บทที่ 566 ห้ามเหลือแม้แต่คนเดียว!

หลัวหยวนกวาดสายตาไปรอบๆ จากนั้นระงับลมปราณของตัวเองไว้ที่จุดต่ำสุด และค่อยๆ เข้าไปในป่าบนที่ราบสูงที่ทัศนวิสัยไม่เลวอย่างเงียบๆ

หาที่ซ่อน และเงียบลง

ร่างกายขดตัวหลังก้อนหินที่ซ่อนอยู่ตามพุ่มไม้...