บทที่ 5 เตะเข้ากับแผ่นเหล็ก

เสียงที่หนักแน่นและมีพลังกำลังดังก้องไปทั่วทั้งห้องโถงเหมือนเสียงฟ้าร้อง

เสียงปรบมือโห่ร้องในงานหยุดชะงักลงไปอย่างกะทันหัน สายตาของพวกเขาทุกคนได้จับจ้องไปทางหน้าทางเข้าพร้อมกันโดยที่ไม่ได้นัดหมาย

เห็นเพียงชายหนุ่มคนหนึ่งสวมใส่เสื้อโค้ทสีดำและรองเท้าบูทที่ใช้ในสนามรบกำลังย่างเท้าเดินเข้ามาในห้องโถงด้วยท่าทีที่ดูน่าเกรงขาม

หลังจากที่หญิงสาวบางส่วนที่ในงานเห็นคนดังกล่าวแล้ว ทำให้พวกเขาต่างพากันอุทานอย่างตะลึง

"ว้าว คนคนนี้หล่อจัง เป็นคุณชายจากตระกูลไหนเนี่ย?!"

"ก็ไม่รู้เหมือนกัน ออร่าเปล่งปลั่งและดูน่าเกรงขามมาก ฉันไม่กล้าสบตาเขาแล้ว!"

"เพื่อนสาว เราไปขอวีแชทเขาพร้อมกันดีไหม?"

เมื่อเปรียบเทียบกับคำวิพากษ์วิจารณ์เหล่านี้ สีหน้าของพ่อลูกตระกูลเหยียนกลับดูตึงเครียดเป็นอย่างมาก

ฉินหลานเซียงและฉู่ห้านจงเดินออกมาเข้าห้องน้ำด้านนอกพอดี หลังจากที่พบว่าหลินเทียนฉีมาถึงที่นี่ ทำให้พวกเขาทั้งสองคนโกรธกริ้วขึ้นมาภายในพริบตา!

"ไอ้ตัวเฮงซวย แกจะมาที่นี่ทำไม รีบไสหัวออกไปซะ!"

ฉินหลานเซียงใช้นิ้วชี้หน้าหลินเทียนฉีพลางด่ากราดเสียงดัง

ในขณะที่เธอเตรียมพร้อมที่จะพุ่งไปอบรมสั่งสอนหลินเทียนฉีอยู่นั้น แต่เธอกลับถูกแม่ของเหยียนหัวหยุดยั้งเอาไว้ก่อน "คุณฉิน เรื่องนี้ปล่อยให้ผู้ชายไปจัดการเถอะค่ะ เราไปดูสินสอดทองหมั้นด้านบนกันก่อนเถอะ"

ฉินหลานเซียงนึกคิด หลินเทียนฉีแค่คนเดียวไม่สามารถก่อความวุ่นวายที่เป็นเรื่องใหญ่โตอะไรจริงๆได้ ดังนั้นเธอจึงหันหลังแล้วเดินออกไปจากที่นี่

"ใครอนุญาตให้แกเข้ามา บัตรเชิญล่ะ?"

พ่อบ้านที่เฝ้าอยู่ตรงหน้าประตูทางเข้ายกมือขึ้นมาขอบัตรเชิญจากหลินเทียนฉี

ตู้มม!

เงาดำร่างหนึ่งปรากฏขึ้นมาอย่างน่าสยดสยอง เขาทำการปล่อยฝ่ามือลงบริเวณหน้าอกของพ่อบ้าน ทำให้ร่างกายของพ่อบ้านกระเด็นออกไปและกระแทกเข้ากับโต๊ะในงาน

ซึ่งเขาคนนั้นก็คือหลงเยว่นั่นเอง

อันที่จริงเขาเดินอยู่ข้างกายหลินเทียนฉีมาโดยตลอด แต่ทว่าพลังออร่าของหลินเทียนฉีดูยิ่งใหญ่มากจริงๆ จึงส่งผลให้ทุกคนที่อยู่ในงานต่างจับจ้องไปทางหลินเทียนฉีพร้อมกัน และมองข้ามหลงเยว่ที่อยู่ข้างกายไป

เหยียนหัวก็รู้สึกโกรธเคืองเป็นอย่างมากเช่นกัน เขาคิดไม่ถึงจริงๆว่าหลินเทียนฉีจะกล้ามาที่นี่ ช่างห้าวหาญเหลือเกิน!

