บทที่ 177 กรุณาเรียกผมว่าคุณหนุ่มน้อย！

เขาทรมานเป็นเวลาพักหนึ่งแล้วทำได้เพียงวางของส่วนหนึ่งที่อยู่บนตัวของตัวเองลงสะพายกล่องยาใหญ่เดินเข้าไปแล้ว

เพราะคุณท่านเคยพูดชีวิตสามารถหายไปได้แต่กล่องยาใหญ่บนตัวไม่สามารถหายไปได้อย่างเด็ดขาด...