บทที่ 232 ฉันเป็นอันดับสองในใต้ฟ้า

"อุ๊บ งับๆ..."

ค่ำคืนเงียบสงัด ลู่ชิงเหยาหาวครั้งแล้วครั้งเล่า แต่หมูน้อยที่อยู่ข้างๆ กลับยังคงกินไม่หยุด ราวกับว่าเธอจะไม่มีวันอิ่ม

หลงเสี่ยวซีจับใบหน้าเล็กๆ มองดูแสงไฟ ราวกับว่าเธอกำลังคิดอะไรบางอย่าง

คนเดียวที่ท่าทีสงบน้อยที่สุด...