เขามุ่งหน้าเดินตรงเข้ามาข้างหน้าหลินเทียนฉีอย่างรวดเร็ว ก่อนจะถามด้วยน้ำเสียงที่ดุดัน : "แกคิดที่จะทำอะไรกันแน่?"

"ฉันน่าจะเคยบอกกับแกมาก่อนแล้วนะว่าถ้าเกิดแกกล้าทำให้ผู้หญิงของฉันหม่นหมอง ฉันจะฆ่าแก"

หลินเทียนฉีเอ่ยปากปากพูดด้วยน้ำเสียงที่เรียบนิ่ง ราวกับว่ากำลังพูดเรื่องที่ไม่มีความสำคัญอยู่ยังไงอย่างนั้น

หลังจากที่แขกจำนวนมากได้ยินคำพูดนี้แล้ว พวกเขาก็ต่างพากันวิพากษ์วิจารณ์ แววตายิ่งเต็มเปี่ยมไปด้วยรังสีแห่งความรอคอย

เหล่าหญิงสาวที่ชื่นชอบหลินเทียนฉีในตอนแรกก็เริ่มขมวดคิ้วลงมาแล้ว

หยาบคายเกินไป แถมยังดื้อด้านอีกด้วย

ที่นี่มันเป็นงานเลี้ยงฉลองวันคล้ายวันเกิดของหัวหน้าตระกูลเหยียนเลยนะ แต่เขากลับบุกรุกเข้ามาในงานของฝ่ายตรงข้ามและยังบอกอีกว่าจะฆ่าลูกชายของเจ้าของงาน ช่างไม่เอาตระกูลเหยียนไปไว้ในสายตาเลย

โต๊ะที่อยู่ด้านในสุด หลินเทียนเจี้ยนกำลังหยีตาพลางมองมาทางเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทางฝั่งนี้

เขาเป็นลูกพี่ลูกน้องหรือพี่ชายของหลินเทียนฉี เขาเป็นตัวแทนของตระกูลหลินที่มาร่วมฉลองงานคล้ายวันเกิดของหัวหน้าตระกูลเหยียน

ตอนแรกเขาคิดว่าเป็นแค่งานเลี้ยงธรรมดาที่น่าเบื่อ แต่กลับคิดไม่ถึงเลยว่าจะมีเหตุการณ์ที่น่าสนใจแบบนี้เกิดขึ้น

"เหอะๆ หลินเทียนฉี ฉันไม่เชื่อหรอกว่าแกกล้าลงมือฆ่าคน!" แววตาของเหยียนหัวเต็มเปี่ยมไปด้วยความโกรธแค้น เขากำลังถลึงตาใส่หลินเทียนฉี "ไม่เพียงแค่นี้เท่านั้น แกยังต้องชดใช้กับความโอหังในวันนี้ของแกด้วย!"

"กล้ามาเห่าหอนที่นี่ แกก็ไม่หัดดูก่อนเลยนะว่าที่นี่คือที่ไหน เป็นแค่วิญญาณหมาเร่ร่อนตัวหนึ่ง แกไปเอาความกล้าในการบุกเข้ามาพังงานจากไหนมา!"

"อีกอย่าง ฉันสามารถพูดกับแกอย่างมีความรับผิดชอบได้เลยว่า!"

เหยียนหัวเดินเข้าไปใกล้หลินเทียนฉี แล้วใช้น้ำเสียงที่ได้ยินกันแค่สองคนพูดกับหลินเทียนฉีว่า : "ฉันจะแต่งงานกับจิ้งหลีแน่ๆ คืนนี้พ่อแม่ของมันก็จะเรียกมันขึ้นเตียงพร้อมกับฉันอย่างอดใจรอไม่ได้!"

"ฉันรู้อยู่ว่ามันเป็นแค่ขยะเหลือๆของแก เพราะฉะนั้นฉันจึงไม่มีทางทะนุถนอมมันเป็นธรรมดาอยู่แล้ว แกคิดว่ายังไงถ้าเกิดฉันไปเรียกเพื่อนๆของฉันมาเล่นมันพร้อมกัน มันจะสนุกและตื่นเต้นกว่าไหม?"

"ในส่วนของขั้นตอนการเล่นนั้น ฉันจะถ่ายคลิปเก็บบันทึกเอาไว้อยู่แล้ว จากนั้นค่อยลงคลิปตามเว็บไซต์ต่างๆของประเทศ จะดีมากถ้าเกิดฉันสร้างหัวข้อเรื่อง"การออกกำลังกายหลายคน" มันต้องมีชื่อเสียงโด่งดังไปทั่วทั้งประเทศแน่นอน ใช่ไหมล่ะ?"

