บทที่ 503 น้ำเสียงที่พูดไม่ค่อยปกติ

“นั่นนายพูดเองนายต้องจำไว้”

กู่ชิงเลียนใช้ตระหลิวชี้ที่หลงไจ่เทียนอยู่พูดด้วยใบหน้าที่จริงจัง

“จำได้”

หลงไจ่เทียนพูดอย่างอ่อนโยนมาก

“งั้นก็โอเคร”

กู่ชิงเลียนได้ยินกระพริบตาสวยแล้วพูดอย่างพอใจมาก...

Unduh App untuk lanjut membaca

Daftar Isi

516