกายของหลินเทียนหังเลอะเต็มไปด้วยคราบเลือด เหมือนหมาหัวเน่าตัวหนึ่งที่กำลังนอนคลานอยู่บนพื้น

หลินเทียนฉีนิ่งเงียบ หญิงสาวที่อยู่บนรถกำลังมองดูเหตุการณ์ด้านนอกด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยน้ำตา

"จิ้งหลี…."

เพี๊ยะ!

เขาเพิ่งเอ่ยปากเรียกชื่อผู้หญิงคนนั้น ใบหน้าของเขาก็ถูกฝ่ามือฟาดลงมาอย่างจังทันที

ยังไม่รอให้เขาอธิบายอะไร ฉู่จิ้งหลีก็ได้กระโจนเข้ามาในอ้อมอกของเขาก่อนแล้ว ก่อนที่เธอจะปล่อยโฮออกมาอย่างเศร้าโศกเสียใจ

"ฮื่อๆๆ ไอ้สารเลว ไอ้ชั่ว!"

"ไหนบอกว่าจะกลับมาภายใน 2 ปี แต่คุณกลับให้ฉันรอคุณมานานเป็นเวลา 8 ปีเต็ม ต่อมาสิ่งที่ฉันได้ยินยิ่งเป็นข่าวลือที่ว่าคุณได้ตายจากโลกนี้ไปแล้ว!"

"คุณรู้หรือเปล่าว่าช่วงเวลานี้ฉันรู้สึกเสียใจมากแค่ไหน?"

"มีคำพูดคำดูถูกมากมายที่ใกล้จะทำฉันบ้า ฉันเกือบจะตายตามคุณไปแล้ว ถ้าเกิดไม่มีคนมาห้ามไว้ ตอนนี้คุณคงไม่ได้เจอหน้าฉันแล้ว!"

"หลินเทียนฉี ไอ้สารเลว ทำไมคุณถึงทำแบบนี้กับฉันได้ ทำไมคุณถึงทำแบบนี้…. ฮื่อๆๆ!"

ไม่สามารถปลดปล่อยความรู้สึกเสียใจที่อัดอั้นอยู่ในใจออกมาได้ ฉู๋จิ้งหลีจึงใช้ฟันกัดไหล่หลินเทียนฉี ทำให้บริเวณไหล่ของหลินเทียนฉีเป็นแผลและมีเลือดไหลออกมา

หลินเทียนฉีไม่ได้ขัดขืน แต่เป็นการมองหญิงสาวที่อยู่ในอ้อมอกของตัวเองด้วยสายตาที่รักและเอ็นดู

8 ปีที่ผ่านมานี้ คุณลำบากแย่เลยนะครับ

ตอนนี้ผมกลับมาแล้ว ไม่ว่าก่อนหน้านี้คุณจะเคยประสบพบเจอกับความน้อยใจและความเสียใจที่มากแค่ไหน ผมจะช่วยคุณเอาคืนพวกมันกลับไปเป็นร้อยเท่าพันเท่า!

ก่อนอื่น ต้องเริ่มจากไอ้หมอนี่!

แววตาเปลี่ยนเป็นน่ากลัวขึ้นมาภายในพริบตา

หลินเทียนฉีใช้แค่มือเดียว ก็ทำการอุ้มตัวฉู่จิ้งหลีขึ้นมาได้แล้ว

ท่ามกลางเสียงอุทานของหญิงสาว มือข้างซ้ายของเขากำลังถือข้อเท้าข้างซ้ายของหลินเทียนหังอยู่ เหมือนลากถุงขยะยังไงอย่างนั้นพลางมุ่งหน้าเดินตรงไปในทิศทางบ้านตระกูลหลิน

ระหว่างทาง ผู้คนที่เห็นภาพเหตุการณ์นี้ต่างรู้สึกตะลึงเป็นอย่างมาก

"นี่มันอะไรยังไงกัน คนที่อยู่บนพื้นนั่นเหมือนจะเป็นคุณชายรองแห่งตระกูลหลิน หลินเทียนหังหนิ!"

"พระเจ้า คนนั้นคือใครเนี่ย กล้าหาญเกินไปหรือเปล่า คนที่อยู่ในอ้อมอกเขาคือคุณหนูสามแห่งตระกูลฉู่ไม่ใช่หรือ?"

"อย่างไรก็ตาม วันนี้ไอ้หมอนั่นไอ้ตายแน่ วันนี้ตระกูลหลินกำลังต้อนรับแขกผู้มีเกียรติอยู่ ได้ยินมาว่าเป็นคนที่มาจากกองทัพ…."

หลินเทียนฉีไม่ได้เก็บเอาคำวิจารณ์เหล่านี้มาใส่ใจเลยด้วยซ้ำ

การเดินของเขาเหมือนการบิน ใช้เวลาไม่นานเขาก็ได้ยืนอยู่ตรงหน้าวิลล่าตระกูลหลินเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

"เทียนฉี คุณปล่อยฉันลงมาก่อน…."

ใบหน้าของฉู่จิ้งหลีแดงก่ำ

หลินเทียนฉีอมยิ้ม "ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป จะไม่มีใครมารังแกคุณได้อีก ถ้าเกิดมีใครรังแกคุณ นี่ จะเป็นจุดจบของมัน"

หลังจากที่พูดจบ

หลินเทียนฉีก็ได้สลัดมือข้างซ้ายของตัวเองออกไปอย่างเต็มแรง

ตู้มม!!

ร่างกายของหลินเทียนหังเหมือนก้อนหินก้อนใหญ่ กระแทกเข้ากับประตูใหญ่ของวิลล่าตระกูลหลินอย่างเต็มแรง

การโจมตีในครั้งนี้ ทำให้ผู้คนในตระกูลหลินที่กำลังต้อนรับแขกอยู่ด้านในพากันตื่นตระหนก พวกเขารีบพากันวิ่งออกมาด้านนอก หลังจากที่พวกเขาเห็นว่าหลินเทียนหังได้รับบาดเจ็บสาหัสและนอนเป็นลมหมดสติอยู่ตรงนั้น จึงทำให้พวกเขาทุกคนรู้สึกโกรธกริ้วเป็นอย่างมาก

แต่เมื่อพวกเขาทุกคนเงยหน้าขึ้นมา มองเห็นหลินเทียนฉีที่กำลังยืนอยู่หน้าประตูแล้ว ก็ทำให้สีหน้าของพวกเขาทุกคนดูตะลึงขึ้นมาภายในพริบตา

"หลิน….หลินเทียนฉี แกยังไม่ตาย?"

"ไอ้ลูกเลือดโสโครก แกยังมีหน้ากลับมาอีกหรอวะ!"

"สิ่งที่น่าเกลียดมากที่สุดคือไอ้หมอนั่นยังทำร้ายเทียนหังอีก แกจะทำอะไรกันแน่?!"

"ฉันจะทำอะไร?"

แววตาของหลินเทียนฉีดูน่าขนลุกมาก ก่อนที่เขาจะตะโกนพูดกับปู่เจ้าของตระกูลหลินที่อยู่ด้านในวิลล่าว่า : "หลินเทียนฉี ใช้ความตายมาขอบคุณปู่เจ้าโดยเฉพาะ!"