"ตอนนั้น ฉันค่อยแนะนำมันให้มันไปประเทศญี่ปุ่น ถึงตอนนั้นต้องมีหนังคุณภาพดีๆปรากฏขึ้นมาหลายเรื่องแน่นอน ทำให้ประชาชนทุกคนชื่นชมและเพลิดเพลิน แกคิดว่ายังไงบ้าง?"

"ฮ่าๆๆๆ!"

เหยียนหัวหัวเราะดังนั้นอย่างสะใจ

แววตาของหลินเทียนฉีค่อยๆเยือกเย็นลงมา สายตาที่เขากำลังจับจ้องไปทางเหยียนหัว เหมือนสายตาที่กำลังมองดูคนตายยังไงอย่างนั้น

"เป็นอะไรน่ะ แกโมโหมากเลยหรอ?"

เหยียนหัวยังคงยั่วยุหลินเทียนฉีอยู่เช่นเคย "ถ้าเกิดแกเก่งจริง แกก็ลงมือฆ่าฉัน…."

ตึบ!

เหยียนหัวยังไม่ทันได้พูดจบ หลินเทียนฉีก็ได้ฟาดฝ่ามือลงกลางศีรษะของเขาก่อนแล้ว

เสียง "แคว็ก" ดังขึ้น

ศีรษะของเหยียนหัวโดนตบจนยุบเข้าไปบริเวณหน้าอกทันที!

ของเหลวสีแดงและสีขาวพุ่งกระฉูดออกมาภายในพริบตา แขกที่อยู่บริเวณรอบๆต่างถูกเลือดกระเซ็นจนเปื้อนไปทั้งหน้า

สถานที่เกิดเหตุเงียบกริบลงไปภายในพริบตา

ทุกคนต่างผงะ บนใบหน้าเต็มเปี่ยมไปด้วยความไม่คาดคิดและความช็อค

ฆ่าแบบนี้เลยหรอ?

ผู้ชายที่ชื่อหลินเทียนฉีคนนี้ เขาฆ่าเหยียนหัวด้วยฝ่ามือเดียวต่อหน้าคนทั้งหมดในงานแบบนี้จริงๆหรอ?!

ไม่รู้ว่าผ่านไปนานเท่าไหร่ เสียงกรีดร้องโหยหวนก็ได้ดังก้องไปทั่วทั้งห้องโถง

"ลูกชายของพ่อ!"

เหยียนมู่ไห่ล้มลุกคลุกคลานลงมาจากเวทีใหญ่ กอดร่างอันไร้วิญญาณของลูกชายพลางร้องไห้เสียงดัง บนใบหน้าเต็มเปี่ยมไปด้วยความสิ้นหวังและความลุกลน

เมื่อแขกคนอื่นๆเห็นแบบนี้แล้ว พวกเขาก็ได้พากันหลบหนีออกไปจากบริเวณนั้น สถานที่เกิดเหตุชุลมุนมาก

หลินเทียนฉีมองดูเหตุการณ์ทั้งหมดนี้ด้วยสายตาที่เยือกเย็น เขาไม่ได้รู้สึกรู้สาอะไร

"ไอ้ฆาตกร วันนี้แกอย่าหวังว่าจะมีชีวิตรอดออกไปจากที่นี่ได้!"

หลังจากที่ความสิ้นหวังของเหยียนมู่ไห่ได้หมดลง เขาก็ได้หันมาคำรามเสียงดังใส่หลินเทียนฉี

จากนั้น บอดี้การ์ดกลุ่มหนึ่งของตระกูลเหยียนก็ได้บุกเข้ามาภายในห้องโถง ทำการล้อมรอบหลินเทียนฉีและหลงเยว่เอาไว้อย่างแน่นหนา

"จับพวกมันเอาไว้ อย่าเพิ่งฆ่าพวกมัน ฉันจะทำการฆ่าพวกมันด้วยมือของฉันเอง!"

ดวงตาทั้งสองข้างของเหยียนมู่ไห่แดงเถือกพลางตะคอกเสียงดังลั่น

บอดี้การ์ดกลุ่มนั้นต้องรู้อยู่แล้วว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น วินาทีนี้พวกเขาก็ไม่กล้าลังเลใจเช่นกัน ก่อนที่พวกเขาจะตะคอกเสียงดังลั่นพลางกระโจนเข้าไปหาหลินเทียนฉี

ตุบตุบตุบ!

