บทที่ 152 สมควรที่จะพี่ชิงเลียนไม่ยอมนอนกับพ่อ

คนที่พูดเป็นหญิงสาวที่แต่งหน้าจัดที่อยู่โต๊ะข้างๆ เมื่อหลงยุ่นเอ๋อเห็น ก็พลันตกตะลึงไปครู่หนึ่ง คนคนนี้ไม่ใช่ผู้หญิงปากร้ายเมื่อกี้เหรอ ในใจเธอก็รู้สึกโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ

"คุณ…"

หลงยุ่นเอ๋ออยากจะพูดบางอย่าง...