บทที่ 498 ขอแค่ประจบให้เร็วคนอื่นก็ไม่มีโอกาสที่จะเอ่ยปาก

"นายนี่ไม่ใช่พูดไร้ประโยชน์เหรอ？ฉันก็รู้ทั้งตัวเป็นของล้ำค่าแต่ฉันจะทำยังไงได้อีก？ฉันเอาอะไรไปแลกกับคนอื่น？เอาของคนอื่นมาฟรี ๆ ฉันมักจะรู้สึกใจไม่สงบ"

เล๊ยหู่นั่งขึ้นมาพูดอย่างกลุ้มใจเล็กน้อย...