ไม่รอให้พวกเขาได้เข้าใกล้ เงาร่างของหลงเยว่ก็ได้เคลื่อนไหวก่อน เขาได้ทำการล้มบอดี้การ์ดทั้งหมด ทำเอาบอดี้การ์ดทั้งหมดเลือดกำเดาไหลพราก หน้าช้ำบวมเขียว

"พวกกระจอกที่ไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง"

เขากำลังยืนอยู่ข้างหลินเทียนฉีเหมือนมือปืนไรเฟิลหนึ่งกระบอกพลางแสยะยิ้มอย่างเยือกเย็น

เหยียนมู่ไห่ถึงกับผงะ ตอนนี้เขาถึงจะเข้าใจว่าไม่ว่าจะเป็นหลินเทียนฉีหรือว่าชายหนุ่มที่อยู่ข้างกายเขา ต่างไม่ใช่คนธรรมดาทั่วไป

เขากัดฟันแน่น ก่อนจะหันหลังกลับไปตะคอกเสียงดัง : "ผู้กองหลัว คุณไม่คิดที่จะมาสนใจฆาตกรพวกนี้หน่อยเลยหรอ?!"

"ใครบอกว่าผมไม่สนใจ!"

สิ่งที่น่าเกรงขามเสียงนึงได้ดังมาจากด้านหลัง

ถัดจากนั้น ชายวัยกลางคนที่สีหน้าดูเข้มงวดคนหนึ่งก็ได้เดินมาด้านหน้าหลินเทียนฉีอย่างรวดเร็ว เขากำลังใช้มือตัวเองจับไปที่บริเวณเอว

"ผมเป็นผู้กองของสถานีตำรวจเมืองเจียง หลัวหลิน ตอนนี้ผมจะขอจับตัวคุณโทษฐานที่คุณฆ่าผู้อื่นโดยเจตนา ผมขอสั่งให้คุณเอามือทั้งสองข้างโอบศีรษะแล้วนั่งยองลงไปบนพื้น ถ้าเกิดไม่ให้ความร่วมมือ ผมจะใช้มาตรการบังคับ!"

หลัวหลินมองหลินเทียนฉีด้วยสายตาที่โกรธเคือง สีหน้าดูระมัดระวังเป็นอย่างมาก

หลินเทียนฉีกวาดตามองไปทางเขาด้วยสายตาที่เรียบนิ่งรอบนึงและไม่ได้พูดอะไร

หลงเยว่หยิบสมุดเอกสารยืนยันตัวตนอะไรบางอย่างออกมาเล่มนึงแล้วโยนไปให้หลัวหลิน "ดูอันนี้ก่อนค่อยว่ากันอีกที มิเช่นนั้นฉันกลัวว่าหลังจากที่แกรู้ตัวตนที่แท้จริงของคุณชายฉันแล้ว แกคงจะตกใจกลัวจนอกสั่นขวัญเสียไปซะก่อน"

หลัวหลินมองหลงเยว่ด้วยสายตาที่ระมัดระวังรอบนึง ก่อนที่เขาจะนำสมุดยืนยันนั่นขึ้นมาดู

หลังจากที่เห็นดาวทั้งห้าดาวที่เป็นประกายอยู่ตรงหน้าปกแล้ว ทำให้หลัวหลินเหงื่อแตกท่วมตัวภายในพริบตา

ยังไม่รอให้เขาได้เปิดออกมาตรวจสอบดู หลงเยว่ก็ได้กระชากสมุดกลับคืนไปก่อน

"แกยังไม่มีคุณวุฒิที่จะตรวจสอบเนื้อหาที่อยู่ด้านใน ถ้าเกิดอยากรู้ตัวตนที่แท้จริงของคุณผู้ชาย ก็ให้เจ้าเมืองเมืองเจียงมาที่นี่ด้วยตัวเขาเอง" หลงเยว่พูดเสียงต่ำ

คำพูดนี้ทำให้หลัวหลินรู้สึกช็อคมากยิ่งขึ้น

การที่สามารถใช้น้ำเสียงแบบนี้มาพูดจากับเขา แสดงว่าตัวตนของฝ่ายตรงข้ามต้องสูงส่งมากแน่นอน ไม่แน่อาจจะเป็นมหาอำนาจที่มาจากที่ใดที่หนึ่งก็เป็นได้ ครั้งนี้ตระกูลเหยียนได้เตะเข้ากับแผ่นเหล็กแล้วล่ะ!