บทที่ 660 เริ่มต้นการเดินทาง

เย่อีเหรินมองไม่เห็นเขาแล้ว แต่เขาใช้ดวงตาสีเขียวมองทะลุผ่าน สามารถมองผ่านเมฆในท้องฟ้า เห็นเงาที่โดเดี่ยวและโศกเศร้างผ่านแสงพระอาทิตย์ที่สาดส่อง

เขาอยากจะหยุดเดินมากๆ แต่ยากที่จะหันหลังกลับ

มันเป็นสองทางเลือกที่ยากมาก...